Alle inzendingen over stormachtige

ik zag het blad al in onrustig bewegen kleine voortekenen die schrijvend de wind al de weg wezen van licht tot matig naar krachtig en stormachtig daarboven verliest de mens zijn levensrecht dan is het spel gespeeld worden fiches ingewisseld voor het laatste heel zoekend in de chaos blijkt vrijwel alles kapot maar ergens…

Hoi, Niet dat ik je mis of zo slechts een beetje ongerust verergerd door stormachtig weer jij zweeft altijd op vier voetjes neer Het komt waarschijnlijk door Sinterklaas en Zwarte Piet de Kerstman is ook vroeg de tijd van gezelligheid Vrienden onder elkaar familieleden met hun eigenaardigheden December neemt afscheid, kijkt uit op…

Houd je haaks fluistert de wind bolt de zeilen stormachtig voelen en denken betovering van kristal haar worsteling ze draagt op haar innerlijke wereld voortdurend aan transformatie zet je scherp fluistert de wind onverwoestbaar doorgaan zo is het goed hart hoofd en ziel In lak'ech Ik ben een andere jij Inspiratiebron"Pan…

De wilde zee met haar woeste golven ik zwem maar word er bijna onder bedolven ik bereik het land, maar zelfs het zand proeft zilt de zee, zij blijft wild eenmaal rustig op het land ver ver weg van het zoute strand zie ik die stormachtige zee en ik besef, bijna nam zij mij mee.…

het is acht uur acht door de stormachtige nacht roept de slavink vijf keer van de overkant rimpelt het maanlicht aldoor naar je toe overvol weekend en venusschelpen redden de volgende week in hoek van holland liggen in de torpedoloods twee broodjes haring wolken voor de maan bij een gedoofde lantaarn wachten op wind -…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

Stormachtig ging ik in je op, maar ook in jou ten onder, bereikte weer vaste grond op een uitdeinende golf. Nu loop ik naast de vloedlijn en wacht op kerend tij. Ik ruik vertrouwde geuren, proef het zilte op mijn lippen als de wind weer gunstig waait. Morgen wacht ik op de vloedlijn en zie de veerman nader komen.…

ik weet dat mijn tranen niet vallen zie ze gaan in stromen verdampend tot dromen mistige wolken die emoties vertolken van vorm en kleur steeds verschieten hun buien hozen gevoelens gieten op stormachtige winden die neerslaand de luwte vinden geschoond weer stijgen om uiteindelijk klaring te krijgen oplossend in kou van jouw hemels…

Kleine woonwensen van moslims in een Amsterdams renovatieproject leiden tot stormachtige reacties in kringen van PVV, VVD en Telegraaf.…

jij neemt al afstand van het beeld dat ik van je heb je bent geen prinses de dromen van zand zon en zee neemt het getij altijd mee ik voel me nog prins maar in het slot waar jij woont is alleen zijn te gast toch sta ik vaak bij de gracht en wacht tot de brug langzaam daalt dan vieren beelden stormachtig hun feest tot het…

in een laatste glimp van de ondergaande zon zag ik het strand weer stuiven tegen de achtergrond van dieprood licht jouw donker wuiven wind brak ons spel vandaag zat stormachtig tegen we ploegden door het zand dat nog nat was van de regen de hemel klaarde bij de laatste paal decoreerde deze avond ik zag je voor de laatste…

Ik zweef in alle oprechtheid op mijn doel van de waarheid af geen verlangen en geen spijt om datgene wat ik jou ooit gaf De eerlijkheid was in zwaar weer mistig en stormachtig tegelijk buien van leugens gingen tekeer depressief in een donker hemelrijk Met heldere woorden klaart het op flinterdun maar met integriteit het leven waar ik nu…

je ogen spreken honderduit over kabouters en kastelen je stem zingt wind in stormachtig vlagen fluistert mythen en huilt sagen je handen bouwen sprookjes om je heen waarin altijd een engel verschijnt je voeten dansen op de muziek in je hoofd je lach vangt een denkbeeldige roos ik blijf naar je kijken heb je helaas nooit kunnen bereiken…

er wordt zand gestrooid in ogen die willen kijken rood zand dat het intense lijden uit de woestijnen kleurt waar botten slechts tijdelijk de plaats markeren als dood passeert het duint stormachtig in de wandelgangen van megatheater natuur schrikbarend schrijven statistieken de tijd die nog door kamelen en nomaden wordt…

het is een sombere dag vandaag aan 't strand de zee is ruw, het is guur en nat ze loopt met blote voeten op het schelpenzand blonde haren wapperen in de stormachtige wind koude zeewater prikkelt haar voeten blik gericht op de einder smoort in 't grauw gooit schelpjes naar de woeste golven kijkt vervolgens blij en verheugd…

zie de meeuwen zeilen driftend op de wind bladerbruin vlaagt knisperend tot het eindelijk luwte vindt weg is de warme lach en tekent kou verbeten trekken op deze bijna winterdag kleuren zijn vervaald takken kalen in de kruin waar bomen buigen voor het stormachtige venijn het botst weer na de zonneharmonie we trotseren voor even…

mijn viooltjes speelden vandaag hun bevroren muziek uit de eerste sneeuwwitte partituur van het jaar in een kleurig afstemmen moesten zij wel wennen aan hun nieuwe plaats op het seizoenpalet juist in de herfst waren het groentjes pas in de kou onder het vorstig winterblauw mochten zij kleur bekennen na stormachtige buien van…

stormachtig is de dag waarvan de uren stilte beuken op de muren woorden van onmacht trekken als koude tocht langs je heen en vervliegen liegen hun waarheid in raken en negeren verwaaien in echo zonder proberen als de wind is gaan liggen de schade opgemaakt weten we ineens wat we missen de angst is verdwenen voor de tomeloze stilte…

Stormachtige furie Met veel venijn in Vuur en vlam ontstoken, Door redeloze razernij zo ver Gebracht dat de wereld waarachtig Even stilstond - is nu door Winterkou tot bedaren gekomen En de golven op jouw oceaan Van hartstocht lijken in zichzelf Bevroren - schuimkoppen die nu alleen Uit ijs nog bestaan - zachtjes probeer Ik je…

het zand schreef je naam op een stormachtig strand zon en de wind wisselden kleuren we speelden als kind sprongen van duinen struinden langs dennen koelden ons voeten in spaarzame vennen voelden het noeste zagen de knoesten ruwweg geknot door zeewind en tijd ook jouw naam blijft trotseert eb en vloed de driftende wind tekent…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

fladderend openwaaiende jas de hoek omgaan het leek alsof je schaduw als een lichte plek op het trottoir bleef staan nog hoorde ik het tikken van je hakken in een geluid dat aan de muren van huizen leek te blijven plakken jij die frank en vrij in het jeugdig fris met lange doel gerichte passen straten vulden samen met een stormachtig…

Een zoektocht overleeft Eenzame dieptes Stormachtige laagtes Grijze ochtenden Inktzwarte nachten Zwervend in een roes Ik ben het niet waard Ik ben de waanzin voorbij Ik draag geen naam Een drempel wordt overschreden Ik ben zo moe gestreden Ik dwaal verdwaasd in mijn lichaam De wind drukt in mijn gezicht Een oneindig wenen Ik draag…

Een zoektocht overleeft Eenzame dieptes Stormachtige laagtes Grijze ochtenden Inktzwarte nachten Zwervend in een roes Ik ben het niet waard Ik ben de waanzin voorbij Ik draag geen naam Een drempel wordt overschreden Ik ben zo moe gestreden Ik dwaal verdwaasd in mijn lichaam De wind drukt in mijn gezicht Een oneindig wenen Ik draag…

de grond, Maar koud is nu de nacht, de winter is gevallen, mijn naakte stam en wortels, verlangen naar de rijke bosbodem, die enkel een tijd is heen gegaan, een tijd van sterfte, een tijd van dood, breng mijn lente terug, want mijn levenskracht, is immer met de uwe verbonden, gehuld in duisternis, onontbeerlijk, de gure stormachtige…

Gekneveld stuifzand wringt de jongste vloed uit het zwierige duin stormachtige buien knijpen traag het oude, zwakke licht uit de dagen de eeuwige branding verslindt gulzig vermaalt smeulende zomersporen tot schuim een eindeloze en gapende leegte vult de uit schemer opgetrokken herfstdagen alles wat stranden steeds stempelt sterft gestadig…

hun spel weer over ruggen onder één hoedje de enige saamhorigheid dat nog bindt de poppen zitten met hoge gesteven boorden om hun hals te wachten tot ze worden opgewonden de sleutel omgedraaid ze praten en lopen over de planken een lieve lust toonbeeld van vermaak voor het decadent publiek dat juicht en klapt met stormachtig…

Aan de kust is het stormachtig en moet je jezelf in bedwang houden. Op de pier zie je enerverende golven, die klotsen tegen keien. De meeuwen kunnen zich net vliegend houden. De zon laat zich af en toe glimlachend zien. Het lijkt wel herfst, maar het is nog steeds zomer.…

Hagelbuien ranselen de winter weg Avaritia hoogmoedige solitaire zwarte wolk zal de stormachtige wind hem op tijd doorbreken?…

Als de dag zijn rapheid heeft gedaan de avond vraagt om kaarslicht mijn onrust zich naar beelden richt hoe zal de wereld er weer voorstaan bewustheid suddert snel in opstand mensen laten zich niet meer draperen als duivels en gezindte hen regeren valse beloftes aan een halsband de andere kant toont ‘t goede leven voorgeschoteld als ‘t…