Netgedichten

netgedicht (nr. 12.428):

Confiteor

Voor het verschil in
stijl ben ik verantwoordelijk.
Voor het verschil tussen
alles en iets tijd en rust. Muziek
doet alles vergeten. Kraakt
sloten passioneel open. Het
stilleven is uitgestorven.
Het landschap een feest geworden.
Straalt koninklijk blind onze
vrede naar de horizon. Daarvoor
was ik niet
meer aansprakelijk.

De god in mij luistert
aan het gonzen van de wolken.
Geen berg verzet zich. De hemel
buldert heeft vrij spel draait ons bestaan
kadul. Het rollen het tollen het is zijn trots.
De wereld zijn religie.
Voor mij niet meer. Roodpijpenstelen
miserie kabbelt
de ochtendnevel voorbij. Groen
zag grauw en grauw
heeft teveel kou gezien.
Ik sta stil en schep het schril
stilleven op papier. Het evenwicht
is nog lang zoek.

Vanaf nu geloof ik in
de mens. God in mij
hij lacht.