Alle inzendingen over stemgeluid

Voor het schoongewreven raam mengt zich een bevend stemgeluid met een wat krakende sopraan. Vanaf de tafel speelt de laptop. Wie nu door de straat zou gaan treft hier een stralend duo. Vol vrede klinkt hun “Eer zij God!”…

zijn stemgeluid is ongeëvenaard naast zijn poëzie natuurlijk zijn stem was voor het volk z'n gedichten goud waard, ik zou ook graag in een volks- tuintje willen wonen met een leuke vrouw naast me, en vro- lijk als een directeur die het circus opent, de mensen op laat zitten van spanning, Simon, de mensen aten uit je hand,…

aan de hand van jouw slingerende levenspad werd je gegrepen door noten die de toonhoogte bepaalden met zacht stemgeluid wist je vele jaren mensen te raken doch de keerzijde bleek de bottel der vergetelheid de trouwe steun die verdoofde en kracht gaf maskeerde vertwijfeling waaraan je geen gehoor wilde geven verscheurd door de scheiding drong…

Een tuin vol licht en kleuren bloemen vogels en veel meer heldere beken rozengeuren overal vlinders bont en teer zachte bries tussen hoge bomen melodieën uit vele vogelkelen schaduw om tot rust te komen engelen die op harpen spelen maar bovenal een zacht geluid als wind dat met bladeren speelt en klinkt als lieflijk stemgeluid dat diep…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, totdat ik mijzelf er buiten sloot,verloren in de ruimte van de atmosfeer, aan de gene zijde lonkt de bloeiende heide in kansen op het ritme van de genen heen en weer, zwijgzaam roepend, bevreesd dat iemand mijn stemgeluid zou horen, als ik in iemand anders was geboren.…

hij geeft haar pluimen hoopt opnieuw op zweven, van oost en west weer samen - richting zuid, belooft te ruien, schoont zijn serenades en overvleugelt zijn eigen stemgeluid, legt donzen kussen vleiend aan haar lippen, geen veertje laat zij: voor vallen kijkt ze uit voorbije blindheid opende haar ogen, de…

naam ik kijk om mij heen maar het geluid verdween komt het omdat ik aan je loop te denken of moet ik er geen aandacht aan schenken of zit je stem gewoon nog in mijn hoofd gelukkig is het nog niet gedoofd ook hoor ik in mijn gedachten nog steeds je lach denk nog vaak terug aan je sterfdag langzaam ging jouw kaarsje uit weg was voorgoed je stemgeluid…

purperrood Omringde haar wereld met genegenheid Diepe gevoelens kwamen zomaar bloot Hij benevelde haar met zijn heerlijke geur Zo intens suikerzoet en van passie vervuld Streelde zachtjes de blosjes op haar wangen Haar hart vol warmte en tederheid gevuld Hij fluisterde zachte woordjes over liefde Als een waterval vol van emoties zo sereen Zijn stemgeluid…

Wat heeft ze dikke aderen op haar benen En enge eksterogen op haar tenen Trek daar iets overheen en vlug een beetje Bedek, bedek haar rimpelige huid Zet stil haar krakerige stemgeluid En zet voor mij, lief, een kamilletheetje…

adertjes en het wratje naast je neus Kan ik nog de twinkel in je ogen zien als je een grap uithaalde, me herinneren hoe je over je leven verhaalde Zie ik je houdingen en typerende gebaren waarmee je onzin en nuttige zaken aan mij verklaarde Maar hoe ik je stem ook probeer terug te halen, het lukt niet, ik blijf falen om jouw dierbaar stemgeluid…

kast vol boeken op de tast jou zoeken Uit de ruggen de keuze gemaakt samen slaan wij bruggen de zoektocht rap gestaakt Onze verhalen komen samen gedachten dwalen smeltende lichamen Geen woorden hoeven verteld geen accoorden moeten gespeld Elk hoofdstuk dat boeit grote indruk die maar groeit Ontelbare bladzijden zacht stemgeluid…

Oogverblindend was Ans en d'r stemgeluid was oorverdovend. Z'n reactie vond Ans ongepast en ze was dan ook danig verrast. 'Waarom doet-ie zo maf?' vroeg de schoonheid zich af. Ook door haar werd in 't duister getast.…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe daar blonk een flonkering zacht langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van…

Het kerkje had zich al gevuld stemgeluiden liefkoosden het kindje in de kribbe een flonkering blonk langs de zoldering dat alle aandacht kreeg sterrenlicht scheen door gekleurde ramen streelde het orgel dat tussen de balken zweeg doch lager fluisterde op klanken van koor en kerstmuziek ‘Wij komen tezamen’ naast tranen van een ademloos…

bomen hebt leren praten, door te luisteren zo mooi is het bos nu na jouw doodsdrift waar vlinders ademen in de wind en ik luister naar jouw woorden in de stille bossen van mijn dromenland heeft ieder geschreven woord die speciale klank van ontheemde kinderen die naar vrijheid snakken ik lees de zinnen voorzichtig met mijn snikkende stemgeluid…

Er grenst een blauwe wereldrand aan de horizon van ons geheugen we eten er boterhammen met kaas en gaan te paard de heuvels over daar klinkt weer dat vertrouwde stemgeluid van een moeder die haar kinderen roept om te gaan zwemmen in de blije rivier en in de avond bij het kampvuur drinkt vader zijn bedroefde bier om de volle maan te begroeten…

Hoe wonderlijk dat machtig stemgeluid uit één zo'n prachtig beestje het steekt zijn kopje in de lucht en viert zijn eigen feestje. En wij genieten van zijn zang speciaal voor ons gezongen kijken hem vol bewondering na als hij van tak tot tak is gesprongen.…

verleden in het heden Kooi mij... en ik zal sterven als een sneeuwvlok in de felle zon als een lied dat is uitgezongen als een bloem die welig heeft gebloeid als een beek die in de zee uitvloeit als een zucht die stil wordt bedwongen Kooi mij... en ik zal sterven het licht zal uit mijn ogen wijken de vreugde verdwijnen uit mijn lach mijn stemgeluid…

de tv die zet ik uit altijd maar slecht nieuws ik word zo manisch depressief van oplopend stemgeluid ik wil enkel maar gelukkig zijn zonder godsdienst of veel geld dus voor mij geen oorlog of geweld maar een lied met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat…

sterren doven uit ik sta in het duister en zie de wereld voor me er is geen armlengte of het altijd gedroomde, geen groet of zoen roert de wind er is volkomen stilte niets bestaat mompel ik hardop, ook niet de huizen die uit het zwarte vallen, dakloos en ondoorkruist zelfs geen ramen met groot gemis ik schrik van mijn eigen stemgeluid…

Je ogen kijken dwars door me heen ik voel ze prikken op mijn huid dat je me nooit opgevallen bent met je veel te hoge stemgeluid. Er is niks aan jou dat klopt niks dat echt bij je past ik wou dat ik je nooit gezien had 'k vind je een arrogante kwast.…

de beat dreunde er door opgeblazen rook stemgeluid van schorre kelen klonken als vage klanken in de verte uit het donker jouw geur overtroffen het zweet dat gestroomlijnd langs je schouder naar beneden gleed mijn ogen volgden met stil verlangen de stroom van kleine straaltjes naar omlaag elke beweging veranderde de richting terwijl…

't Is avond nu en liefste, ik bemin het kraken van je voetstap op het grint van mijn verlangend hart dat rustig wacht tot tuitend stemgeluid is uitgeblust en 't laatste koortsig denken uitgedacht. Wordt straks mijn hunkering door jou gesust ? 't Is avond in de beukenbomen. Zacht keert lucht - ook aarde - weer tot sabbatsrust.…

Tere zonnestralen ontwaken de winter uit haar diepe winterslaap Lentezon speelt met de silhouetten van ontluikend groen dat afsteekt tegen een azuurblauwe lucht Vogels komen weer terug van hun verre vlucht op zoek naar een nieuwe lentebruid en zingen het hoogste lied met hun lieflijk stemgeluid Bloesem en narcissen verspreiden haar betoverende…

een zinderende zomer meeldraden trillen stuifmeel poedert om ons te louteren in naaktheid is er nu vrede in het mensenhart Getuige van een passioneel verlangen om in de liefde van die bloem te zijn bloembladeren verkleuren rood wordt langzaam roze Je probeert het in het ritme eb en vloed, bewegingen van liefde, heen en weer stemgeluid…

Zo dan als door een rieten fluit bij zwijgend eigen stemgeluid Gods adem door mij henen blies, hoe grote winst bij klein verlies !…

Mag ik jou met zachte kussen bedekken totdat alle aanrakingen branden op je huid zullen we naar het land van liefde vertrekken lieve woorden fluisteren met zwoel stemgeluid Mag ik mijn handen over jouw lichaam laten glijden met een geurende olie zo glinsterend als satijn mijn ogen proberen jouw strakke blik te vermijden verlangend om jouw lippen…

Een late fietser vertraagt dichterbij zijn snelheid, ziet een dode kat, kop half in het water, voorafgegaan door baasjes stemgeluid. Een open deur, kat glipt naar buiten, doet een plas, rent na het krabben de oprit uit, pardoes de snelweg over. Plots gevangen in koplampenlicht, gevolgd door doffe bons.…

werd dan een oogopslag zoals jij en ik gisteren toen ik nog naar je foto keek en naar morgen, de dag vol zag met heerlijke momenten beelden die we speels volbrachten; verlangend naar het beter verstaan in ons verschillend leven alles ging snel : je glanzend zwarte haren, een tong om te duizelen en een nog ietwat hees en onzeker stemgeluid…

Oh, help mij, God, ik wil geen heiden huwen Sla mij met ziekte of neem mij als bruid Maak mij afstotelijk, misvorm mijn huid Maak dat de mannen van mij zullen gruwen Maak dat ze mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind…