2779 resultaten.
te kunnen sterven
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 624 'ik breng je naar zee'
zei je
warme vingers, weer dichter
om het woord
dat ik voelen kan, zoals nu
nog meer
een korrel zand waarop we wonen gaan
er in verdwijnen
met zee
en mond naar mond
tot teen, zonlicht
dieplevend
zoals wind in duinen, zoveel eeuwig
en zegbaar
'dit alles is zee', sprong ik
kwijt
in handen en…
Als ik sterven moet !
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 349 Heer, als ik eenmaal sterven moet
Wanneer weet niemand, maar op Uw tijd
O, Heer, maak mij dan hiertoe bereid
Om U te ontmoeten, dan is het goed.
Heer, als ik hier niet meer zal zijn
Wilt U dan aan mijn geliefden denken
En aan hen Uw zorg en liefde schenken?
Wilt u voor hen de “Vaste Rots”zijn?…
sterven
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.783 als iemand sterft
is het net alsof
hij op een schip
langzaam
vertrekt naar
de andere kant
hier tranen
maar aan
de andere kant
roept men blij
'kijk, daar komt
hij aan'
dat is sterven…
Bij een sterven..
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 390 Even, heel eventjes nog
schaart de krab zich onder
de levende zielen
een kleurig waterleven
spat parels in het niets
een laatste greep in angst
ze bloost paradijselijk groen
– boven het het oranje maal -
om de aandacht op afstand
het is triest en wrang
omkomen in een haven
zo bijna thuis te sterven
zilt water heelt het beeld
van…
STERVEN
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 1.537 Verzadigd van het leven
opstaan van tafel
en
heengaan…
Sterven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 936 Zo moet dan ook sterven zijn
als het afleggen van gewaden
te wijd voor kleine levensvragen
te nauw
voor sturm und drang
in veel te strakke naden
Zo moet het zijn als
het achterlaten van gedachten
van dromen, wensen, daden
liefde in goede en in slechte dagen
aan vriend en vijand
of aan wie het wil
want blijven doe je toch
een beetje…
STERVEN
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.337 Lachend in de kille stille ruimte
door zijn intense snikken heen
weet hij toch nog te vertellen,
dat zijn vragen niet meer kwellen
de laatste adem, een kwestie van seconden
hij was blij, dat wij er allen stonden…
Van sterven
poëzie
3.0 met 2 stemmen 497 Maar sterven is de zaak. Maar langzaam af te teren
en matter iedere dag op 't blanke kussen 't hoofd
te voelen zinken, en niet kunnen af te weren
de macht die u beknelt en 't bloed uws harten rooft...…
Sterven
poëzie
3.0 met 2 stemmen 784 Wat machtige deining hief het teer lichaam
En deed het weer in wilde branding zinken ?
Wat verre wind deed kreet na kreet verklinken,
Alsof die over wilde golven kwaam ?
Was het een klacht, een vraag, een lieve naam
Uit lief verleden in een plots herdenken ?
't Scheen al zo ver : wij wilden u te ons-waart wenken,
Waar wij aan veilige…
Het sterven van mijn ik.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 222 Nog nooit werd ik zo diep gehoord
en gingen woorden zwiepend zwijgen,
als twijgen tastend in de lucht,
om plots stil te hangen
in het voorbij zwaaiend moment van sterven,
het 'sterven van mijn ik ' !…
Sterven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 767 Ik zie de gezichten nog voor me
hoe ze huilden bij je graf
voor hen was alles af
zij droogden hun tranen en keerden huiswaarts
maar ik bleef met mijn gedachten
zou er iets zijn wat mijn pijn zou verzachten
jij was de navelstreng die nooit was doorgesneden
jij was de toekomst gelijk met het verleden
uiteraard waren er die dag kraaien
om…
Dat Je Sterven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 Dat je sterven in september komen moest.
In een nacht vol sterren.
Nieuwe maan, een zucht, een woord.
Op kouse'voeten in een wijde boog-
Langs het bed waar ik zo vaak
In je ziel, ons peinzen en ons minnen,
Je dijen, je borsten en je haren
De roze peluw en vers linnen.…
Sterven
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 75 Mag ik sterven op jouw
lippen,
als het ooit zo ver mocht
komen?
Mijn hele leven
laat ik dan voorbij komen
op jouw wangen.
De tranen zullen stil zijn
als ik mag gaan.
Wij waren verbonden,
maar nu moet
je mij voor altijd laten
gaan.
Lief, ga verder met je
leven,
ook al zal het leven niet
meer zo zijn als met mij.…
Ik kan niet sterven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 161 Ik kan niet sterven vandaag zei zij
Ik keek haar aan
Het grappige jonge ding
Met wipneus
Maar ze was serieus
Waarom dan niet?…
sterven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 213 Ze analyseerde tot het laatste moment
de wereld en haar burgers
met een verbluffende scherpte.
Ook op hun sterfbed slagen
verstandige mensen er niet in
hun intelligentie te verbergen.
Alsof er te veel verstand overblijft
voor het weinige leven
dat nog rest.
Ze zei: “ik heb nergens spijt van”.
Een moment dat een mens niet langer liegt.…
Sterven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 413 In mijn jeugd had ik vele dromen,
hoe het leven mij zou vergaan.
In mijn jeugd voelde ik het bloed nog stromen,
maar de tijd heeft niet stil gestaan.
In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen,
zag de zee, de zon, de maan,
In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven,
dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…
Sterven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 244 Wanneer sterven inslapen is
De goede slaap u(w) ge-weten is
Wenst u dan nog op te staan
Wanneer rust ver-leden is
Wanneer sterven lijden en pijn voorafgaat
Onvolmaaktheid ieder treft
Geen vluchtwegen om te ontkomen
Menig hoop gaat verloren
Nalatigheid van een Schepper
Allemachtig in zijn Al-machtig zijn
Troost van gebeden
Smekend te ontglippen…
Voltooid Leven!
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 552 Bij een voltooid leven
is het verlangen naar de geboorte van de dood
even verlangend als naar de geboorte van het leven
maar om nu als kind(s) te eindigen
gaat voor vele ouderen te ver!…
Wanneer de blaadjes vallen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 189 De bijna kale bomen,
laten hun blote takken volop zien,
de paden zijn bezaaid met hun voorheen
zo mooi beklede armen,
de herfst is bijna om,
de winter komt eraan,
ook zullen er veel,
heel veel mensen van deze wereld
naar de volgende gaan,
tenslotte is het een aloud gegeven,
dat tijdens de vallende blaadjes
de meeste mensen sterven…
[ Wees niet bezorgd, want ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Wees niet bezorgd, want
sterven is doodeenvoudig –
Iedereen kan het.…
Een uitzonderlijk warm jaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 142 Zeg lief mens, mag ik je even ontvoeren,
meetronen naar kleuren en geuren
om deze grauwe dag even op te vrolijken.
Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen
nog niet te kiezen tussen de kleuren
laat staan de muziek of hun klanken
ik wek je , zonder te janken
nog elke dag weer een keer tot leven.
Al weet ik , vele illusies zijn al gestorven…
Gaandeweg
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 81 Gaande zal ook ons sterven zijn,
wanneer sterft wie we denken.
Wie we denken dat we zijn.
Hoe wij ons ook verzetten blijven,
gaandeweg begint elke dag.
Elke dag opnieuw.…
Non omnis moriar
gedicht
3.0 met 31 stemmen 14.294 Soms, als een distel door dik asfalt,
barst er een regel poëzie
de taal van mensen in.
Zo werd de Dapperstraat een plek
van hoge adel en duurt de Mei
al meer dan honderd jaar.
Zo wijs ik soms mijn kleine zoon
des avonds op een fonkelend verschijnsel
en roep: O Venus, felle star.
Hij corrigeert mij wel, maar geeft
het later toch misschien…
droef te moede
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 61 hij houdt de ene hand
met de andere vast
tracht het trillen te bedaren
zijn verleden verscheurd
tot op de
draad versleten
het slaan van de golven het
krijsen van meeuwen
het wordt hem droef te moede
zijn gesloten roodomrande
ogen verdrinken in een
peilloze diepte…
Zo
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.464 met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
Janneke , ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken…
Vergeven
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 622 ik sterf in een wereld
die niet de mijne is
ik staar naar een tijd
die zwijgend vervaagt
ik kreun om een onrust
die mij verwart
ik verdrink in een put
zonder echo
mijn lichaam siddert
naar eenzaamheid
tussen de sterren en de maan
mijn ogen trillen
naar stilte
tussen de zon en de zee
mijn mens-zijn huilt
om een herfstgekleurd
waanidee…
Vale Gier
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 466 Gyps fulvus
Hij aast gierend op z’n vlerken
ik wenkte hem boven Tarifa’s stranden
en schonk een geraamte aan de meesterwerken
met stinkende schimmel op de randen.
Op bestelling van de doodgraver
vijandig gewapend zonder tanden
hij zal kluiven aan m’n kadaver
vloekend op pezen en ingewanden.
Op het einde met lege handen
maar van de duivel…
zo
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.597 met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
de maan, ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken…
opgedragen aan een immer kranige dame
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.400 ze deed daar zo heel gewoontjes over,
alsof er nooit een woord was gezegd.
Alsof het eeuwig leuk zou blijven.
Ik had haar niets in de weg gelegd.
Ooit sierde haar die jeugdige lach,
Ondertussen weggekwijnd onder druk.
Haar ogen die geen tranen meer lieten.
Ze droomde verder van liefde en geluk.
Ze stond daar zo heel gewoontjes te wezen,…
Blijven
netgedicht
3.0 met 86 stemmen 37.759 Wat zou ik moeten
Als mijn weten
Bij het sterven overlijdt
Als persoon niet meer gespleten
En mijn lichaam eeuwig kwijt
Ga ik dolen als een wilde
Zoekend naar een eeuwig doel
Zal het vuur nog net zo branden
Kent de ziel ook dat gevoel
Wat zou ik moeten
Zonder schrijven
Zonder woorden als mijn deel
Ach, laat ik er maar in blijven
In…