Alle inzendingen over sterren

in een lied Want echt, ik mis je niet Het leven gaat zijn gangetje Ook nu jij er niet meer bent Het doet me toch geen biet Heus lieverd, ik mis je niet Ach, die eindeloze tranen Wat heeft het toch voor zin Om te zwelgen in verdriet Geloof me, ik mis je niet Maar als ik lig te woelen In weer een slapeloze nacht Dan tuur ik naar de sterren…

De lucht lijkt momenteel een heel groot schilderij met allerlei gekleurde wolken in vele tinten grijs, maar ook wat rood zit er nog bij En als het strakjes donker wordt zien we een volle maan een hemel vol met sterren wanneer de zon weer onder is gegaan 'k Zie grijze strepen van een vliegtuig vogels die hun nest opzoeken maar boven in…

kind op de stoep En even schitterde de wereld in die lach in mijn hart Waar ging je heen, lieve onbekende Nooit kwam je terug op de plek waar je zoete geur me bedwelmde Je was als een straal van een witgouden zon zo lieflijk warm Ik heb je nooit vergeten zelfs al was je slechts een droomvonk misschien… in een nacht van duizend sterren…

Jouw warme hart opent zich met tuindeuren, versmelt decennia als sneeuw voor onze zon Eenmaal bij jou binnen voel ik het kloppen van je hart je liefdesritme, je gevoel, en je ongeduld Je eerlijkheid en je trillende mond hebben het me net verteld, deze keer is het echt, ik voel het oprecht Je hebt het me gezegd, van jouw sterren, die…

Het nachtduister ademt stille heimwee dansend rond jouw intieme gewoonte sterren zien kansen in jouw oeverloze kus nabij het zaaisel van dwaze dromen oefen je in lussen en plussen proef je de aard van het geluk en in de beweging van het proberen in taak van denkend verder leren blijf je een beginneling zonder ervaring maar wijs genoeg…

Ik weet van sterren en van maan, en van de afwas. Maar waarom zou ik? Wieg me toch.…

had de kleur van het heldere doorzichtige zilveren water van een beekje in opbloeiende lente de wind liet het losjes om haar hoofd wapperen haar wimpers als roetzwart spinrag op blozende wangen toen ze begon te praten klonk haar stem als muziek en donkerbruine honing haar lach als een betovering hij liet zijn hart bespinnen kuste sterren…

soms als de nacht fluistert in ’t duister aarzelt worstelt met het licht de zon verduistert staan maan en sterren stil en wachten tot het woord de ruimte klieft in echo’s duizendvoudig verder verder oude verhalen ontwakend dreunend van ver en van toen en van heel dichtbij nu in dit ene tijdloze moment horen de eb en vloed de dag…

Kom dwalen over de bloemenwei - de roze sluimert, de sterre lacht, in stille dromen wasemt de hei. O kom met mij in de lentenacht! Het leeft, en het hijgt en het mint daar al! De loveren lispelen, het windje smacht, en donkere wegelen lokken door 't dal. O kom met mij in de lentenacht!…

mij het ongenoegen waard bij het vernemen van de handicap en stierf jij de wraak die onbezonnen de strepen aan de horizon bedonderde salvo’s uit klankgitaren priemden door het as waaruit jij kwam om tenslotte als een trotse bombardon te ontwaken uit jouw tijdelijke kleed onkundige tranen die als desperado’s op de vlucht de tekenen van sterren…

van het bos hebben gesproken over alles wat in het oude jaar is gebroken en laten dat los we sprokkelen samen tussen takken en mos structuren om verder te gaan de hemel is boven in vele geloven maar wij willen die nu al op aard niet na ons leven maar met nemen en geven streven naar geluk in bestaan onder het sprookje van sterren…

zijnde het laatste leven dat ik benoem met woorden die ik vond langs de leegte van het pad de geur is oud en desastreus, het ettert waar gebeurde momenten uit mijn hand al strijkt de eer slechts door het omber dat zacht doorweekt wordt door woorden van vergiffenis spreuken die het lijden verlichten zijn van dien aard dat ik ze lees in sterren…

Europa, Azië, Afrika - ik verzamel continenten werkgewijs - ik wijs toerisme af en waan me werker in een wereld die naar rotting stinkt ach, hoe mooi de sterren, hoe onbedorven de planeten waar nooit mensen waren met machines die aarde vraten, wateren ontvisten en vergiftigen, ja voordien 'k zou me moeten schamen, 'k zou zoveel excuses…

Een woordje van dank Letters met kleur Woorden met flair Zinnen met liefde Tekst met warmte Mijn hart verblijdt Mijn ziel verheven Mijn ogen sterren Mijn gemoed hoog Bedanken doe je met je Hele lichaam Met je hart Verwarmd door de vriendschap Het onverwachte kwam Het ongelooflijke werd werkelijkheid Ik werd warm van binnen Heel…

Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken met wat je graag wil? Wie zal het zeggen de toekomst blijft stil. ----------------------------------------- uit: 'Wie weet nog waar we zijn?', 1999.…

Als ik nog zoute tranen overheb, tegen alle ziltheid van de tijd, die uitmondt in een belegen zee, schep ik ongenoegen in een emmer, waaruit de bodem is geslagen en de dromen ongestraft blijven komen, in het zog van zelfgenoegzaamheid, tegen ingedekte stromen in, dein ik blind in de wals der sterren mee, verkoos mijzelf te overschatten…

Over de gele sterren gaan de zwarte doeken op fluistertoon behoedzaam.…

verdoezelde zwakheden krullen aan de oppervlakte grijze kiezels kreunen onder het profiel daar waar ik loop: geen plaats voor dubbelzinnigheden daar waar ik loop: weet ik niet waar mijn schreden leiden gevolgd door lange schaduw welke terstond in de nek hijgt kleurt het maanlicht rood sterren flikkeren in het niets op die geheime plek…

Ik weet niet wat het is dat mijn bloed zo naar beneden wordt getrokken, alsof het een wil worden met rode rivieren uit vulkanen of met Israëlisch zand in woestijnen, sterren rondom de maan.…

er dwarrelden wolken rond de maan ze lieten hun gezichten zien en glimlachten vanouds als draagsters van de lucht waar ooit de sterren samenspanden trok het licht mijn ogen mee tot ver achter de duisternis, omzoomd met zachte gevoelens er dwarrelden vogels door de lucht de wind droeg hun vleugels, toen ze stormenderhand de bomen vroegen…

Ik heb je naam in gedachten al zo vaak geroepen, tussen de sterren aan de hemel heb ik je steeds weer gezocht. Mijn ogen vragend gericht naar het licht van de maan. mijn handen vol verlangen naar de hemel opgeheven omdat ik je zo graag nog eens zou willen omarmen.…

Schaduwen in de nachtelijke uren dwalend tussen sterren en maan ogen die zoeken naar een weg die hen zal leiden naar het eindpunt waar ze vrij zullen zijn van alle pijn.…

De glazen dansvloer van mijn dromen met muziek sereen en zacht neemt me mee naar stille verten waar jij vol verlangen wacht Hand in hand zweven we samen van alle last en druk bevrijd langs het licht van duizend sterren door de grenzen van de tijd Begeleid door zang van koren ijl van zuiverheid en pracht dansen wij langs zilveren golven…

Natuurlijk mis ik jou, je was de zon je was de maan, tot zelfs de sterren maar ook voor mij het veel te verre het licht dat ik niet raken kon ik zweefde steeds jouw richting heen maar stortte dan op aarde neer geen weerstand had ik, geen verweer gebroken mens van kop tot teen een dwerg was ik in jouw heelal die dacht dat als hij vleugels…

Ik heb vannacht in de achtertuin gelegen op een zonnebed bij de vijver en zocht naar jou in de hoge hemel waar de sterren zo dichtbij waren en naar mij straalden. Er moesten tekenen te vinden zijn, naast jouw sterrenbeeld, die verklaarden waarom jij zo mysterieus bent, wat jouw geheim is en waarom ik er niet bij kan met mijn pet.…

rusteloos de was van links naar rechts in vouwen leg besef ik, dat er waardes lekken tussen alles wat ik heb geleerd mijn stem zegt dat er oude bloemen achter nieuwe knoppen sterven, maar gevoel weet dat de tussenfases meer nog in het leven staan ik moet je laten gaan mama, ik moet je laten slapen in het nachtkwartier van nu waar alle sterren…

jij pakt wat wind en met een brede regenboog bestormen sterren de hemel windt wolken om je slanke vingers tijdens hun vlucht door de lucht armen dirigeren het licht van de zon in schaduwen die komen en gaan jij maakt ruim baan door het fluisterend leven jouw sprankelende stem mee te geven met je lach beziel je ons hele bestaan…

in water aan de grens van zout en zand neem jij me mee naar zoete golfslag, rollend als een schelp naar later mijn linkerwang is warm rechts als uitgehouwen steen waar jij me brengt, gaat niemand heen slechts ik in dromen boven omgewaaide bomen leeft de hooggeheven maan we moeten weg mijn lief, naar lager want daar blijven sterren…

Een tijger op mijn buik dolfijnen op mijn dij sterren op mijn tors Painted black: kijk naar mij!! Grillige schilderijen duur betaald Massaal is men verslaafd aan de naald. Wilde Indianen getooid voor de strijd paraderen dageljks aan mij voorbij. Mystieke tekens te lezen op een rug. Ik werp een steelse blik en vlucht.…

En de zon werpt flonkeringen als sterren over het watervlak ergens te midden van wijde velden in toomloos schoon van de natuur.…