Alle inzendingen over sporen

daar waar onweer leven brak de steek van lans slechts bloed en water gaf heeft hij de geest gegeven riep de vader aan om ziel en zaligheid te geven vrouwenhanden wisten sporen van het lijden na het leven bent het graf en steen ontstegen opstandigde in verder geven aan je twaalf apostelen hun boeken zijn geschreven naar jouw leven…

De tijd heelt alle wonden Dat wordt altijd gezegd Nooit is uitgelegd Wat daar meer aan is verbonden Al de pijn, diepe gedachten Gepieker, open vragen Wanhoop, angst en slechte dagen Eenzaamheid in lange nachten Functioneert het weer nadien Beter voelend en soms sterk Deed de tijd zijn goede werk De sporen blijf je altijd zien…

Ze vertrok, schreiend heel vroeg in die ochtend, dat verdomde spoor! Hadden we ’t maar geweten! Maar Waarom? Hadden we ’t maar geweten! Alles achterlaten Met niets zo jong naar de hemel, Waarom doe je zoiets? Meisje lief, lief lief meisje Je zong als een sijsje. Waarom?…

die geen sporen nalaat, de regels tussen het wit niet met letters vult, het rangeerterrein niet halogeen verlicht, geen richting aan chaos toedicht, het ijzer niet laat glimmen, die taal in brieven verstopt, treinen in hun spoorwegen, reizigers in aankomst en water aan vissen voert, die dag cijfert zich weg, zonder omhaal, wisselt het heden…

Alles wat wij dagelijks meemaken, laat sporen achter in ons brein, als stukjes die blijven zwerven. Stukjes die rusteloos blijven zoeken, totdat ze eindelijk worden ingepast. Dat gebeurt terwijl wij rustig slapen. Dat gebeurde terwijl ik sliep vannacht. De slaap maakt stukken passend, terwijl we wakend brokken maken.…

De sporen van de zolen staan gegrift in zijn hoofd en hart want zoveel onbenulligheid wordt natuurlijk wel afgestraft! En zo zei hij: het is nu klaar je mag trappen, alsook slaan maar ik laat dus echt niet toe dat je op mijn hart gaat staan: Dus adieu!…

vandaag brand ik een kaarsje een kaarsje voor jou vijf jaar geleden is jouw licht gedoofd uitgeblazen door de wind zijn wij het spoor bijster waar we jou zouden kunnen vinden bijna dagelijks deelt jouw moeder haar hartenkreten om jou vandaag brand ik een kaarsje in de hoop op een teken waar vandaan dan ook…

En dat het spoor twaalf was.…

De schaduwen van het leven namen mij gevangen De schim van onzekerheid boeide twijfels als ketens De leegheid als reisgenoot en het spoor bijster Gebroken en geslagen door de realiteit MAAR Jouw licht aan de horizon gaf me kracht om te breken Het was een gids om het juiste pad te bewandelen Nu loop ik je langs je mee en…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij Snack Vander Laan denk ik aan jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan…

De voegen tussen de stenen trekken sporen in mijn rug. Het gedreun van orgels, trombones, trompetten en cornetten in het "Ere zij God" doet het gedoofde licht uitgeleide. Gelukkig duurt het maar twee dagen.…

sierlijk dansen de kristallen op vlaagjes wind voorbij mijn raam waar een enkeling helaas zijn einde vindt in een krampachtig smelten zie ik later de druppels glanzend naar beneden snellen op weg naar laag wit laat de bui zijn sporen na op weer een maagdelijke aard je hoort knispers knappen als kou langs kristallen…

dwalend door deze tuin heb ik niet de vraag wie heeft eerder hier gestruind waar ik speel en zinnelijk verzoek zijn geen sporen van frekwentief bezoek ook als ik vlei naar paralelle hof via zout naar zoet proef ik dat ik bof nieuw is dit wandelen voor mij immer weer niet om huid of dal doch mijn lust naar meer…

ik vertelde het de wolken en de wind en de wind, ze huilde in mijn oren en de wolken, ze traanden op mijn wangen en ik, ik volgde het spoor naar gisteren langs het water en bevroren bomen met hun wortels tastend in de lucht als armen zoekend naar de warmte van de omhelzing kort geleden door het tere witte waas schilder ik verleden tijd…

Vanaf het spoor kan ik zien Hoe mensen afdalen en verdwijnen Hoe ze hun stappen bekijken Als ze de trap afglijden Soms gehaast, treden overslaand Soms rustig pratend, zonder tijd Maar bijna nooit vooruit kijkend De kans op vallen verkleinen Zo circa één keer in de maand Kijkt iemand vooruit, zonder spijt Alsof men wil zijn afwijkend Om…

nimmer braken golven harder dan in de branding van vandaag klotsend als een wilde hartslag tegen een onverzettelijke geraamte bij elkaar gehouden door wilskracht maar ze laten sporen na onuitwisbaar fel getekend in gebroken dromen soms tijdelijk verblekend door lichte waakzaamheid geen gedachte zal zich verslapen door vermoeidheid van…

Het klimmen van de jaren laat geen sporen, hoogstens de harde echo van haar blik en de metalen weerklank van haar stap. haar roeping blijkt het meest als, op de grens van waanzin de goedgeschoolde hand het dwangbuis dichtsnoert.…

gisteren geschreven waren mijn handen zacht en smal nog meer in ‘t zonlicht liet ik een spoor achter voor de nacht een twijfel werd en nog voor de sterren leden aan slapeloosheid en jij de dichter in de duinen was je lijf en ik daaronder lazen bloemen aanvaardden eenzaamheid als testament misschien heeft deze…

ik zie je hoog te paard de zwarte laarzen stevig in de beugels jij geeft de combinatie haar snelle vleugels de rechte rug in vorstelijke zit het schijnbaar moeiteloos mennen dat al vanaf geboorte een van je talenten is het zweepje en gepoetste sporen horen bij je ogen en smakelijke lach terwijl jij sensueel uitdagend nog even met…

Het sneeuwt Het sneeuwt in mijn hoofd Een dikke, dichte sneeuw Grijs aan alle kanten Geen mensen Geen geluiden Alleen de sneeuw, de sneeuw en ik Af en toe zie ik de sporen Van iemand anders Plotseling houden ze ergens op Of ze gaan door maar ik verlies ze uit het oog ik weet niet waarheen maar ik loop door ik sluit mijn ogen genoeg…

Oude wilgen, met gespleten stammen, gesnoerd tot buigzaam griend, verwijten taaie takken de schemerzon, die het heimelijk licht, openlijk laten vloeien, waar harten branden zullen, groeien vermolmde zielen de hemel in, verspreiden sporen van narcistische zwammen zich in de grond, die te splijten en zich te behoeden met het overschot…

zij ligt verloren op het verdronken land zoekend naar sporen van de zee op het strand de baleinen snijden zinledig diep een dodelijke staart geeft de laatste zwiep met brak water spuugt uit het middenrif een lijfeigen Jonas op het klif verdwaalde een walvis op de vloedrand als een zeewaardige verwant zoekend en sporend van…

. ---- Voor de bekerfinale tussen Ajax en Feijenoord worden 12 peletons ME ingezet en worden de tussenliggende stations op het spoor tussen A'dam en R'dam permanent bewaakt.…

De dag beloofde stralend veel zon en warmte, ontluiken van groen en nieuwe liefde - die dag in mei midden in de lente Plots was het witblauw besmet met schaduw van metalen roofvogels die hun klauwen in zijn geheugen prentten Zeventig jaar geleden braken ze zijn bestaan, namen ze al zijn geliefden uit zijn leven, over dat spoor via…

Je ligt vergeeld in het dossier als onomstotelijk bewijs je leven loopt juridisch mee in dode sporen van de zeis stille getuigen spreken recht om jouw zwijgen te verbreken het geeft niet wat de dader zegt dit verlies is niet te wreken je naam klinkt uit een vreemde mond zo onwaarachtig levenloos wil schreeuwen dat jij echt bestond en…

alleen de langste sprieten van de grasmat buigen onder felle tegenwind zichtbaar zijn de sporen die maatschappelijk verval in het weidse land getrokken heeft het snel door bochten maaien maakt modderpoelen in het al jong gekneusde gras eindelijk knakken zij die jarenlang hun zaad hebben geschoten in de luwte van het onverdiend succes…

ze schuifelde weer langs achter haar rollator kromme rughanden ongewassen haar kleefde aan haar voorhoofd afgezakte sokken onthulden steunkousen onder een gerafelde rok haar aan elkaar geplakte bril voor op de neus gegleden een zilte weeïge reukkolom markeerde haar territorium ze liet een spoor van versleten jaren na zonder…

. ----------------------------------------------- Of het toilet bezocht is door een zwijn, Dat willen ze daar bij het spoor niet weten, Omdat ze zelf nu hun prestaties meten Is alles hygiënisch, schoon en rein: “Wij doen die checks natuurlijk serieus”, (Met ogen dicht en knijper op de neus).…

Ogen in kassen Waarvoor het licht te fel Pupillen, speldenknoppen Op het punt te verdwijnen In dik matglas, lichtblauw Geen spoor van glans Doffe doodsheid en nee Vooral geen ellende van Anderen Hij bespaart haar zijn verhaal Ternauwernood, omarmt haar Magerte en daarmee weer de dood Hij is koud uit het graf verrezen Met zo vers…

in het woud van zoete dromen groeien buigzame bomen groene kruinen wuiven schaduwen waar de zon de bodem te vurig raakt jaarringen genieten er de taaiheid van een gewortelde kracht vogels knappen er een uiltje rond de schemer, in de nacht er klinkt een heilzaam lied in de sporen van de wind daar, waar de weelderigheid het leven zijn…