Alle inzendingen over smid

natuurlijk wil ik geen wereld met kaboutergespuis of de smidse en kobolden achter hun machinegeruis wel een jonge schone fee die eenzaam in de hoge toren huist moederziel alleen haar nachten weent gespeend van lief en thuis dan gaat mijn witte paard al in gestrekte draf op het tere wezen af ik glimlach superieur zet mijn ladder…

De blonde dame heeft oorspronkelijk zwart haar botox in haar wangen om de tijd stilletjes tot rusteloosheid te dwingen Ach, het is maar buitenkant haar interieur voert strijd met haar unieke duisterkant Karyatides lichten zoutwit op ondersteunen balken van steen wachten op de definitieve bevingen van Hephaistos, smid en hinkepoot van…

Vogels vinden in de smidse van hun geluid uit, uit, uit. ------------------------- uit: 'Ons Erfdeel', 1997.…

pure liefde en paradijs word ik geraffineerd verleid door hel met zijn magie van brandend ijs ben in het geniep de poorten gepasseerd veel zondigen is zo geleerd geen carrousel van stille tranen en verdriet kettingen en cellen zijn er niet ook hier is overleven troef saters lachen enkel om de streken van de grootste boef de smidse…

Hephaístos, god van vuur met wilde baard Die edelsmeedkunst aan explosies paart Wat voert gij in uw schild der Tartarus Onder de Hellespont en Bosporus Van Istanbul tot Anatolia Is uw domein één groot Tectonia U kent geen grenzen in Tectonia Uw smidse schudt heel Anatolia Maakt korte metten met het land van Koerden Waar mensen '…

Al wat meer lijkt is verguldsel uit de smidse van je ogen en verfraaiing door je geest vol kinderleugens. Maar soms - het duurt niet lang, je moet jezelf verschalken - maak je geen onderscheid meer tussen schijngestalten en het ware beeld. IK wordt de ander, poppen krijgen lichaamswarmte, torso's worden vormen van herinnering.…

Die smidse tekens raak ik nooit meer kwijt, ik eindig waar alles moet beginnen. Zeg mij, hoe lang duurt een leven dan, wanneer eind en begin samenvallen, hoeveel is er dat ik nog geven kan aan de levenden in alle jaartallen. Is uit het vuur van de smederij een vonkje voor de toekomst gebleven?…

zag het zonlicht valer worden wind schraalde in een al veel te droog seizoen aarde verloor haar bloeiend groen kleuren verdoften hun glans in een tekort aan pigmenten zelfs ziel kreeg geen kans om even te gloeien de smidse van schepping loeide niet vlamde amper in zuurstoftekort voor het blauwe segment dat echte hitte…

De timmerman timmert, de smid smeedt en wat doet beroepshalve de poëet? Hij zaait woorden in terzinen en kwatrijnen, laat daarmee zijn inzichten ons beschijnen en oogst in verzen voor ons troost. Breng daarom op deze dichter die onvolprezen gemoedsverlichter op een vast moment een toost.…

wat gisteren in mijn onmacht lag te sudderen rijpt nu als een aambeeld onder de hamer van een uit de toon geraakte smidse vanachter de blaasbalg lief ik jouw muziek die ik als mokerslagen onthaal in het voorportaal waar alles samenkomt soms wens ik gisteren terug wanneer de dag traag als verwaaide as zich verspreidt over talloze nukkige…

grijzig zwart smeult nog het vuur licht rood op in vlaagjes tochten waar eens de vlammen schroeiden het blauw en geel afwisselend gloeiden daalt nu de hamer van de smid vormt het zachte ijzer tot een hoef het slaan der gaten voor het koelen moet om wat extra te houden op de nieuw beslagen voet diep in mijn herinnering…

M'n grootvader de dorps-smid vertelt rond de turfkachel over de komst van de luchtband Hij zat vanaf 't begin in het aurorace-vak, als beroemd plakker van de toen kwetsbare band Team met de beste plakker won hij werd met een band om z'n nek door de coureur rondgedragen Jongens wilden plakker worden geen coureur, die op z'n kont zat en zich…

naar de maan de groene spirit staat in bijna ieder huis met engelenhaar behangen maar hun wortels blijven duurzaam thuis in aardse grond gevangen de mensen zingen kerst en vrede doen toch vaak heel andere dingen ieder jaar wordt weer het kind geboren zijn boodschap gaat altijd verloren ik droom mijn zwarte sprookje van de smidse…

Ik ben gelijk een smidse verontrust, Mijn hartslag hamert en mijn aandacht boort; Mijn ogen zijn vol weerschijn en vol gloed, Mijn liefde arbeidt in een zuil van vuur, En langzaam uit mijn hunkerend gemoed Onthult uw beeltnis zich naar de natuur.…

waar hemelpaarden steigeren in purper van de ochtendzon zie ik jou komen uit krochten van de donkere nacht verkracht door volle maan liet jij je gaan waar dwergen en kobolden hun smidse laaiden zij meedogenloos jouw pure passie snaaiden toch maagdelijk in ochtendzon toon jij je vlies de hete hel is weer verdwenen en ook…

spoelt de regen mijn tranen het dal in waar rivieren stromen naar oceanen van verdriet vermengd met bloed van onschuldigen verlaat de zon ook weer deze dag en in het bange duister begrijp ik de bleekheid van de maan als hij in de nacht de wereld aanschouwt en het zwart verlicht door vonken die wegspringen van het aambeeld waarop de smid…

De warme smid, de onverdachte drager van licht en warmte in mijn winterschuur, versmoort de kilte van dit rillend uur en maakt de armoe voelbaar minder mager.…

Verandering van staal, trekt het smidse aambeeld verblindt het gebeitel ongeloofwaardig betrouwbaar de hamer. Een grote kracht duwt omver, slijpt gierig diepe fijne gravures bijhorigheden onschatbaar veel harder dan ruwe diamant. Zie dan de kracht van natuurlijke paarden vele malen sterker met hun wilde ondiepe glans.…

grote nacht waar bleven de beelden die zich met het verloop der jaren vermenigvuldigen en heel soms keurig gerangschikt zijn als foto's in een familie-album in mij woont de tijd als in een secretaire vol geheime laatje en vreemde sleutels ----------------------------------------------------- uit: 'het geheim van de kleinzoon van de smid…

Strooi papavers als korrels der vermetelheid in het verblindend oog van de tijdloze muze Op het moment dat de draak zijn vuur verzengt en dwergen in hun smidse zonniger goud delven dansen onzichtbare elfen om de navel van de aarde en om alles wat van onschatbare waarde blijkt mag je opnieuw de hemelen bewonen de ongekroonde koning…

Nieuwe ideeën worden er gesmeed, in mijn oude smidse. Angsten worden er gepord of bezworen. Fossiele plannen worden omgesmolten in mijn nieuwe smelterij. Archivarissen slaan gebeurtenissen op in mijn slapende archieven. Wat ik me niet meer herinneren wil, wordt versnipperd in oude molens, die rusteloos blijven malen.…

hoe de wanhoop ook wordt aangehinkt, bestierd met radeloze verschijn-woorden die uit het niets op de filmrol wordt versneld al ware het een opname uit de jaren dertig het hakken in het ijs dat nog bevroren dient te worden, het zoeken naar de bijl die nog bij de smidse in het vuur wacht op het modelleren, het kruid tegen alle gewassen die…

de geur van de smid vlees aan het spit de smaak mag dralen langs de vele schalen. wijn in grote bekers boeren en kwekers dronken muziekanten duistere trawanten. plompe vrouwen deftige pauwen bruidegom en bruid wie lacht ze uit? getrouw en gebonden bruid ongeschonden bruiloft onstuimig feest getuige is een beest.…

scharlaken gloed te bewaren Mijn kroost stoof de deur uit Geloof ik en ik groef me in Onder dons en haren en huid Huiverend voor een bang begin De haard gaf gensters af De hond die aan mijn ijsklompen sliep Sloeg kermend op de vlucht Mijn bibberkoorts leek een teken Een opwelling van sterven Alsof een fossiel Een reus van was Een grijnzende smid…

het bladgoed van bomen, hun roest verliest ver verspreid in hun valiezen van overwintering in de tijdzone van de grond, de wind zijn multifunctionele sleutel vindt, rolt de loper uit in het patchwork van vastberaden wolken de vensters van mijn lichaam staan nog open maar op het aanbeeld van mijn dromen zie ik de dagen in de smidse…

vroeg ongelovig stuurman Jaap, Maar Teun, de smid, zei leuk en droogjes: ‘Wel, ‘k denk voor ’t koken van jouw raap!’…

niemand die ‘t weet dat ‘r eertijds ‘n smetje aan is vast gekleefd d’achterkant ’t was nog boers en plat in 't land één dorpsstraat: ‘t Lage End de smid de wagenmaker één vleeshouwer één spekslager boerinnen lang in ’t zwart klederdracht met gouden spelden zon op oneindig groene velden hollandsch oude pronk en pracht ’s zondags na…

smelten ze bij de bonkige smid. De keizer wil de bronzen klok horen, Want zijn vader wordt wat kinds en doof. Elke avond test hij de tien grendels van de schatkist op de roofzucht van een rebellenmacht. 2 maagden schonk de slaaf aan de botergeile keizer. Ze mogen hem koelte toewuiven met palmtakken hem druiven voeren met wulpse zwier.…

Zijn heimwee deed pijn en als een smid boog hij het ijzeren leed in zijn vurige verlangen kunst te scheppen. Wat nou alchemie? Met zijn blote armen sloeg hij de goudmijnen open voor de blinde buitenwereld. Wees gegroet, integere man, uit een ver, eenzaam paradijs.…

Tot zover geen nieuws, alles is toch bekend - tenzij u 't geheim van de smid nog niet kent: maar weinigen kunnen tekort camoufleren wanneer hun selectie tot middelmaat reikt, "matig" wordt "machtig" als slim combineren tot doelgericht flitsende uitvallen leidt.…