Alle inzendingen over staart

Zij dreef op onstuimige golven en nam mij op haar staart mee. Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met de wassende golven ook de rusteloze diepten met zich mee. Ik beminde haar onder het licht van ontelbare sterren en beleefde een nieuw spel met die meermin uit de zee.…

kleren speelt Schieten de broze wortels Die ons stutten en doorstromen Een nevelsliert streelt jouw wijkende lippen Een waterval klatert over ons Vult de holte Vaagt de stofnetten in de schedel weg Als de zomerwind onder onze kleren speelt Vinden we dansend de bron In onze borst waar een smid schuilt Die gensters uit het staal slaat Je staart…

Gans in het wonderbaar verhaal verloren, Terwijl hij mijmrend in de haardgloed staart, Lijkt het hem of, door God daartoe verkoren, Hij met zijn dieren over 't water vaart.…

als de letter X Tot de lijnen botsen, kortsluiten en breken Zich hechtend tot nieuwe lussen Krom als de gespannen boog De straal die klaar zit voor een trillend vlucht Atomen die versneld van de top naar beneden schieten Alsof een stip verhit raakt Een onploffing van sprankels licht Miljarden tonnen gas stromen weg Een beetje zoals in de staart…

deur dicht deed En mij alleen achterliet in tranen Ik volg hem in zijn voetafdrukken Een spoor van wat eens was geweest Achtergelaten op de Herengracht Waar we volop dansten en genoten Elkaar vonden in alles wat mooi was Ik versnel mijn stappen kom dichterbij Mijn hand raakt zijn natte schouder Langzaam kijkt hij om ogen raken elkaar Hij staart…

Op je werk staart iedereen in het gebouw naar jou Er gaat een enveloppe rond met je geaardheid, zo flauw. Samen een afspraak voor een hypotheek bij de bank Na één blik op ons, zagen wij de rug van de medewerker als dank. In de flat wordt een vuilniszak naar je toe gegooid Of weer een wijsneus die zegt dat je je leven vergooit.…

De cirkel wordt weer rond gekomen bij de wagen Jouw plaats voorin, je staart weer naar het niets En dan het beeld: een meisje achterop het zitje van je fiets Dat honderduit haar vader wil bevragen.…

Elders rent met ‘n onweerstaanbare vaart ‘n Fries paard ‘n boer gebaard naar zijn oude knecht die staarten vlecht. Hier woont geen achterdocht over wat wel of niet mocht tijd tocht stapt voort oogt als twister oogt als hemelkoord.…

ik weet niet hoe jouw wind meer waait boven het klipklepper gebral van letters tripperij ze beuken, draaien als cirkeltjes rond ergens onderweg heeft kop nog staart op de uitsnijdag aan d' oeverkant wie blijft hoog en droog om niet weerloos aan te spoelen in het heden (dringen indringers binnen aan de plaats van stilzwijgen waar schaduwen…

vederlicht kan zijn het afwerpen van het loden juk de slingers en de staarten in de achterban van het woord het ongeboren kalf cynisme het geschiedde niet uit noodzaak en ook niet van de weeromstuit het lag te stuiptrekken om een reden van bestaan met het mes op de keel mijn mond spaarde ik uit aan mijn vijf paar handen het schaduwspel…

wensen worden steeds vervuld mijn gedachten zijn in nevelen gehuld al dwalend ga ik over bergen heen ik zie veel rotsen dus veel steen ik voel ineens daar moet ik heen het is een panoramapunt, kijk om mij heen al kijkend zie ik vergezicht voel een heel intens gedicht vol weemoed en vol droefenis vraag me af, waarom dat is al zoekend staart…

En terwijl ik naar je kijk zonder te zien staart een bekend gezicht uit het verleden me aan. Gebroken lig ik naast je terwijl jij langzaam ontwaakt. We hebben te lang geslapen besef ik me wanneer jouw omarming me tot diep in m'n hart raakt. Al zwijgend spreken we openhartiger dan ooit te voor.…

Te lang ronddraven is nooit goed dus glijd ik weer naar beneden waar mij man inmiddels in de staart de lucht rond het dier circuleert. Mijn man is zo speels het verwondert mij. We lopen eruit. Het dier schudt zich. We aaien zijn rug en keren weer terug naar de auto ---------------------- uit: 'Vonkt', 2014.…

we lopen langs het water in een warme najaarzon bedachtzaam zet ik mijn voeten op de natte aarde, de takken en het gras bewust van de kracht van de planeet waarop we lopen jij loopt op je vier pootjes vrolijk zwaaiend met je staart zonder schoenen maak je direct contact met Moeder Aarde dieren staan zoveel dichter…

vanmorgen blafte jij nog, kwispelde met je staart, jij was ziek, maar toch, jij was mij nog zoveel waard, niets kon de dierenarts nog bereiken, de ziekte zat door heel jou lijf, met je ogen liet jij mij zo vaak blijken, baas ik ga niet nee ik blijf, maar de spuit van die dag, daardoor ben jij dan toch gegaan, het leek wel of jij zei toe…

Een zekere Philos de Tweede Had mijn vers Nine Eleven verzwolgen Hij stuitte daarbij op zinsneden En raakte daarover verbolgen Vond het 'vreselijk', maar gaf geen reden Waarom, vroeg ik, maakt gij bezwaar Tegen kop van het thema en staart Van een dichtwerk uit mijn repertoire Dat hier vijf jaar is gepubliceerd Het staat, serieus, op de…

Zij strompelt mee ter stadspoorte uit, en teder Staart nu haar blik op 't dierbaar lijk, dan weder Bedroefd naar God; haar tranen stromen neder, Bij luid geklag. Zij snikt, zij kermt haar weedom naar den hogen. De schare schreit met haar, zo diep bewogen! Doch wie, wie helpt? Geen menselijk vermogen, Dat helpen mag.…

' Overschat zijn kansen Staart ontgoocheling weg Zij kauwt : 'Zin in dansen ?' Hij krast : 'Scheer je nu weg !' Zij krabt : 'Dans maar met jezelf ...' Sexy-Slaapkamer-Stemmen Sophie…

Een hond is vermaard Om zijn gezellige aard En 't kwispelen van zijn staart. Zijn neus, doorgaans rond, staat gewoonlijk in 't front, En zo lang die maar nat en fris is, Is 't een bewijs, dat meneer zo gezond als een vis is.…

Hij zwiepte een gepantserde staart tegen de stroomdraden. Maar de schok scheen hem slechts te harden. Zijn muil droop hoog boven de smog Van gestremd verkeer Geschubde vleugels klapten open. De stad en haar wijde, uitdijende ring was een speeltuin. Hij liet zijn keel smeulen. Sintels dwarrelden op beton.…

Het rijmt op staart en ook op maart! Het is geen leeuw, geen vos, geen mier Hoewel een vos..? Toe bel gewoon! En win die vette mustang hier! Tot meeuwen kun je er mee melken! Of maak je eigen Arabier!…

iets onnozels deed om de spanning te doorbreken die er eigenlijk nauwelijks was waaraan ik me dan stoorde getergd liep ik verder wat is er mis als zelfs mijn droom me niet meer brengen kan waarheen ik wil maar naar een lange zaal waarin honderd keer Pan Tau in lange rijen en jacquet met bolhoed op de knie naar ramen staart terwijl…

een grafstemming, zelfs de klei lijkt grijzer Krapuelle de Zotte overdenkt zijn plan afspraak bij kiekenskot op Hontseinde ‘ awel spreekt hij, ‘ ze zullen verschieten die sappige kiekens’, pluimen maken mij zot, een duivel, als ik bloed proef moet alles dood, slechts één kieken vreet ik op’ kom, we zijn ermee weg en hij rent met rechte staart…

ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan. ’t Is boek van onderen tot boven! Hier groeien boeken uit de grond: Ai help! ik voel mij zo bestoven, Als rolden al die filosofen Gelijk uit hun papieren mond!…

Rusteloos ligt de verzoeking wakker, staart met meesterlijke hertenogen in de nacht. Korte verhalen tergen de eenvoud doorwoelen en groeten ongelukkig de uren vertellen geruisloos wat er was..…

Plots kwam hij uit de schaduw van De Das* Een man met staart, bril en een eigen wijs Tot tweemaal toe als eerste in Parijs Zo snel dat Hinault gauw vergeten was Een nieuw Frans talent in het peloton Le Professeur, die erg goed klimmen kon Laurent Fignon was een markant figuur Hij had op journalisten echt de pik En gaf hen menigmaal een forse…

- Wat staart ge toe me kind? Hoe zijn als dode meren uw grondloze ogen die uw diepte toe me keren? Ik zie te diep, helaas, gij die te zúiver zijt.…

Hij komt met geruisloze vleugelslag aan, De donkerlokkige knaap, Hij staart met zijn peinzende ogen mij aan, De dromen-brengende Slaap. Hij vouwt om mijn peluw zijn wieken wijd Met loom gebogene lijn En over mijn voorhoofd zijn adem verglijdt In schaduw van maneschijn.…

(melodie: ‘Sì dolce è’l tormento’ Claudio Monteverdi) De mistige morgen verhult het gezicht De grauwgrijze nevels verstrooien het licht Je staart naar het water Het zinloos geklater Is zonder gewicht Niets komt bij je binnen Niets prikkelt je zinnen Het venster is dicht Je vragen en wensen zijn wijd als de zee Maar golven vol…

uitvergroot in de spiegeling in het uurwerk van vragen waarvoor we de tol moeten betalen, het beschrijft een beter oord waarvan we de naam niet kennen maar ergens aan de horizon gloort, daarin zijn we prooi en jager tegelijk op iedere minuut die verstrijkt een balans, zonder evenwicht als waarzegger in z’n transparante habijt, die staart…