Alle inzendingen over slaan

De caissières slaan d’rop. Zelfs de chef verschijnt in vechtjas en zijn strijdkreet is: schiet op! Bakkers staan met pistoletjes, schieten krenten in het brood. Vakkenvullers prijzen oorlog, concurrenten tot de dood.…

Razernij maakt zich van mij meester ik wil schreeuwen, schoppen en slaan! Maar het verandert langzaam in verdriet, wanneer zal dat eens over gaan?.....…

Rook vult plots het hemeldek Een rode gloed verlicht de stad Geschreeuw klinkt op, sirenes gaan De vlammen slaan een hittegat Gegil, gekrijs, een kinderstem Alleen op zeven hoog Sensatielust verdwijnt, een harteklem Plots mededoog Daar komt hij dan, de brandweerman Een helm en een leren pak Een ladder die gans reiken kan Tot boven aan…

Manestralen slaan als de bliksem in! DE DANS Hier wiegt de dans. Een regisseur speurt alle zalen af op zoek naar haar. (Zoals de schilder almaar zoekt, die éne toets niet vindt) Hier deint ze DE DANS Ik ben de enige die haar nu ziet.…

aan handen gebonden geen voet om op te staan niet kunnen slaan niet kunnen stampvoeten haar eigen gevangenis gelukkig maar want wat als.... haar handen kunnen uitreiken ze stevig kan staan ze uit kan halen en stampvoeten gaan? gevaar voor...…

Vrolijk zijn en fit, niet uit het veld te slaan, al staat alles op z`n kop, altijd zin om door te gaan. Zo`n moeder, daar heeft een kind toch recht op. Eén dag in de week en je hoort me niet meer, luiers, flesjes, puzzeltjes maken, altijd in de weer; nauwelijks tijd voor andere zaken.…

in het oog van de nacht woon je als een merel, of als een prins in zijn boudoir: de kalender wijst het zeventiende jaar van Venetië en zachtjes, zachtjes slaan zij het boek dicht. kijk! je schoenen zijn van perkament o - mijn vriend - deze wereld is niet de echte.…

De golven slaan genadeloos neer. Hun stemmen gedragen door de wind, die zijn bestemming niet vind. Verbroken is het radiocontakt, de mast gebroken en geknakt. Geweld op zee,een scheepje in nood, zij vechten voor hun dagelijks brood. Mannen die over boord zijn geslagen, vrouwen die zich afvragen, komen ze veilig weer thuis?…

mij en wil me iets gebaren ik wend mij af, terwijl ik hoorbaar vloek ook ’s nachts kan hij zich aan mij openbaren in steeds die oude regenjas en broek een zwijgzaam en een ongenood bezoek geduldig kan hij uren zitten staren we deelden dan wel genen, de gedachten verkozen niet dezelfde weg te gaan hij heeft de klok al twaalf maal horen slaan…

Ogen die elkaar raken Handen die elkaar voelen Ogen die spiegelen Leugen of waarheid zien Handen die spelen Slaan of kunnen strelen Ik wil je ogen zien Ik wil je handen kunnen voelen Jouw ogen spiegelen Jouw handen spelen Ik kus je ogen Ik kus je handen Ogen die een leven zien Handen die een leven voelen Ogen glanzend van liefde Handen…

Mijn stem zal je zacht beroeren en je hart sneller doen slaan je zult je arm om mijn schouder leggen als je even naast me komt staan. Na het zingen en het spelen dans ik met jou de wereld rond omdat jij als enige van allemaal mijn zingen en spelen van waarde vond.…

De bijtjes dragen Weer honing aan; De tortels klagen; De wachtels slaan. In weide en dreven - In vliet en poel - Zwiert vrolijk leven - Is blij gewoel. Was 't meerder weelde, Dan lentevreugd, Die Adam streelde, In Edens jeugd?…

eenzaam bewandelden zij de weg zij, voor wie het leven niets bood en waar het leven uiteindelijk eindigde in een totaal onbelangrijke dood als schimmen bewegen ze zich voort vergeten door vrienden uit vroegere tijden afgedankt door de wereld, waardeloos verklaard door wat anderen over hen zeiden een voor een slaan ze de weg in allen ongelukkig…

Zo is er iedere keer wel wat Ik poepoe vaak al om niets Bedoelt zij soms een brommer Denk ik weer aan een fiets Laatst gaf ik haar een aai Uit liefde, gewoon spontaan Kreeg ik een oplawaai Riep zij, je wou me slaan Hou ik haar stevig vast Dan heb ik haar geknepen Zo gaat het nou altijd Ik word verkeerd begrepen…

Langs de muren druppelt J. naar binnen ook deze keer zie ik ergens tegen op, tegen alles, tegen deuren die maar langzaam dicht lijken te willen slaan, tegen plafond dat stug blijft hangen in de hitte, tegen stormachtig zomers sentiment, maar vooral tegen J. die erg naar jazz verlangen zal. ---------------------------------------- uit…

Handen slaan op onbestaande ballen, monden happen in doorzichtig vlees. De tijd, geduldig, laat zich sarren als wolk van een hond in wiens grijs een oude wijze wrede godheid woont. Hij likt het bloed van knieeën en kiezels. Tussen de tanden kraakt zijn zand.…

de woorden galmen in het rond verzamelen zich tot akkoorden tot verstand, tot houding verstandhouding eindstation van een trein vol mensen die zich dichter weten bij het leven en de dood die daarbij hoort, lacht om de onwetendheid van zovelen die geeneens de letter volgen van hun eigen geloof te klein om stuk te slaan vliegen op een…

Waarom zo traag gelijk een winterslaap Terwijl pas herfst en stortbuien slaan ruiten Waarom zo leeg als luchten blauw Terwijl blijkend blij en vol van menszijnde Hoeveel ik kan niet doe en zeg Omdat normaal en schijn moet schijnen Hoeveel ik denk en schrijf als dromer Liefst ver weg denkend gevonden zou willen Worden Het woord me achtervolgt…

Een stok, niet om mee te slaan, maar een stok om ermee te gaan van mijn bed naar het kippenhok of tot het café in de laan.…

Nu mag u slaan Pak aan. Het is ook aan u de beurt. ------------------------------------------- uit: 'Gedichten voor de zomer', 2003.…

Het wordt verleend voor de desertie, voor de dapperheid tegenover de vriend, voor het verraden van onwaardige geheimen en het in de wind slaan van om het even welk bevel. -------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

alles om mij heen gaat steeds sneller dat het potdorie lijkt of ik immer vroeger te laat of te vroeg steeds verlaat ben als bijkomstigheid neem de ballen bij tafeltennis die vliegen thans in extremis vervroegd zo snel op rij voorbij dat de vraag al niet meer speelt of ik ze nog wel terug kan slaan daar de bond mij intussen mailt ongetwijfeld…

spel dat ik van jongsaf kritisch heb bekeken ik luister naar de stemmen in m'n buik die gonzen als de bijen in een boomgaard ik loop nu langs een weg die er niet is de stemmen slapen nu maar wakker is mijn oor dan val ik in een put, wel honderd meter ik zit rechtop in bed en voel het hete zweet ze zegt: 't is drie uur je moet me niet meer slaan…

gierende geuren rullen oneindig vlakland sloten breken het zicht zaterdagavond trekt nog als toen stegen struinen riemende stad weerspiegelend rood de konen zoet broeiend weerkaatsen kasseien kom toch us efkus binnen schat vage hazenlippen zuchtend rood pijpentwintig euro voor de kinkel torenklokken slaan de uren twaalf zacht hart voor…

Een zweefvliegende laaghangende mug in de omgang nogal stug wilde alle dagen nietsen totdat hij mij zag fietsen zoemde lustig met me mee ik dacht nu even niet nee jouw vraag ik echt niet op de thee maar ach hij was al binnen wat moest ik nu beginnen hij was mijn luchtpijp zoemend in gegaan kloppen, hoesten zitten, blazen, slaan wat…

Ik bekijk mijn muur tot in z’n voeg, ik lees z’n hoge kant, die na inspectie mijn naamplaat droeg en waag het me daarop te pletter te laten slaan om langs mijn lot en verdere barrières te gaan, waarmee wordt de affiche van reële angsten recht gedaan...…

laatst de middag noemt en sober wijzend naar jou het kermend licht herkent dat zich om je heen schaard, om toch vooral het duister in je ogen te doorklieven ik zag op het eiland een veld met dahlia’s ja ook jij bloemde eens in kleuren die ik niet wil noemen doch nu de herfst in aanvang heeft toegenomen zijn de regens harder gaan slaan…

Mij krijg je niet kapot, en anders slaan mijn vrienden je verrot!…

Stop ‘m, wie is bij machte degene die ze veel te weinig zien, anders dan in ruzie met hun moeder, te weerhouden van het slaan. Ze kijken op… O God, een zware voetstap in de hal.…

Van de zee altijd gehouden, van stormen bliksems die in het water slaan het verdomde zand dat er overvloedig lag Even in de godin van de Stille Zuidzee geloofd, met haar de liefdesdaad verricht Het was niet de bedoeling dat jij met de tienduizenden zou verdwijnen even luchtigjes als de containers de radeloze schepen overvallen zonder…