156 resultaten.
Zomeren
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 725 [Haiku-gedicht]
Opdwarrelend zand
het verdroogde goudgele graan
smoor hete zomer.
Drippende druppels
kletsnatte regenvlagen
waterige zon.
Zwanen klapwieken
egels scharrelen wat rond
het verdroomde land.
Mensen lieven zich
traag zwiepen paardenstaarten
alles in een wei.…
Woordpijn
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 315 Ik ben woordeloos
wat eens zo krachtig was
is nu gebroken en broos
waar zijn de golven van gedichten
waarin een ieder zich wel duizend maal kon baden
het laat zich slechts raden
ik ben degene die in stilte lijd
ik smoor mijn woordpijn met mijn kussen
kon iemand de brandende pijn van mijn dichtershand maar blussen
ik ben de sleutel tot…
als voor de vloed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 onvermoed eiland
verdwijnt me uit
de smoor tegemoet
hof van symbolen
naar ik vermoed
er lopen loze beesten
zienderogen in
de geest verdwenen
koers ik snelvoetig
naar mijn kluis
groet opgetogen
mijn huis alwaar
amper later het Zelf
alleen is alles leeg
één op één Eén is
als voor de vloed…
Uitje snipperen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 282 Ik fruit mijn geest in olie
smoor het verleden dicht
kruid de toekomst met peper
blus af met koele analyse.
Het leven smaakt me weer.…
Terug aan de kust.
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 376 De zeewolven kun je horen met
beide handen voor je oren, als
de dagen wat luid zijn geweest,
stilte gesprokkeld tussen golven,
daarin belooft een lege kokkel nog
het meest om het rumoer te smoren,
onder een grijze lucht waar meeuwen
zich baden in nog wittere sneeuw,
besluiten we hier te blijven wonen.…
Cirkels
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 In de verstikkende nacht
smoor ik de schreeuw van mijn hart
de kou die in mijn botten is getrokken
laat mij huiveren
Ik wil jou niet meer kennen
want weten doet pijn
herkenning van het niet herkennen
jouw ziel die valse tonen speelt
Ik wil het niet horen
want dan moet ik toegeven
dat ik jou voorgoed kwijt ben
schreeuwt mijn hart en begint…
VROEGE VOORJAARSMORGEN
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.381 Ik poog vergeefs een huivering te smoren:
april betoont zich wreder dan begroot.
Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood
en ben ik blij dat ik het ochtendgloren
weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen,
en dat ik tot bestaan ben uitverkoren:
een ander is zijn hele leven dood.…
Kus van jou.....
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.188 soms is je blik als een kaarsendoder
die mijn liefde onmiddellijk moet smoren
mijn liefde als vlammen die likten langs zwartgeblakerd metselwerk
tranen vechten zich een weg
maar het vuur blijft heftig branden
het vuur van nooit gedachte kansen
ik heb getracht het te blussen
waarom probeer jij het niet
niet met water
maar met tienduizend…
VLINDERVISITE
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 328 Woorden smoren
als vlinders hun roltong ontvouwen
en van je zweet gaan houden.
Ze pimpelen en likken
tot ze schrikken
en opstijgen in een spookvlucht.…
Poort naar winter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 329 Er verschijnen
poorten
poorten
in het landschap
De bomen
op rij
aan zoom en kant
van landelijke wegen
De wachters
mogen het goud
van hun straatje vegen
wind snelle trawant
De kruinen
verliezen -spilziek- hun kleur
blijven ontsierd
achter op hun post
Sneeuw zal
hun kreunen smoren
ijzig roepen ze
wat herfst
hen heeft…
Johannes Vermeer
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 773 Het licht valt weer op
de juiste plek bij de armsten
verzacht de buskruit dampen
zijn atelier ademt sfeer
het alledaagse houdt op linnen
doet ‘t licht met kleur bestrijken
tot onze verbazing keer op keer
op het gezicht aangebracht
in lichtpunten zonder smoor
zien wij het wereldse schitteren
met een parel aan haar oor.…
Santé of lustmoord
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 309 eerst strip ik zijn vel
als een slinger wind
ik hem rond mijn vinger
gelijk het scherpe mes
ligt zijn lot in mijn handen
een oog valt op de grond
dan ga ik hem vierendelen
en te water laten
de wonden bestrooid met zout
opgevoerd tot het kookpunt
zal ik hem smoren leren
in eigen sop
als een kannibaal
moet ik ‘m prikken en prakken…
Trekken
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 108 (hoe lang nog)
Willem Drees 'k houd U in ere
Want U zorgde er toch voor
Dat 'k mijn pilsje kan verteren
Wijl ik een sigaartje smoor
Willem Drees ‘k houd U in ere
Want ik heb een sneetje brood
En iets om er op te smeren
Nee, ik sterf geen hongerdood
Willem Drees 'k houd U in ere
Want nu op mijn ouwedag
Ga ik netjes in de kleren…
Eerste winterstriemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 93 De levensspiraal plooit zich terug,
voldaan geworteld knijpt de natuur
reeds één oog dicht, een innerlijk
smoren in koperglans hangt als
stille nevels boven het stiltedomein,
waarin schaduwen als zwarte monniken
het beeldsnijwerk voorbij schuifelen,
een sterfzee van handgeschept bladpapier,
met ontblote ruggen moedig wachtend
op de eerste zweepse…
tegenstrijdig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 163 de zomer is te vol
het gele oog van rottend vlees
midden in de dunne tovenaarscape
blauw van vervliedende dagen
de warme mond vol rood
bedropen de baard van het vuur
van aanstaande dood
en in het laffe avonduur
roept het om winter
het loeien van de haard
waar net het smoren vraagt
de waard is een valsaard
bedienend op de wenken…
Strandwandeling
hartenkreet
4.0 met 20 stemmen 1.935 We lopen en kijken naar elkaar,
als een jong en smoor verliefd paar.
De zon kan je uitstraling niet verbleken,
ik raak maar niet op je uitgekeken.
De wind waait lustig door je haren,
mijn hart komt maar niet tot bedaren.
We lopen alsmaar door, voet na voet,
samen onze toekomst tegemoet.....…
Terugblik Allerzielen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.539 De grafsteen afgeschrobd
mijn handen rood en koud
de salie kort teruggesnoeid
de bladeren neem ik straks
naar huis voor de hete smoor
van schapenvlees en u, pa
u ligt hier goed en ik weet
ook wel dat u ons mist daar
in het Vagevuur, u kon slecht
tegen eenzaamheid, u was het
enige kind van opa en oma en
gebleven in ons gezin van…
liedje van verlangen
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 2.392 je stem zo dichtbij
maar ik hoor de afstand
door het ontbreken van de band
tussen jou en mij
ik heb het land
en de smoor in
tegen beter weten in
teveel verlangen
het onmogelijke toch willen
een honger , niet te stillen
een niet te temmen verlangen
opborrelend…
De stilte van vroeger
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 68 ik voel weer
de stilte van
vroeger toen
alle ogen zich
vragend op
mij richten
ik in paniek
zoekend naar
antwoorden
om aandacht
in de kiem
al te smoren
even terug
in de tijd van
onderwerp
en vraag want
de uitkomsten
blijven vaag
het voelt als
gebrek aan
vertrouwen
dat niet met
woorden weer
op is te bouwen
ik hoor…
berusting
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 668 Wanneer de berusting begint te komen
Leef ik niet langer meer in dromen
De werkelijkheid dringt tot me door
Nu ik mijn gevoelens niet meer smoor
Het geeft me vrijheid en geeft me kracht
Dat had ik zelf niet eens verwacht
De rust valt als een verendek op me neer
Het vertrouwen groeit langzaam weer
Ik ben er nog niet dat weet ik heel goed…
hoe lief
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 208 hoe lief ik jou nu de lente leeft
en het terras groen uitgeslagen
door het plagend mos zichzelf
verwijdert nu de stappen smoren
in het gebed van ijzige wolken
het lijkt kathedraals, de silhouet stompig
geworteld in de aarde
terwijl het verschoven
millennium zich spietst in eeuwigheid
besef van tijd is de rust van het moment
het verdwijnt…
Ongrijpbaar verlangen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 519 Als je eens wist
Als je eens dacht
Als je eens wilde
De wilskracht mist
Onwetendheid door macht
De "wijzen" die jouw gedachten stilden
De energie in mij gaat verloren
In wanhoop vindt dat zijn kracht
Mijn laatste hoop gezonken
Enige redding is het gevoel te smoren
Ook al wordt de pijn niet verzacht
Bitterzoet is wat wordt gedronken…
O gij, in weedom neergebogen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 237 Het water, in 't metaal bevroren,
Splijt wel het zwaarst kanon vaneen,
Waar 't vloeien kon, is niets geleên:
Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren,
Het hart door opgekropt geween.…
O Gij, in weedom neergebogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.615 Het water, in 't metaal bevroren,
Splijt wel het zwaarst kanon vaneen,
Waar 't vloeien kon, is niets geleên:
Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren,
Het hart door opgekropt geween.
1879…
Ruimtereis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 173 geen ramen
of gordijnen
bestemming is er niet
reizen is genoeg
de weg er heen
is mijn doel
het verlangen
onderweg te zijn die
mystieke ervaring
is de vervulling
daar verander ik
raak ik ballast kwijt
om balans te herwinnen
de ruimte in mijn hoofd
ontdoet zich
van het ego dat
belangen verstrengeld
spiritualiteit in de kiem
wil smoren…
Ongrijpbaar verlangen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 652 Als je eens wist
Als je eens dacht
Als je eens wilde
De wilskracht mist
Onwetendheid door macht
De "wijzen" die jouw gedachten stilde
De energie in mij gaat verloren
In wanhoop vindt dat zijn kracht
Mijn laatste hoop gezonken
Enige redding is het gevoel te smoren
Ookal wordt de pijn niet verzacht
Bitterzoet is wat wordt gedronken…
Een lichtje dat schittert in de duisternis
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 611 Omdat een vlam niet voor een eeuwig
duister wasdom lijkt te zijn geboren;
maar wenst te branden in het nu zonder dat
de duisternis nog immer een kans krijgt
het licht in zijn volle glorie te smoren.…
Irak
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 757 De witte kist onzichtbaar
door de bloemenpracht
met linten beweegt zacht op
eerbiedig zakkende touwen
Haar schreeuwen worden
niet gehoord maar smoren
zich in doffe snikken die
het leed niet willen stillen
Weer voelt ze zijn mollige
armpjes om haar nek en hoort
zijn eerste woordje dat haar
de eretitel mama verleende
Gedwongen terug…
Gedane arbeid
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 2.168 Gelukkig diegene die bedaren,
als oude schors van bomen wordt
geraakt, waarmee echo’s smoren
in hun medeklinkers, gloort de
kruisgang van de wind. Nu in
ouderdom genieten wat glans gaf
aan de jeugd, een rinse smaak van
de komende tijd, regen kleurt
zich in de geur van krijt.…
zwemmer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 met de dolk
in de rug
liet ik me kantelen
over de leuning
van de brug
het koele water
weigerde
de schroeiende pijn
te stillen
en het besef
van je verraad
te smoren
in oeverloze
vergetelheid
gelaten
liet ik me zinken:
verdrinken
is een zachte dood
op het dieptepunt
en tegen beter weten in
ben ik beginnen zwemmen,
maar…