Alle inzendingen over stralend

Heen en weer springend genot, groot ontzag daalt in hem, dankzij stralende Schepping, waarvan hij stille rentmeester wezen mag.…

, de wereld lijkt onvruchtbaar in mijn glazen aardbol tussen beide polen wordt hij gevuld met winterlicht, in omwentelingen van de mooiste wensen ontkiemt in het Noorder – en het Zuiderlicht gebloesemde herinneringen van een laatste rustplaats onder de wortels van de altijd groene kunstboom achter glas verdeelt de tijd zijn stralende…

Hoe schoon is glans van je eigen weerschijn In immer zwijgend water of spiegelglas Daar waar geen spoor van rimpeling kan zijn ’t Anonieme, waar nooit zelfreflectie was Nergens spiegelt men beter dan in oppervlak Glanzend beschenen door stralende zon Pas dan voelt men zich werkelijk op ‘t gemak Gestreeld door zelfzucht als een warmtebron…

Weer rijst hier uit de diepste grond naar 't holle duister van mijn mond en streeft naar nieuwe luister, gelijk naar nieuwe bloesem streeft de knop die teer in dauw-licht beeft, en stralend uit de boezem leeft der aarde, diep en duister.…

Het leek erop dat het een stralende dag zou worden. Toch had de zon moeite, om zich, door het wolkendek heen te prikken. Het was stil, er waren enkele mensen. Slechts de golven kwamen stuwend aan land. Merendeel van de mensen zei: 'goedemorgen', dat is niet vanzelfsprekend. Je voelt je dan ook niet alleen.…

om het in bloemen te verbergen die als tijdelijke zijrivieren groen uit de grond stromen vallende regen is tegelijk zegen en vloek voor wie het land bewerken omdat het precies nooit genoeg dan wel altijd teveel is als zij zich ter aarde stort vallende regen is in kleurrijke regenbogen als het mooiste parelsnoer telkens als de zon stralend…

denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht och, hoe wonderbaar is de heldere wijs van een muze aan mijn zij die zorgeloos zingt, schoon en stralend…

we ontwaakten na de nacht waarin we beelden braken en ons verwondden aan de scherven die verleden spraken we koesterden kristal geluk in stralend vonken we spiegelden en jou vooral, mijn beeld was meer bezonken ik ken je pas, je huid is glas, fragiel, nog mag mijn adem je niet raken aan je ziel ik streel je met mijn woorden transparant…

van macht misbruiken een zielig respectloos iemand bezigt hem kijk hem misprijzend aan zing hem met je zuiverste klanken omver en dan moet je gaan en jezelf vooral danken omdat je hem in z’n hemd hebt laten staan en blijf trouw aan jezelf dat ben je waard met opgeheven hoofd door elke straat want in jou blinkt een schitterend stralende…

openen zij hun bloemen in de verte en rechten de stelen om tussen velen jou beter te zien in minieme bewegingen schoonheid details die alleen de insider ziet als wonder van de natuur stille communicatie tussen natuur en mens in prachtige bloemenpracht maar ook in het zacht raken van de wind aan de wolkfiguren die spelen met stralend…

blik gericht op het hoogste punt in het helende licht zonder een tel in het duister te tasten Zij die stil wentelen in verdriet en zorgen nauwelijks zelf sterk vooruit weten te drijven zich niet aan een straal zon vast kunnen klampen maar in diepe ellende rond blijven stampen dat zijn mensen die beneden zullen blijven zonder zicht op een stralend…

zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water een held're, verruk'lijk-meeslepende wijs: 'het schip van de wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen…

Jij bent een stralend licht, een ruiker bloemen, een hand in een hand, een krachtige band.…

Wapperende haren walsen in de wind haar twinkelende ogen dansen puur genot armen lachen stralend, zij weet zich bemind naakt, één met de natuur, waant ze zich kind van God de opkomende zon verwarmt haar gezicht talrijke zandkorrels masseren haar voeten vergezellen haar op weg naar het morgenlicht om samen een nieuwe dag te begroeten herinneringen…

onbeschreven blad met woorden, spiegel je verhaal, kaats de keien vol akkoorden hypermuzikaal over de sprekende watervlakken en vergeet vooral de voze vissen niet te pakken in de diepte van mijn dal onbeschenen land van lichten, schilder je portret, kleef de klieders van gedichten ongenadig vet tegen de stralende wolkenranden en…

Stralende bonte bloemen, een versierde stoel,.…

schaduwend fluweelzacht verschijnt goud licht in het dreigend duistere donker dat zwart zwijgend zich onderwerpt aan schijnselmacht Als ‘n wakkere wachter voor de poort die naar de kern van geboorte leidt en innerlijke kracht van nacht bevrijdt waakt ze stilte tot zijn stem verstoort Zijn silhouet tekent zich in gloed dat mystiek stralend…

Kwikzilver noem je mij grijze haren spreken een andere taal en dansend ren ik voor jou uit hoofdschuddend vraag je wanneer ik volwassen word onmiddellijk weerspreken twee stralende ogen deze zin lachend spring ik van de hak op de tak over paaltjes op die ene kade waar schepen liggen te wachten op aankomend vertrek met beide armen…

Mijn hart wil stralend zingen. Diep in mij leeft de zon, een licht gevoel van geluk vindt hier haar oorsprong. Ik zoek zelfs naar kabouters met ronde, blozende wangen. Ik spreek de vogels toe in de taal van mijn verlangen. Ik kleur deze dag met een geurige blijdschap.…

Ver voor de vertwijfeling ver voordat mijn leven opnieuw ontsprong was jij mijn stralend middelpunt aan de hemel mijn nooit ondergaande zon Ver voor de volwassen wereld ver voordat ik tevergeefs om onwillige harten streed werd jij gevoed met het grootste geluk maakte een drie-eenheid jouw leven compleet Ik vroeg me af hoe het zijn…

subtiliteiten ruim tentoon verrassing golfde door de groep men wist goed van van de hoed maar ook de rand bleek interessant het stukje schoon van hemelse allure stond ademloos met de mens voor hetere vuren in adoratie van ongekend je bent gegaan op de jou bekende mystieke wijze met lach in hartstochtelijke dracht verpakt in stralende…

Haar tweede Kerst, ze kijkt stralend Danst rondjes op de Kerstmuziek Haar gevoel op die manier vertalend Met haar kleine lijf van elastiek Lichtjes weerkaatsen in haar ogen Zichtbaar geniet ze van wat ze ziet Gevoel heeft haar nog niet bedrogen Ze is nog puur, haat kent ze niet Zoals zij dit alles nog kan beleven Zomaar genietend vanuit…

zo kun je verdwalen met je neus in de wolken of in geuren die een schoonheid kleuren met honing mandarijnen fluwelen gordijnen en ogen stralend naar een ster die er misschien wel helemaal niet was, of gewoon in jouw lach als je stiekem om het hoekje gluurt of met je neus plat tegen het raam en een blos die smaakt naar meer kan ik nog dromen…

vleugeltjes En misschien ook wel wat ouder Maar wat geeft het Zolang ze mij maar kust In alle stille klanken van mijn rust Als een engeltje Of ze speciaal zo is gemaakt Niet meer maagdelijk Niet puur en niet volmaakt Maar wat geeft het Zolang ze naar mij kijkt Terwijl mijn ziel intens in haar bezwijkt Als een engeltje Stralend…

Stralend water, stromend langs bergen en vlakten. De geur van helder gras, ongenoten in een weiland. Onverklaarbare woorden, zwevend op wit papier. Gevoelens, stromend door lichaam en gedachten. Gouden lucht, ongenaakbaar als de sterren. Lichtpunten, omgegoten in een rare vorm. Oneindig zoals niets anders.…

jij hakte hoog keek wat wankel scheef naar een wegzakkende hemel in grote spiegelruiten die naar buiten een terugtredende werkelijkheid kaatsten ondanks een stralende zon op roodkleurende huid zag je er wat verlopen uit in het afnemende licht van de met stof en aangeplakt vuil beslagen dubbel ruit in lichte agressie hakte…

aanslag op haar warme hart dan oogde zij vaak somber en verward maar steeds had zij de wil tot overleven ik zie mijn stad verbleken en verkleuren een vredig beekdal wordt een brede kloof twee helften: ziende blind, onoorbaar doof en waar is het cement voor diepe scheuren voorkom dat zij een wrede dood zal sterven de toekomst moet haar stralend…

ik heb de opstanden meegemaakt die voortkwamen uit de taalarmoede van de laatste twitter jeugd kristalnachten gezien van sprekende boeken die hun inhoud in stralende decors etaleerden aan de vele analfabeten geheime bijeenkomsten bijgewoond in afbladderende cultuurparadijzen waar echte schrijvers nog signeerden met handgeschreven…

Ik denk aan mensen als in kleuren Van bloeiende violen of van buigend romig riet Soms licht, soms donker dan weer stralend of heel broos Ik kijk naar anderen die mij voorbijgaan waaraan toch niemand iets bijzonders ziet Maar ik, ik zie een kleur die overheerst en richting geeft aan mijn gevoel en aan mijn zekerheid dat ik de goede koos…

een aantal heerlijke karakteristieken van jou die maken je al meteen een uiterst begerenswaardige vrouw de manier waarop jij je door het leven begeeft kleurt alles met lente en laat ieder weer voelen dat die echt leeft zelfs het licht verschiet als jij in dialoog iets opmerkelijks ziet door dit intens samenzijn ontstaat een warm stralende…