Alle inzendingen over spel OR schrik OR geluid

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

ooit heb ik schrik gezien op je gespannen gezicht ogen opengesperd in confrontatie met wat niet kan niet waar was en nooit zou kunnen gebeuren behalve nu van irreëel naar werkelijkheid die jou fysiek in de greep had vastgenageld aan de grond zonder een woord te kunnen uitbrengen tot die hoge ijle schreeuw alle angst eruit…

weet je ze zei ik zit er niet mee ben wat blij met jou vent ons plotse vlinderen hoewel vanmiddag bij mijn dochter op de thee begon alles in mij te trillen leek wel jetlag hoe vertel ik jou-van-het terloops fluitje van een cent ooit gewoon mijn kinderen…

Soms schrik ik van de zin in jou. Maar jij knabbelt -onbespied- stukjes van mijn lichaam.…

ik schrik als ik leunend op zijn schoffel vader zie hij zwijgt voorgoed in brons tuurt nu in oude verten…

Het is eind februari schrikkeldag  Hoewel we daar normaal niet veel van merken Blijkt nu  dat we dan gratis moeten werken Daarom doen heel wat mensen hun beklag En ook uw vaste versjesschrijver baalt; 'Ik eis dat u mij woensdag doorbetaalt!' Bijna de helft van de Nederlandse werknemers is niet op de hoogte dat zij een dag gratis werken. …

als 'n sidderslang kruipt het gevoel van eindigheid langs mijn benen omhoog de schrik slaat me om m'n hart, en zou je willen beschermen voor wat komen gaat alle gevaren doen verdwijnen daar ik je nog lang niet missen kan hou ik je vast in gedachten zodat ik je voor altijd lieven kan…

kan mij niet schikken in tal van klein plaatsen ben bang om te schrikken wat doen we daaraan we werken in stappen eerst licht en dan zwaar trotseren de angsten proberen…het is waar het kopje moet denken dat het hart wel zal durven verse gerustheid te schenken zo claustrofobie bij de… lurven…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Jou daarop zien spelen, een melancholisch geluid Jouw knipoog verdrijft elke treurigheid het is goed gesteld met onze tederheid Alsof je zeggen wil: Kijk eens liefje zonder knoppen en ventielen speel ik voor jou speciaal een hemels ontroerend muziekje…

De middag straalt er spelen kinderen op straat papa is vrij vandaag en mama ook de zee lokt het is druk, druk, druk de aarde werkt ik niet en kijk tv schrik op en dan komt de vloed als een dief in de nacht de wereld en de mensheid huilt, huilt, huilt zeeën van tranen…

schrik ik op, u verwacht mij verwacht nooit wat mevrouw het toeval maakt alles stuk en goed.…

Tijd verslijt en leert je dragen, leert je steeds beter begrijpen, hoe het spel van het leven is en zie het slinken van de vragen. Begrijp ik nu het spel dat wordt gespeeld, nu ik steeds beter de regels weet al wordt ik af en toe nog pijnlijk verrast maar schrik niet meer, van het ware beeld.…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

het regent nu maar in de warme zon zie ik je staan oogt blikken die het rood weerkaatsen nee het is geen schrikken wij weten al de azen je opent me ik stamp het licht van alle plassen dicht met rode laarsjes aan jij laat me gaan in spelen als een kind alleen jouw liefde droogt mijn blonde haar…

Zo stoer staat het, als je net als alle anderen met vuurwerk durft te spelen Zo stoer staat het, als je net als de anderen de mensen uit hun schoenen kunt laten schrikken Zo stoer staat het, dat iedereen gevlogen is je was te traag, het lontje niet Zo stoer als je was, zo nietig ben je nu zonder vuurwerk in eerst een ambulance nu…

je lach is kinderlijk onbevangen als ik je zuurtjes geef je handen spelen met het zakje dat stiekem aan je vingers kleeft woorden zijn verdwaalde wolken in een altijd blauwe lucht jouw zon schijnt zonder zorgen want jij hebt tijd in alle rust toch schrik je als ik ga na een kus vragen je ogen kom je morgen weer terug…

mijn eenzaam verhaal en mijn ogen branden door een straal van een vergezicht de nacht ging dicht met het geluid van stilte en in dat bleke licht zag ik miljoenen mensen vol van schrik ik zag ze praten zonder enig geluid zelfs als ik dan mijn lippen tuit ze schrijven songs die geen stem ooit zingen kan ik ben toch ook maar één man in…

overgeleverd mijn nagels schraapten je huid even, maar wel overdacht totdat ik met schrik in onwetendheid werd gedreven het was onverwacht toen met een krijsend geluid woede aan mijn woorden ging kleven door een duistere macht bezeten braakte ik zurig gal in horten en stoten mijn hart leek gereten het lijf gehakt in wezensvreemde…

Bekomen van de schrik leef jij door net als ik door nieuwe koers in hemelse blik. Geluiden in de duinen die gevoelens uiten om met uitzicht op zee af te sluiten. Een rood vurige gloed die mijn avond voedt is jouw souvenir wat liefdevol groet.…

Een veldmuis die hen in de gaten had dacht: ~Dat is leuker dan me te vervelen, dit spannend spel zal ik eens mee gaan spelen, ik kruip erbij er is nog ruimte zat.~ Juist toen ‘t gemin tot grote hoogte kwam -waardoor de muis van schrik de pootjes nam- deed zij haar ogen op een kiertje open en dacht: ~Kijk nou, zijn piemeltje kan lopen.~…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Haar handen laten een laatste teken in schaduwen die zich speels vlechten in klinkers muren, het enige licht streelt als tussen voegen werpt een zin zich binnen loop door de dromen deur nader tot je muzen in het woordloos paradijs maar schrik niet, voel blijf hoezeer je ook verlangt te zijn spreek slechts een woord een woord van…

Omgeven door zalige warmte Genietend in een veilig cocon Hoor je gedempte geluiden Buiten die zachte, vochtige bron Ineens is er gestage druk Verharden zich de weke wanden Langzaam word je weggeleid Van wat jou lang zo teder omspande Een ruimte die te nauw is Perst je lichaam pijnlijk samen Weg is het ontspannen gevoel Waar angst en schrik…

Er is altijd wel iemand die met een apparaat op zondag of op pasen. Hebben we doordeweeks de bladblazers gehad, de vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic, de vrachtwagens met rolkarretjes om de supermarkt te bevoorraden, denkt op een vrije dag meestal ergens een buur wel: wat is het stil laat ik eens wat…

het luchtblauw van de zomer en dromen voortbracht in jonglerende schemerwijzers niets kon verloren gaan zelfs niet in waterdichte winters waar elke omhelzing de lente bracht in mijn donkerglanzend haar ik zou uit bed moeten maar laat de zon neer als een vergeten vriend waarnaar geen mens meer vraagt het is al dag geen enkel geluid…

Het is rustig op de stoep De straten stromen stil Al het papieren geluid Wordt verscheurd, de wind Snippert langs mijn oren Ik wil alleen jouw gouden stem Smeltend over dat wat hoort De ramen roeien regels Die ik hoop niet te verstaan Het is rustig op het plein De geruisloze grachten En al het papieren geluid…