inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 48.120):

hoe lief

hoe lief ik jou nu de lente leeft
en het terras groen uitgeslagen
door het plagend mos zichzelf
verwijdert nu de stappen smoren
in het gebed van ijzige wolken

het lijkt kathedraals, de silhouet stompig
geworteld in de aarde
terwijl het verschoven
millennium zich spietst in eeuwigheid

besef van tijd is de rust van het moment
het verdwijnt zoals de vloed haar
kinderen baart in een onderhuids verlangen

Schrijver: elze, 17 mei 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 208

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Imiza
Datum:
23 mei 2013
voltreffer; speels en wijs tegelijk
Naam:
lijda
Datum:
17 mei 2013
Ik lief je mooie woorden, in de rust van het moment!
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
17 mei 2013
Heel mooi Elze.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
17 mei 2013
de tijd om te lieven ligt in het 'nu' , zonder verlangen naar dan...
zo prachtig weer dit gedicht!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
17 mei 2013
prachtig taalgebruik heb je!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)