Netgedichten

netgedicht (nr. 29.593):

Metafysica ?

Stille steen, geen treden
voert naar grond, geen
weg schept ons wegen naar
een overleden zon, wat
scheen in wolken wat
eerst scherven zijn, het
mozaïek betreden van
bergkristal, een steile trap
voert naar het groene dal,
bedekt mystiek waar het
om vraagt, springt naar
sterren in het heelal, met
duizenden zichtbaar maar
in verval, vertoont zich in
ragfijn zaad, in het spoor van
het verhaal wat zich door de
melkweg draagt in levend
licht van bezwerend stof, op
de ziel van de aarde gericht.