Netgedichten

netgedicht (nr. 5.645):

De werkelijkheid zo het is

De werkelijkheid zo het is in-kijken verdichten
in een zucht en een tel en een moment,
zo radeloosheid verzwaren ook soms verlichten
tot het enigszins in versteende stilstand went.

De dagen vangen in een snapshot van inkt
in woorden verspeeld laten klinken,
hoe dan machteloosheid stikt en verdrinkt
en naar enige vaste bodem kan zinken.

Vertaalde foto's die in kleur in het hoofd
het vliegen zweven dansen bevriezen,
dat het alleen als sculptuur binnenin de adem berooft
alles om maar niet maar nooit te verliezen.

Dat is mijn enige manier om vast te grijpen
de chaos en de duizend roepende stemmen
en iets meer van dit alles te begrijpen
door woorden kijken, in beelden in te klemmen.