Alle inzendingen over stilleven

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

het is een levenskunst om bij het ouder worden in je hart kind te blijven waar werelden elkaar raken verbeelding schaduw tekent in onderlinge samenhang tot ze je uiteindelijk naar de zilte oevers brengen van eigen spiegelbeeld hunkerend naakt en onbedorven in de ziel van een stilleven…

Ik sta stil en schep het schril stilleven op papier. Het evenwicht is nog lang zoek. Vanaf nu geloof ik in de mens. God in mij hij lacht.…

Geef ons heden onze dagelijkse liefde broodnodig om weer te overleven Maar aangezien het niet vanzelf gaat met de lust in ’t stilleven Vergeef me daarom mijn dagelijkse dip en verzoek me tot verleiding Jouw wil wordt dan heden geschiedenis klein hemels hoogtepunt als handleiding…

Onaantastbaar glijden donzen aquarellen in trage metamorfose langs het blauwe linnen Sierlijk gesluierde bruiden een witbebaarde reus hier en daar wat elven verpozen aan het azuur De kwast gedoopt in grauw over wit gestreken lost pittoreske vormen op in een stilleven van nevel…

bewust breek ik de avond bang dat het zwijgen van de merels de tijd vertraagt in onbewogen ogen en kou doet kruipen in huiverhaar van de schoonste scherven lijm ik mijzelf merels en meer dicht de nacht wanneer de maan de torenhaan raakt en stap naakt uit dit stilleven…

Het stilleven op de muur kan niet tippen aan de natuur. Geen bloem die past in kleur, geen neusprikkelende geur. Ze staan mij aan te staren maar de passie is er niet. Alleen kan ik ze schilderen in mijn geheugen, met hun blaadjes zo zacht, en de lente waarop ik wacht.…

de jury sprak na conclaaf waarde heer het was gaaf ons oordeel hartzeer met jammer u bent meer dichter dan slammer we horen bij publiekswissel stoor van papier met geritsel u zij de raad gegeven er staat nu een stilleven met klasse en stijl gepolijst zoekt nu de erbij passende lijst…

Op de verjaardag van mijn zoon fiets ik verzonken in gedachten tegen de schrale februariwind drie hyacinten in een zinken emmer vormen tezamen met een tas stilleven in mijn korfje uitbundig groet hun roze en paars verheven in het groen met blij gemoed fiets ik een tandje hoger mijn jarige tegemoet.…

Wolken in de lucht Mag ik met jou zweven Mag ik jouw wereld zien En genieten van dit stilleven? Vogel op het land Mag ik je aanraken Mag ik jouw zachtheid voelen En je mijn gelijke maken?…

de exotisch ogende vogel stelt zich niet de vraag waarom zijn schoonheid zo'n verrijking is zittend op de ijle boogtak kijkt hij niet neer op de kleurloze vliegende massa om hem heen maar omlaag voorbij aan zijn spiegel op het water in stilleven gevangen wacht de schuchtere jager geduldig op zijn dagelijkse kost…

je woorden liggen op tafel naast het lege glas een versnipperd stilleven waar begon je en waar zette je een punt? kan ik wat je zeggen wilt verbinden? hoe maakt een mens verscheurde woorden heel? ik leg mijn hoofd op tafel naast het lege glas snippers dwarrelen van de tafel…

Je zit als een stilleven in mijn droom te spelen met gedachten die mijn stilte ontnemen in een vlucht van tedere fluisteringen je lach breekt mijn nacht in delen van geluk en ik verdrink in een vloed van poëtisch genot we zijn een afdruk in de tijd sporen in een onzichtbaar heden krul je vingers om de mijne en laat ons in de nacht…

Wiske heeft weer pijn Wiske heeft altijd pijn maar dat vergeet ze wanneer ze kokend water giet over het zwarte goud - als een rover snuif ik het aroma op en de slager moest sluiten geen stroom zie je gelukkig heb ik gas - cafeïne is mijn redding en ik bedoel maar die eend zit daar op een lelieblad stilleven te wezen en niemand heeft het…

Jouw tonen behoren het stilleven, haar ijle wereld ontwaakt met een tanende zucht. Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

De ogen achter de bril zijn blindgeslagen door de dood werkloos liggen de glazen in een montuur dat uit de tijd schuift niemand neemt de bril op waagt te zien wat geen kijken is door glas dat cilindrisch is multifocaal en jampotdik geslepen de dode had de goeie ogen voor het doorzichtige stilleven in zijn opengeslagen verpakking…

hand in hand wandelen langs het strand eindeloos geen fax, mobiel bezinnen voel je ziel luister de branding spoelt zachtjes het geluid voelt rustgevend een rode gloed vloed de lucht bloedt indringend een bewuste vlucht vakantie weg uit haast stilleven Lanzarote 4.6.03…

penselen kijken me aan het linnen nodigt uit om te gaan beginnen snel de eerste streken maar mijn vingers zijn de vorm en kleur vergeten ik zoek en op het doek staat chaos in creatie schuif met mes de resten weg wat blijft krijgt adem voelt vrij en vormt in gemengde kleuren mijn stillevend schilderij…

. --- Een haiku is een stilleven van weinig woorden. --- Haiku's komen en gaan ze ontstaan spontaan het gras drinkt dauw.…

vloeiende lijnen in woorden rijgen zich in mijn hoofd aanéén als een bewegend stilleven van lijven: armen, benen, borsten, billen… maar net als ik ze vangen wil en omvormen tot letters op papier vervagen de lijnen en is er alleen nog de herinnering aan iets dat niet was maar toch, even zó mooi… als de droeve klanken van een bandoneon die…

de lente is heen in dit stilleven van woorden onmachtig weggegleden zoals een glinstering op het water veroverd door de nacht waar stemloze vogels, zwartgepluimd in leegte graven en uren tellen opnieuw en opnieuw tot elk geruis verdwenen is, zelfs in mijn diepste slaap of misschien wacht ik onbewogen op de wind, veel verder…

De schoonheid te herkennen Waar je nooit bij stil staat En normaal gesproken In de dagelijkse sleur Onachtzaam aan voorbij gaat Een moment voor mezelf Even alle zorgen kwijt Even geen gevoel voor tijd Maar voor de natuur Het mij omringende stilleven Rustgevende schoonheid…

strand langs jouw beschermende duinen de elementen trotserend en de wind die door mijn haar heen golfde liet ik het waaien en genoot van het uitzicht niet alleen hadden we de wind mee maar ook de magische werking van de woeste golven die zich mild bruisend in al hun onstuimigheid laten schonen, zichtbaar worden aan het oppervlak van een stilleven…

vlinder met welvende vleugels tussen bloesemend groen dwarrelend tweelingblad in een vroege storm kom van doorschijnend porselein stof nog of niets dan in kleur gebracht lijnenspel waarmee volmaakte leegte haar signatuur zet op het tekenvel (bij een houtsnede van hokusai) --------------------------------- uit: 'Verteerde…

Op het schilderij staan wat appels, blozend, wat peren, vrolijk ogend en nog wat donkere dadels allemaal op een schaal. Dit fruit is nu vereeuwigd er gaat een onherroepelijke stilte vanuit. Gevangen op een doek een altijd durende rust waarmee een moment het ons omringende lawaai is gesust.…

Prachtige slapende stenen engel onwerkelijk hemels wezen, angelface ik kom wel meer kunstige aardse engelen tegen op mijn reis beeld, je ligt stervensmoe gegoten in renaissancestijl aan de edele rand van edentuin mijn grote poëzie-engel, vervolledigd stilleven blauw licht, ornament van puur arduin ook engelen moeten af en toe rusten '…

ik had even een goede tijd maakte een tekening die nergens op leek tot de strepen begonnen te dansen los van papier lichtten zij op in plezier ik riep nog kom kijken maar niemand liet iets van interesse blijken ik heb hem op de muur geplakt het stilleven van strepen is verder rustig gebleven en toch als ik passeer dan dansen…

in hand langs het strand eindeloos de horizon als doel miljoenen lavakorrels rollebollen in de wind zachtjes klotst de branding het geluid kietelt mijn oren het wordt vloed een rode gloed de lucht bloedt hartverscheurend twee meeuwen vliegen schreeuwend de zonsondergang tegemoet vakantie een bewuste vlucht uit haast stilleven…

zoals altijd bij volle maan zelfs na een afmattend orgasme lig ik wakker en met hoofdpijn in ons bed naar de gedaanten van de vetplanten te staren. merkwaardig klein voel ik me nu vertrappeld door verwarde paardepoten terwijl de mooie diernaam hazelworm plots uit het donker opduikt en mijn hoofd gekraakt wordt als een okkernoot tussen…

Wijzers tonen staand het uur waarin de stilte werd geboren dag en duur vergeten raderen laten niet meer horen dat een droge tik laat weten hoe de tijd wordt weergegeven de klepel hangt sindsdien maar zal zich nimmer storen aan dit stille leven…