Alle inzendingen over stikte

het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig stikt…

ze deinden hotsten en klotsten in een spastisch bewegen er klonk oerwoud gegrom uit kelen die geen vocalen ooit hebben gelezen in het luchtledige boven de menigte schreeuwden dwazen hun vileine frustraties in stilte stikten de slikkers in hun onuitgesproken agressie ik heb dit vaker gezien psychopaten die een gewoon mens niet…

je speelt vandaag om gisteren te vergeten het niet meer willen weten in je lach kleurt zon wind piekt blonde haren in vrolijkheid rondom maar je ogen blijven stil in het murmelen van de zee hoor je wat hij wil ziet de golven groeien schrikt en stikt haast door zijn brute overrompeling het is niet uit te wissen zijn excuses van…

Het stikt van de stiggertjes Spuit elf geeft acht Maar is 't een blijvertje Weet u 't meneer?…

je speelt vandaag droomt voorzichtig over morgen lacht en praat staat mannen uit te dagen weet waar je voor gaat toch vlecht de zon onzekerheden in de uren versombert in een ander licht je weet dat dit niet lang kan duren stikt weer in herinnering door een omgeving zonder zicht wilt verdriet met handen breken vergeten wat…

en met een zucht, gezocht naar 't blauwe rood ik stikte haast in al dat grijs geweld was door mijn angst voor liefde reeds gedood als jij niet zocht, niet tijdig had verteld van niet veel minder dan geluk voor mij je weet niet half hoe reuzetrots ik was dat jij mij hoger achtte (zelfs de zon voorbij) die trouwens mooi stond bij jouw blauwe…

stikte ze mijn mond staat op huilen! (Bij sommigen gelijk aan een opengesperde oester, bleek en glinsterend druipt het vochtvlees) dacht ze. Mijn mond staat op huilen! en mijn hart is vertrapt door zijn woorden! alvorens gesmoord en gekookt in verlangens! Ja! dat is zo. denk ik.…

Wat duurt de winter ellenlang, verstuurt het een gerucht alleen nog uit een zucht, vanuit het borstbeen te horen in een voortvluchtig gericht, de tijd hijgt lichter in ons rond, stikt gaten in de ochtendstond, is amper bij te houden, beweegt verder uit het zicht, schaatsers op smeltende melk, trekken eigenwijs sporen over het…

De bomen begrepen niet hoe zij stikten in wat hen lief was. Vissen kwamen te zwemmen in de wijngaard. Schreeuwend breken mijn kinderen het gladde watervlak. Ik wil hen roepen: acht niet de pijn van tekort, maar vrees de on- keerbare kracht van teveel, hoor mij, hoe ik roep, hoe ik keihard zwijg.…

Langzaam maar zeker stikt het verhaal in de taal en wat blijft is een ijzig soort zwijgen. ----------------------------------- uit: 'Het stilteregister', 2006.…

kon Alles wat ik wilde kan ik nu gaan doen ik ga iedereen achter laten Over de wereld heen Onder mijn dromen door Naar een nieuwe wereld Maar wat als ik het niet kan Daarheen ga en weer terug wil Mijn stippelpaadjes niet kan volgen Help Oh god wat heb ik gedaan Het moment dat je dromen uitkomen Is het moment dat je heel even stikt…

Het gevoel dat je verdrinken zal In je eigen web verstrikt Het leven is een vrije val Het voelt alsof je stikt Op het randje balanceren Van wat echt is en wat niet In bochten manoeuvreren Hopend dat niemand het ziet Maak je zelf nog onderscheid Tussen waarheid en gelogen Of heb je eigenlijk al die tijd Alleen jezelf bedrogen…

Het was zomerhitte en hij wilde natuurlijk de boel flink later doorluchten, ook met het oog op zijn nieuwste roman, die anders maar stikte. In de verte hoorde ik stommelgeluiden en naast zijn huis waren de goudkleurige bordjes van zijn edele buurman Boudewijn Büch zichtbaar verwijderd.…

van haar kleren betastte heel haar mooie lijf penetreerde meerdere keren want zijn lid bleef steeds maar stijf de angst stond in haar ogen maar dat deerde hem niet hij kende geen mededogen had lak aan haar verdriet dat hij zijn bloed voelde stromen is hetgeen waar hij op kickte en toen hij was klaargekomen zorgde hij dat ze langzaam stikte…

roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je wegging dacht ik dat mijn hart het begaf urenlang lag ik te kijken in het niks uren werden dagen, dagen werden weken, weken werden maanden toen ik doorhad dat ik stikte…

Ik kotste mijn darmen eruit en mijn maag bleef steken in mijn verkrampte keel, waardoor ik stikte en in die ademloze momentopname lachte ik stervend al mijn kennis weg, niets wetend als een pasgeborene werd ik herboren. Lachte God mee.…

Je zou toch wensen dat hij in je stikte. Ja heus ik houd van vruchten van de zee, van rode ponen, tarbot en garnalen, makrelen, platte schollen, vette alen. Van inktvis pik ik graag een vorkje mee. Maar dieren waar de harten nog van kloppen die zal ik nimmer in mijn laadklep stoppen.…

geroofd' zegt hij op zijn rug striemen branden kruis mij kruis mij de redenen aan scherven spreken van lijden en sterven de hemel voorbij donder bliksemt nacht bij dag geven graven doden prijs de schepping beeft, is van de wijs een romeins soldaat gaat overstag 'dood overwint' denkt worsthans likt de smoel van zijn grijns maar stikt…

De dagen vangen in een snapshot van inkt in woorden verspeeld laten klinken, hoe dan machteloosheid stikt en verdrinkt en naar enige vaste bodem kan zinken.…

Geniet van elke dag Elke dag heeft een lach Pluk elke bloem Aan de dag die je ziet ...en geniet...laat de doornen staan Geniet van elke dag Zelfs als je huilt Tot je bijna in je tranen stikt Geniet en wees niet bang Deel je angsten met mij Ik wil je helpen, Je de warmte bieden die je nodig hebt En we zullen bloemen plukken De doornen…

Wanneer je hartenwens verdrinkt En het lijkt of je er langzaamaan in stikt De adem je soms ineens ontnomen wordt En de boeien nog zo ver weg Wanneer het zwemmen niet meer gaat Geen enkele slag lijkt ongeslagen Wetend ook; zó denken heeft geen zin En toch het brein díe hartenwens niet loslaat En, het hart al evenmin Dan dáár ineens een sprankje…

Kippekop kakelt alle kanten uit want mijn man volgt weer eens een eigen waarheid en vergeefs zoek ik naar stilte Zwartje zit diep in haar put te zuchten dat ze stikt in het donkerende donker waar het nooit stil is Zo gaat het niet! Breng noten en repen chocola!…

En ook al zijn de tijden anders in het raadselig verhaal lazen wij samen de korte berichten en bleken digitale telefoons te haken in een ver en heet verleden Het stikte van hoofse boodschappen die ik wiste maar nog altijd weet en niet vergeten kan, geloof nog steeds beleden: dat je ogen mooi zijn, schijnen, blijken, blijven, mij voorkomen…

Zij kwam even logeren, bleef een lang half jaar totdat ik haast stikte in mijn diepste angst van wat kan en moet ik straks zonder haar Tot ik niet goed wist voor wie ik het bangst was als die logeerpartij over zou gaan We hadden ons lief, want we hadden elkaar gevangen in woorden als nooit zonder jou wij waren geen twee meer maar deel van…

O, hoe Courtney Love jou beminde en hoe jullie zo liefdevol met jullie dochter omgingen, zo open, zo puur, dat ik werkelijk bijna stikte toen jouw doodsbericht mij genaakte. Die zelfhaat, weet je, was een gevolg van al jouw jeugdtrauma's, die niet adequaat zijn opgelost, maar integendeel, tot een wrede climax zijn opgevoerd.…

je proeft de hete lucht gespreid aard je de rots je geest verlaat de tijd in rimpelloze vlucht zand straalt de eonen terug, de wind waait vroeger in een lange zucht geurt naar eerdere bewoners emoties in gepleisterd wit het leven hardt en stikt in de natuur, door bevingen spuit bloed tegen de muur ploegen met een steen groeien…

Zoals bewuste gewenning de herinnering omhelst en herkenning verbloemt totdat ze stikt in berusting en de mens -de denker- verder doet veinzen Geen Damocles, geen Icarus, geen potpourri van stenografische stijlpassingen die mij kan vertellen hoe zoiets mis kan gaan ze zwijgt Zoeven besefte ik, dat in het…

In de vroege ochtend stikt de laatste klant haast in zijn sigaret Verschaald bier, stinkend als in de hel, over is de pret. De dienster loopt schoorvoetend naar de deur en wil sluiten Onfris, vieze haren en akelige stoppelbaard waggelt naar buiten.…

Door haar ben ik aan de drank gegaan en heb ik duistere paden bewandeld om uiteindelijk in het veen van de Heer weg te zinken, waar ze net zo grijs als ik kapituleerde, volgens mijn berekeningen, mijn psychotische droomvoorstellingen, maar in feite stikte ik zielsalleen.…

Sta op, je zoon vertrekt, doe iets, roep hem, ren hem achterna, je stikt nog in je snoep, ben je een man, je laat hem ijskoud gaan.…