Alle inzendingen over smart

Viooltjes lief en teer die dragen een passiekleedje als de lieve Heer op hun donkere wangen zie ik vaak traantjes hangen en kon ik in hun hartjes kijken welke 'n smart moet daar niet slijten? ik zag ze over witte kistjes glijden hun blaadjes in verdriet verknijpen.…

Sterren en rozen die de liefde immer weer loven zij het in vreugd zij het in smart de roos geeft haar kleur de ster geeft haar kracht. Aan de hemel bloeien de sterren die mysteries haarfijn uitleggen en verliefde zielen vragen om raad of de liefde komt of ze weer gaat.…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…

Diepe smart laat een leegte achter. Het aardse bestaan van zich ontdaan. Alles is onzeker. Wanneer de laatste woorden klinken. En wanneer ik langer kijk. Naar de gele ogen van de vos. Zie ik een glimp van vertrouwen. Wat mij rustiger maakt. De wind vertelt verhalen. Over de komedie van het leven. Toch blijf ik hier.…

en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten de vrouwen met angst in hun hart Weer was in de huizen ellende en smart…

De naam der bitterheid van smarte Moest smelten in de zoete klank Der vreugde, bij Naomi’s dank, Toen zij een kleinzoon drukte aan ’t harte! En ’t huis van Ruth, tot heil der aard Moest Isrels hope zijn na dezen, En als van Perez vruchtbaar wezen, Die Thamar Juda had gebaard.…

Zink neer, o grens, die nog ons scheidt Van ’t Eeuwige, met smart verbeid! o Tijd, versnel uw gangen, Rol weg uw dicht, uw breed gordijn, En laat ons oog de zonneschijn Der Eeuwigheid ontvangen!…

Voorwaar, 't schenkt balsem aan 't gemoed, Wanneer het wicht der smarte Zich lenigt in een tranenvloed, Die lucht geeft aan het harte; En edel is het dan gewis, Als dit om 's naasten rampen is.…

Iets dat zegt ik weet het gewis dat alles van waarde weerloos is Kind dat schrijend word geboren smart die eenzaam verder leeft mensen zwijgend in de straten 'n lach die simpelweg houvast geeft.…

Lust en smart in uwe banden Werd hetzelfde hemels brood: Eindloos zoet uit uwe handen Laav' de laatste teug, de dood.…

Ach, was er nu een hart, Waar nooit het vuur van doofde, Dat in zijn vreugd God loofde, Zo als ’t hem smeekte in smart! Help, help mij, dierbre Gâ! Met mond, en hart, en leven, Zijn goedheid eer te geven, — En, Kindren! volgt ons na.…

verscheen Vele lange jaren zijn inmiddels verstreken En ik heb nooit meer de moed gehad om te dromen Nooit heb ik meer met dezelfde ogen gekeken Als naar jou op die dag dat we samen zijn gekomen Geen moment in al die jaren was jij uit mijn hart Eindelijk na lange tijd kwam je nu terug in mijn leven Maar waarom dan voel ik nog steeds die smart…

'k Wil bij Uw droefheid verwijlen, In Uwe smarten verzinken, Gij, die de beker moest drinken, Die de verzoening ons bracht, Wie zal de angsten doorgronden Van deze nachtelijke stonden ? Wie zal de duisternis peilen Van deze duistere nacht ?…

'Zo was 't de moeder van uw kroost, Die u, gelukkige, voor 't offer veler smarte, Deed smaken, onvermengd, het reinst geluk van 't harte, Des levens liefelijksten troost?' Neen!…

Wij zijn, mijn lief, twee werelden zo ver uiteen als aarde en morgenster en zo tot eenheid omgedicht als twee profielen van een gezicht En samen zijn we van de kleine smarten tot in de zeldzame festijnen van ons beider leven wat valt er nog te geven?…

't Gaat gepaard met 'vreugd' en smart, maar toch wou ik, dat ik af en toe die kleintjes weer eens rook.…

voor een verhaal van het verstikkend net van goud weet jij niet dat ik van je houd Je hoort slechts wat je horen wil Je ziet slechts wat je wil zien Je voelt slechts wat je voelen kunt nooit is er meer dan misschien Neem toch weg het liefdesvenijn knagend aan mijn bloedend hart Laat mij jouw glimmende ridder zijn los op mijn bitterzoete smart…

Hoopvol kijk ik nu uit Sinds jij er bent Kijk ik opnieuw vooruit Vol verwachting klopt mijn hart Sinds jij er bent Vergeet ik eindelijk die oude smart Ik leefde niet voor een toekomst Voor jij er was Had ik van alles mijn bekomst Ik liep gebukt onder ’t verleden Sinds jij er bent Bestaat het opnieuw , het heden Ik ging…

Al mijn uren dood ik in ijdel snakken naar het eindlijk einde des lange, droeve dags, naar 't eindlijk einde des lange, droeve Winters, zelfs naar 't einde des lange, veel te lange levens, dat, zwaarder dan lood, zwaar als de smarten zelf, weegt op mijn hoofd....…

Zal dan mijn smart, dus lang gerezen in de top, Nooit dalen? Zal mijn ramp dan nimmermeer houden op? Maar steeds volharden in op mij zijn haat te braken?…

Bekijk je naakt met tatoeages, met smart in mijn droom misschien. Badend in de midnachtszon,Goes ver weg jij aan mijn hand. Ik zie je weer mijn kleine meisje, nooit geboren toch veertien. Ik word papa dan jij mama, samen terug naar Nederland.…

Liefste, ik zal op je wachten, met smart. Een marteling die ik moet doorstaan om te gaan voor mijn lot. Mijn eindbestemming, dat ben jij. Jij. Ik. Wij.…

en ‘t stil snikken vormen nu ‘t hart van een verdriet Zwarte wonden en eventjes slikken maar geen die dat in ‘t donker ziet Donkere bladeren, donkere takken ach, het eenzaam waart thans rond Het probeert de ziel te verzwakken Mij..op een koud kille ondergrond In mij is het waarlijk stil gekropen de stilte van het altijd eenzaam zijn Smart…

rust heerste rondom haar ergens zong een vogel op een tak Zijn lied raakte gevoelig de snaar die iets in haar teer innerlijk brak Tranen gleden over haar wangen innerlijk voelde zij zich een wrak Zij ging steeds intenser verlangen wijl zij zacht tegen ’t steen sprak Klanken zweefden uit haar mond over heel het ongelijke oppervlak Daar smart…

Wijl de zon reeds rood verkleurend zo achter die verre einder verdwijnt Weent een meisje hartverscheurend omdat zij van pure smart wegkwijnt Wijl haar oog dan rood wil kleuren ziet zij weer die vreselijk lange dag Waarin haar zoveel moest gebeuren onder het oog van het schoolgezag Wijl tranen zouden moeten vloeien stagneren deze welhaast…

Geef ons klaar water dat vloeiend verreint, door smarten gefilterd naar de harten fonteint.…

Maar onrustig jaagt mij ’t hart; ‘k Word beklemd van heimwee-smart, Van verlangens boezempijn, Als ik ver van u moet zijn. Heilige geboortegrond! Tot mijn laatste levensstond Hang ik aan u, als een kind, Dat zijn moeder teer bemint.…

Zo terneergeslagen voeten wroeten in zand zo'n dag met ergens in je iets aan de hand Pijnlijk vuur vanbinnen dieper dan het hart waar geen geest kan reiken maakt het verward Verdwaald zijn in nevels nog amper denken kan willoos overgeleverd geheel in de ban Muziek onverdraaglijk schoonheid doet pijn herinnert met smart aan wat nooit was…

het zal nog heel moeilijk worden voor jou maar wij weten, je bent een sterke, krachtige vrouw je laat ons niet staan in de kou Tranen bij de behandeling heel diep zal je gaan lang en moeilijk proces wij steunen jou en respect voortaan Tranen ik laat ze maar gaan maar hoop is in mijn hart dat alles ooit goed komt daarop wachten we met smart…

O geen aards hart, met smart besmet, Stijgt in zó steile vlucht Te zingen voor de troon van God...! Wij horen 't zwijgend aan...: En vat gij niet de zin, mijn hart? Eéns zult ook gij verstaan!'…