Alle inzendingen over stof

De Chador is weggewaaid of opgeheven; de stof van de sluier was te dicht geweven. Mijn ziel ondergaat een luchtige bevrijding……

Heeeey een toverstokje in het stof wat zal ik daarmee eens gaan wensen geluk en lief voor alle mensen dat lijkt mij werklijk uiterst tof Geen ziektes meer of ongelukken vaarwel met pijn, de dood gevangen geen mens kan zich meer echt verhangen in de spiegel zien we ware stukken Wie schildert kan geen ezel kiezen het doek valt niet meer te…

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

Ik buig me naar het stof, neem af, jij strekt een been om naar de keuken te gaan. De richting staat elegant gecomponeerd lichtval te verdragen. Over de tafel hangt een gesprek. We hebben het verlaten, we bewegen ons nu schuchter door het huis, de gevangenis van het schilderij ontwijkend.…

Ik wil de trap hier wat verlagen Ze zucht maar houdt van deze man Die eenmaal alles met zijn handen kan Maar vergeten is wat houden van Betekende in vroeger dagen Ze wacht geduldig tot de nacht Tot hij het stof heeft afgeklopt Zij koude handen in de zijne stopt Weer weet wat hen tezamen bracht…

je zwarte hoed was handelswaar completeerde altijd jouw outfit in het openbaar een bekend verschijnen zelfs als glimp kon jij nooit onopgemerkt verdwijnen alleen al je ogen waren gekend de gouden handtas en je dito nagellak gaven stof aan een karakteristiek in hun kleine roddelcircuit maar wie al jaren op de set verkeerde genoot…

de tijden erop na geslagen het zal u niet behagen maar dit is alweer de duizendste uitgave van het veel te vaak gepubliceerde apocalyptisch manifest ik ben gestopt waar vissen kleine plastic tranen huilen in hun van afval totaal vergeven zee waar spiegels steeds ondoorzichtige beelden geven van vervuiling door kleverig fijn stof…

ziet de mensen onbezonnen blakeren langs de paden op stranden bij de zee stil soms kort van stof hunne spinsels ontsponnen spanning vloeide uit aderen leven gaat nu op de pof blikken koel in tassen mee werk blijft onbegonnen gedoofd zijn alle lusten in dommel wel te rusten wat water op de akkers ach boeren arme stakkers lamlendig in het…

Daar stond zo`n oude schoenendoos verborgen onder het stof der tijd op zolder bij de herinneringen het plaatje van die kleine meid ze knipte fragmenten uit de bladen een compositie van haar ideaal en plakte het in die schoenendoos zo fröbelde ze haar mooiste verhaal een kijkgaatje bood in perspectief kabouterfiguurtjes uit de libelle…

een raaf blinkt als staal in het zonlicht het avondrood kleurt de daken het boomblad wiegt in de wind het rode stof van puin waait uiteen in lege straten de mus klemt zich vast aan de rand van de dakgoot de nacht vergrendelt de lippen legt je het zwijgen op we weten van wrede mensenhanden van sterven in een koude leegte en…

Zodat ondanks mijn misstappen in dit leven het stof waar ik uit ben ontstaan Zachtjes als een witte nevel toch de hemel in zal gaan.…

Waar je stem is wil ik zijn zoals op onze eerste dag toen jij aan stilte die hem veilig hield mijn naam ontsloot samen met namen van vogels - mees, jonge merel; bloemen die daar uit het stof ontstonden - krokus, sneeuwklok, narcis - wuifden, geven aan je groet gehoor.…

balken ezels lang gerekt ze zijn misschien cretenzer het is hier ochtend in november geen haan die kraait de wind staat stil het licht gaat temerig aan de zon bewolkt de lucht wordt bevlokt stralend wit op straat gesmolten de zwijger wordt gewekt in stof die noopt tot spreken reeds dagen aan een stuk de wereld staat onder druk de telefoon…

Het stof schuurt mijn ogen. Ik huil bloed. Verwoed steek ik in de duisternis. Mijn zwaard dringt een lichaam binnen. Zijn ogen bloeden achter het masker. Het masker verwijder ik. Daar sta ik zelf.…

Soms opent zich de doos, ontvangen van Pandora, de wind ontsnapt uit haar schoot, raast langs de karkassen van de levenshoop, een mager geluid omhult de witte geraamtes, te dun bekleed met een verse huid, laat het aardse stof zich met andere kleuren verven in de geuren van de regenboog en het oude bederven, blaast op de pijpen van…

een boek in pakpapier tot op een schap terecht staand voor een tribunaal van stof: die gedachte is de dageraad straks).…

scherven zijn, het mozaïek betreden van bergkristal, een steile trap voert naar het groene dal, bedekt mystiek waar het om vraagt, springt naar sterren in het heelal, met duizenden zichtbaar maar in verval, vertoont zich in ragfijn zaad, in het spoor van het verhaal wat zich door de melkweg draagt in levend licht van bezwerend stof…

Wil ook niet terug naar backflashdijken waar mijn ziel huilde in kolkende waterstromen ook niet naar verdroogde en gebroken grond mijn nagels mogen breken laat mij barsten stoppen met het stof onder mijn voeten dat het weer- wisselvallig een geheel wordt zoals toentertijd lente nog zo jong was niet naar mijn veel te sterke zonnewens…

De Renaissancetafel van de veiling gelaagd in stof ver weggemoffeld schuilgaand onder sterk verschoten Perzen staat na een lange rit onder een grijze huif te wachten op de uitgestoken handen van wie herstellen zal in eer en glorie.…

verhalen zacht over die oude jas zijn neergekomen om aangedaan in het gevoel te stromen als muze waar ze lang op heeft gewacht maar blijkbaar heeft zij zich daarin vergist kan ze het dichterschap nu wel vergeten want haar verwachtingen zijn uitgewist de jas is door de storm uiteen gereten haar eigen schuld omdat ze stiekem wist dat de stof…

Het is stil, zó stil, zó kil De stem van vrijheid is vergaan Een gerichte kogel wraakt Niets mocht blijven bestaan Dit Nederland is vanaf zes mei 2002 gedompeld in verloren zielenbloed Woorden die de stem van het volk predikten zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed Het is stil, zó stil, zó kil De woorden van verandering zijn overleden…

over mijlenverre bossen zong een waterdichte zwaan zijn vleugellied voor altijd vrij in zijn gewassen ziel voor de avond viel was er een brief hij rustte argeloos in tijd, vergeten tussen zwervend stof en de grief van oude woorden maar de morgen bracht verloren oorden binnen ander nieuws nog voor haar adem ouder werd vertelde ze…

Hoe ik zijn dood beween', Hier, bij dit zielloos stof, Breng ik d' Alwijze lof: Want, dierbaar kind! uw druk Veranderde in geluk; Gij werd bij d' Englenkring Een welkom Hemelling.…

het regent in gedachten en het water wast tot aan fontanellen temidden van vaak herhalen ademt de echo zijn denkbeelden uit ook na lang vergeten blijft de boomgaard onaangeroerd kaal in de spiegel van ons staal priemt een regenboog van vlees dan schuilt ons raam zich droog dansen we zichtbaar maar ondiep naarmate het stof uit wolken…

Op haar rijke stof rust mijn hoofd. In de blauwe pan sissen twee pakjes boter. Wit vlees puilt uit haar ladder. Een collectant krijgt haar oude kranten. Zuinig hecht ze af met een stichtelijk woord. Op mijn koffie drijft een vel.…

Stof, vulling en twee kralen. Méér is zo'n dood beertje niet. Maar, wanneer je van hem gaat houden, raakt hij wonderlijk mooi bezield. Dat geldt voor schepen en voor oude huizen. Het geldt voor steenkoude beelden. Het geldt voor speelgoedmuizen. Zoals dat geldt voor oude teddyberen, maar ook voor zeer volwassen heren.…

de rollende storm en bomen gerooid takken met armen te mager om te loven Van wie het helste kwaad ontmoet die bijna zijn vergaan in het weerlicht zien we ze staan rondom schaduwen en donkere wolken ach hoe getergd zijn de volken Het schreien en zuchten bliksemend onder donkere luchten die onze wateren doorkruisen hemelhoog stof…

Zo wisselt hij van stof. En van uniek beleid. Tegelijkertijd! Dichters mogen over heldenfeiten, nee, moeten wel daarover dichten, want Trump is geen Fake of News. Dichters zijn geen journalisten. Donald houdt niet van taboes. Niet van voorspelbaarheid. Trump houdt van zijn wijsheid. Van hele vreemde vrouwen. Van goedgelovigheid.…

het blijkt gestoeld in de zetel die het leven draagt, kussens rijp van oud de leuningen geschaafd in het rijk van heden vier poten aan de vloer raken de aarde die eeuwig zwiert langs obstakels die het stenend licht aan het roer hebben gemeerd de zitting tam doch stroef knarst de tijd afwezig van een eigen zelf, erbarmen draagt het stof…