Alle inzendingen over strijden

kleuren strijd op mijn terras pronken wie de mooiste was rozen rood uit groene stelen drie witte ranke stoeltjes op gemodelleerde stenen een roodborstje op de stoelkroon de Vlaamse gaai uit de dennenboom madeliefjes en boterbloemen laten de insecten zoemen een merel is geland op het ongemaaide grasland een dikke duif zit te…

duiker, daalde Tot in de krochten van het Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn, Droevige om `t Zijnde en als edelsteen rein; Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, En op verlokkende zij-wegen dwaalde, Zou toch mijn strijd…

vaag in de tijd kosmisch en strijd. O ouwe Ahura ouwehoer niet zo zo zijn wij niet waar is het geheel rood blauw groen en geel. Lila grijs hier is het bewijs water dat bevriest noemen ze ijs.…

Wèg wat drukt en wat doet lijden, wat u deert, in het vuur en moedig strijden, onverveerd. Hout in ’t vuur, uw vrije, rode vaan geplant, dapper sta en niet gevloden, hoog uw hand.…

ik wil opstijgen zodat ik naar huis kan schrijven naar jou om te vertellen dat het over liefde gaat dat het altijd om ons heeft gegaan en om het lot dat wat we verwachten onze lichamen in de zon en vlinders vele kleine vlinders wanneer bomen zich strekken bereid tot overgave met wortels aan voeten eens zo wijd ook in schaduw, de strijd…

Het is toch zo vertrouwd Jouw warmte in mijn bed die ik zo koester en bemin Het friemeltje aan het voeteind met jouw voet daar tussenin Onze eigen kussens strikt gescheiden op het matras Het vaste ritueel van ieders avondplas De strijd van het erin gaan in de winter haast een hel Jouw zachte ademhaling en de snurkjes die ik tel Gesprekken…

Maar de strijd is nu verloren, hard gespeeld altijd geweten, dat gelijkspel nooit een optie was. En toch zal jij bekoren, dat ik jou nooit zal vergeten, jij hebt omgedaan mijn laatste das. Maar ik kan je wel vertellen, ik heb verloren en jij gewonnen, maar er is één ding dat je nog niet ziet.…

Het is niet alleen de dood die me najaagt waarmee ik strijd, die ik aanklaag en zal verliezen, me in de nek ademt, oceanen stuwt en albatrossen draagt, houdt z’n geheim verborgen, verbond met wind en water wordt betaald als hij op de aarde beukt, breekt alleen in branding op rafelig land wijkt terug met schuim op kaken, berusting in…

Toch was ridder Ratbout een vredig mens ondanks krijgshaftige taal en optreden wilde hij de vijand met woorden overreden in zijn ridderhart had hij slechts één wens dat men hem vrede gunde zonder strijden hij lag liever in het hooi met zeven meiden.…

Zet de sluisdeuren open naar mijn gemoed het samenspel is begonnen beleven we het firmament zeven maanden lang is de strijd weergegeven overal kwam ik mijzelf tegen soms midden in een gesprek lang was het eigenlijk niet als met blote voeten op een koude vloer ging ik afgedroogd verder heerlijk fris en opgeladem daar eindelijk te zijn…

oevers van de ziel langsgaan verdrinken vloeiend alle gevoelens in een immens ademend gebied, van kleurrijke tuinen, afgewaaide kruinen van krom gewaaide bomen in verbintenis met de Aarde en het Leven Ze geeft opnieuw betekenis aan ons nietig streven De Aarde is als de hoorn des Overvloeds: Ondanks alle heftigheid, ondanks alle strijd…

Houdt hij zijn schaalmodel vertederd vast De held van ark en wateroverlast Om wie de mensen ooit misprijzend lachten Terwijl zijn zonen dieren binnenbrachten Hanteerde hij nog driftig pek en kwast Ik ben hier bij geschiedenis te gast Hoor weer het beitelen van arbeidskrachten De hemel in willend, De Vader nader Hun werk vanwege geld of strijd…

Ze loopt langs mijn zijde, elegant, maar direct ten strijde. Bij wie zou zij horen? Die leegte, die mijn rust doet verstoren. Mijn gedachte aan haar, zij die langs me loopt. Vult mijn leegte beetje bij beetje, de plaatjes die mijn hersenen ophoopt. Hoe zou ze heten, dit meisje, zo elegant en puur?…

afscheid en de tranen mooie vlinders in alle staten Een hart kerven in een boom jaloers zijn en dat weer haten Steeds onrust en de kriebels teleurstellingen verwerken Je hart bevangen van vuur liefde van een kant opmerken Liefde allesomvattende liefde Passie vervuld van tederheid Niet los te weken van de mens houden van een eeuwige strijd…

Zo lijkt de tijd een weerzinwekkend secondelang gevecht, de dagen een urenlange strijd. Na al die jaren niet meer samen onze rug gerecht en jij die met een ander vrijdt. Na al het knokken heb je mij bedonderd. Na alles samen ligt nu alles in het honderd...…

Wanneer Kerstmis komt, wordt papier geknepen als een worstelaar voor de spoedige strijd, omhult bescheiden kunst of broze schoonheid, steeds bewonderd, misschien onbegrepen. Na liefdevolle en ruwe grepen zijn de bonte frommels tot zwerven bereid, waaien door donker oerwoud der vergetelheid, voelen soms moegestreden zonnestrepen.…

Twee metgezellen willen strijden tegen harde heerschappij van Romes macht. Wegen vol geweld hebben ze overdacht om hun onderworpen land te bevrijden. Bloeddorst en vurige leeuwenmoed leiden beide oproerkraaiers tot wrede daakracht, die zich toont als felle Romeinenjacht door rijke steden en woeste bergweiden.…

Na luttele strijd verruil ik het aardse voor eeuwigheid. Vervaagt hoog boven mij de blauwe lucht, rest van alles wat ik deed slechts één streven: bij vrouw en kind zijn, al is het maar even.…

Immers de Joegoslaven van weleer, Door wie in strijd met oude landgenoten Het eigen bloed geestdriftig wordt vergoten, Schoten ook alle dierverzorgers neer.…

straten huizen daken gehangen in trance door volwassenen die dof ogend elk ongeloof laken Dagen vol éénrichtingsverkeer voerden ieder voor zich gewillig tot passie kuddes klinkklaar blerrend achter 't kassie Kom jongens maak ze gewoon weer Maar je ziet nu dat Duitsers Denen zich er, beter ook, niet voor lenen om tijdig te sneven in de strijd…

huilen er nog wolven doorheen gewoelde kindertijd te vroeg onder slaap bedolven verloren ze met het bos de strijd het leven is begonnen wijze woeste regenvlagen langs ruiten lekend bezonnen wissen "de" stof uit de dagen de einder bestrandt gedachten van schepen tot drijvend wrakhout vanop schuimkoppen blijven ze wachten tot weer een…

Ik houd van het dreunend gedaver der zee; De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee: Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand - En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land. Mijn trots en mijn liefde behoren die twee; Ik kan ze niet scheiden, mijn land en de zee.…

Met geheven hoofd een trotse blik in de spiegel Alleen jij kent je strijd en vaak en vaak was die erg wiebel. De rozentuin werd ons nooit of te nimmer beloofd Hoofdzaak blijft dat is dat ik in mezelf heb geloofd. Sereniteit? Ik ben op weg.…

haar licht Het sterrenleger neemt zijn stellingen in Het wordt een zware nacht De wind rafelt mijn vel De kou vriest aan mijn oren De herinneringen grijpen me bij de keel Alleen, verwachtend, verloren Mijn ogen zoeken mijn godin Heel mijn ik zoekt haar Maar ik vind alleen maar Mars Hem zien is - onverteerbaar In de ongelijke strijd…

Doornen van rozenstruik aureool van geweldloze strijd doopte druppels bloed. Onuitgesproken zoals de noorderwind, zijn tijd liet glippen. De ritmiek van dingen de dood niet te verzwijgen, van het ongeborene. Het bloed stuwt de zon wind verstuift de ballon van glorie baart vruchten in victorie.…

Het zwart en wit is al vroeg aanwezig en begint haar levenslange strijd. Het is aan jou wie je voedt schat. Alles wat aandacht krijgt groeit.…

Ik heb mezelf de oorlog verklaard om uit einde lijk de vrede te bewerkstelligen Alles breng ik in stelling hard daaraan te werken zelfs keihard er tegenaan te gaan fier ten strijde te trekken en mijn wapens zijn woorden, woorden, woorden met af en toe zeer ruige taal dat ze mogen leiden tot een oer-dialoog wederzijds leidend tot absoluut…

Kijk, scheldt de wachter tot zijn God, hier valt geen strijd te winnen. Harder dan hard is de steen, onwrikbaar blijft de sluis. Doggen jagen ieder die mij tart. Zeven vromen stierven in mijn huis. Mijn goud ligt onder de haard, mijn hart is U toegewijd. Mijn vrouw is weg, zonen en dochters mijden mij.…

Uit elkaar gedreven Een zinloze strijd Jouw bloed weggegeven Wat ik jou verwijt Je draagt alleen nog mijn naam Als teken van eenheid Maar een band is gebroken Gebroken voor altijd.…

Lieve viervoeter, onze Babs, lieve hond Een jaar geleden werd je ziek en zwak We hebben alles geprobeerd, maar je was nier meer op je gemak Een vreselijke beslissing, die voor de deur stond Je laatste maanden waren zwaar We veegden en poetsten heel wat bij mekaar Helaas hebben we de strijd verloren En ben jij in de hondenhemel opnieuw geboren…