Alle inzendingen over straten

schrille protestklanken schetteren hard: Tubataks, Tuut, Bàaah, Taks glimmende instrumenten ta-ra-ra-boem-di-ee lokken mensen in de straat achter honderdjarig vaandel loopt voltallige fanfare tambour maître slaat de maat…

Voor in de klas leergierig als ik was Grieks, Frans, Latijn zou de wereld altijd zo zijn briefje van Miriam alsof mijn gedachten bij haar waren het was René naar wie ik smachtte maar alles had zijn regelmaat het lawaai van de straat die naast de school liep klonk als muziek de oude iep die op het schoolplein in de middaguren zijn…

woorden na woorden niet gezegd geschreven om te vergeten klinken door straten van onwaarheid alsof tijd niet is en wij verdwijnen in het niets omdat antwoord uit blijft in het donker klinkt jouw stem die me achtervolgt tot waar ik ben als ik liefde ontvang kus op mijn wang op mijn dij van opzij kijk jij naar mij als ik…….…

Haal uw oranje vlaggen uit de kast En sla de grote trom, blaas de trompetten Ga dan massaal de kruispunten bezetten En kijk of u dat leeuwenpak nog past De straat op met het héle legioen Want we zijn tóch nog Wereldkampioen !…

Lopend over straat Voel ik de blikken langs mij heen Mensen die naar me staren Kijkend naar mij Is dit een gevoel of staren ze echt? De angst die bekruipt mij Mijn hart gaat tekeer Bang Het is aan mij Ik moet het doen Alleen en vol goede moed Maar hoe?…

Aangenaam, mijn woonhuis is in een straat van nergens dromen onbevangen spiegelen eenzaamheid waarin ik mij thuis voel in leegte, droeve stilte onder bewolkte horizon kom ik tot leven ik blijf altijd mezelf een schaduwzijde aan andere kant van het bestaan een vreemdeling die liefde onderzoekt in het onderbewustzijn van…

De straat bezoedeld met sporen die nooit Hun doel bereiken. Want zoals zal blijken zijn zij slechts Bestemd voor de vergetelheid. Nooit is het hoogste doel bereikt Wanneer men vlak voor de dood Terugkijkt en ziet dat alles niets Meer is dan een in alle kleuren van de Regenboog geblazen zeepbel.…

Staart in diepe verslagenheid voor zich uit, door 't raam, in de stille natte straat. Zoekt tevergeefs naar haar innerlijke leidraad, doch haar gedachten verdwijnen snel. Rondom haar vormen zich wolken van verdriet vermengd met bittere tranen en haat.…

wie zal het duister klaren als eenzaamheid opkruipt uit de grijze straten wie zal je vinden als je zand in ogen strooit het ijs ongebroken laat wie zal je blik scherpen als je de verbeelding aan de wilgen hangt en onleesbare poëzie liggen laat wie zal van je houden als de stilte in je woorden klinkt en je voorbij bent gegaan…

ik raap de voetstappen waar je ook gaat het pleintje rond de kleine straat waar rechtuit in bochtjes gaat het terrasje lokt met koffie of een slok en keuvelig gepraat zet ze voor je bed als jij de benen hebt gestrekt zij tonen je de weg die onze dag heeft afgelegd…

Mensen angstig over straat, blijven nog liever binnen. Maar ze verdienen het toch niet dat de wereld stil blijft staan? Ondanks de pijn en het verdriet moet het leven verder gaan...…

Onstwedder Holte glooiend wijd machtige stuwwal uit de IJstijd Onder de wolken die ik zie is het landschap pure magie Aan de Holte aan de straat een huisje waarop staat 'Zadowolony' als je het niet weet neem Google translate Pools voor 'tevreden' Opbollende akkers zonneschijn in dit toverlandschap kan ik ook tevreden zijn…

je weet het niet er is alleen een roodstenen pand in 'n stille straat De huizen hebben er ogen van glas vitrage als een voile bij bruiden...…

Het zal nog jaren duren voor straten, pleinen, boulevards weer geplaveid zijn. En wij, in licht katoen en zijden kleren, weet je nog zeg ik steeds vergeefs weet je nog? Flirtend flanerend glanzend bloot onder licht wapperende kimono's gebloemd camparirood? ------------------------------- uit: 'Klaagliedjes', 2011.…

witte december morgen zondag zonder zorgen de straten onbeschrijflijk vredig ingeslapen kom mee en zie hoe schittert toch dit witte pak als diamant op ‘t rode dak en ‘k weet dan wel in ‘t hel gestraal dat ‘t werk is van ‘t zonnespel…

Wie hinder brengt op straat in park of wie weet waar krijgt dikwijls te horen doe je dit thuis ook? deze berisping treffend _ wellicht afgezaagd omvat een Bijbelse boodschap voor alle geslachten kind ouder en grijsaard Jezus' eeuwige woorden hebt u naaste lief als u zelf.…

zwervend door oude straten geven steegjes nog altijd geen antwoord op vragen die blijven spoken door mijn hoofd ook al glimlach ik ziet alleen de weerspiegeling mijn echte ik, zij weerkaatst de leegte die al zolang in mij huist bladeren heb ik volgeschreven al verstierven de woorden in de herfst heb ik ze geprobeerd te vangen stuk voor…

Zal het helpen die stille tocht vanavond doet ie er toe straatrouw, stilte, bloemen, brandende kaarsen Ja, het zal er toe doen anders doen ze, we het niet in een geseculariseerde maatschappelijke samenleving past ter compensatie zo'n rauwe rouw-straat-processie In gedachten loop ik mee!!…

Midden op een anders drukke straat neemt een oude hond zijn kont de maat krabt zich aan een korstig rechteroor sjokt dan welgemoed en zonder op of om te kijken door. Hoeft die ooit nog uit te wijken?…

Na de stilte in de kerk een meditatief moment waar ik Hem mijn verdriet voorlegde overdacht of ik het juiste pad volgde kwam ik niet veel later bemoediging tegen op straat een zangeres die daar stond 'Listen to your heart' is wat zij zong voor mij het antwoord op hetgeen zich in mij roert wegen zijn ondoorgrondelijk synchroniciteit iets…

gedachten groeien oud, in jong lichaam, nog te onervaren om dit te dragen het prille leven op de proef gesteld omdat je niet mag zijn waar je nu bent verlaten straten onder sterren leiden niet meer naar huis dromen vleugellam geslagen vertwijfeld vragen naar een reden, maar kun jij stoppen wat je niet begonnen bent?…

Ik loop door de straten, en voel me benauwd. De zon schijnt haar stralen, en ik heb het koud...... Ik lig in mijn bedje, en alles vertraagt. Het lijkt wel een film, hoe alles vervaagt...... Verblind door mijn tranen, verwoest door verdriet. Ik voel me zo eenzaam, geen mens die het ziet!…

Wat een mooi gezicht Die bloesem aan de bomen Alle kleuren roze en wit De zon weerkaatst zijn licht De wind waait De bloesem van de bomen Heel de straat vol En stuurt de blaadjes op hol Ze cirkelen omhoog En waaien met hem mee Ze spelen een spel En dwarrelen overal heen…

Ik weet niet waarover het ging, dat gesprek tussen man en vrouw al kibbelend over straat. “Als ik niets zeg, wil je het horen, als ik het zeg wil je niet luisteren”, zei ze luid en nogal kwaad. Zijn antwoord ging helaas verloren, ze kozen een andere weg.…

Mijn schaduw, duister zwart Vertekend en verbogen Ik heb je nooit gemogen Verbannen uit mijn hart Ik neem je met mij mee Door straten, velden, steden Tot je stil en zonder reden Ooit één wordt met de zee Maar laat mij niet alleen Mijn schaduw in het duister Mijn maanlicht en mijn fluister Want wij zijn samen één En samen zo…

In 't kruidvat van 't O.M. zit alweer een lont Door een P.C. die men zomaar op de straat vond Maar door Donner wordt deze fout weer afgedekt En iedereen maar vragen "waar wordt hier toch gelekt?" Wie zet nu zo'n P.C. maar bij het grove vuil? Vaak graaft hij een gat voor anderen, maar valt zelf in de kuil.…

lange dunne man grijpt naar zijn eigen billen hoorde telefoon zijn handen dansen betasten zijn hele lijf waar is dat ding toch mager lijf beweegt totaal theater op straat geluid uit zijn zak voorbijganger lacht ontvangt schouwspel als geschenk lichtpunt van de dag…

Ergens op de straten loopt een klein meisje, heel verlaten. Geen geld, geen eten, en niemand wil iets van haar weten. Ze slaat haar armen om haar heen, maar niemand die omkijkt, niet één. Dan ziet ze een groep kinderen, die haar pesten en de weg verhinderen.…

Dwalend tussen muren kniehoog door oeroude straten overal geurende kruiden: aan mijn voeten afhellend naar het strand de stad. Boven mij éven de wind door de pijnbomen een hagedis ritselt het is stil en heet. Kijkend over de zee - onbeschrijflijk is het licht - weet ik van hier voeren drie Schepen naar Ilios.…

De eerste sneeuwvlok Valt op straat Terwijl de kerkklok Slaat Kleurt de wereld wit Voortaan Zit de oude man Niet langer voor het vensterraam En een vlucht Ganzen vliegt Over het kale akkerland In de koude avondlucht Richt het maanlicht Zich op de arrestant Het stond in de ochtendkrant Naast het weerbericht…