Alle inzendingen over strik en klem

Graduale na de eerste lezing: ‘Onze ziel is ontsnapt als een musje uit de strik van de vogelaars. De strik is gebroken en wij zijn bevrijd’. Dat slaat op de zielen van de vermoorde kinderen en dat lezende voel ik bijna tastbaar de afstand tot de christelijke traditie groeien.…

Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen Mijn handen zijn zo hete en droge en het lichte water van haar stem mijn keel is een dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

De bonden zeggen dat de mensen boos zijn Ze willen strijd vanwege de malaise Ik zie geen woede, maar een polonaise Met bier en broodjes knakworst, een festijn En Wouter Bos, ons socialistisch baken Vraagt ons met klem om het verzet te staken…

’t Wordt nooit meer morgen op publieke netten Dus zet mijn arm maar stevig in een klem Want zonder elke dag mijn ONM Kun je meteen de naald er wel in zetten Een aderlating voor elk huisgezin Dus duw die botte spuit er nu maar in…

Ook ik was ruim op tijd voor dat diner Met Lex en Max een vorkje te gaan prikken Daar konden ze me dag en nacht voor strikken De datum zat me deze keer niet mee Bij dit banket was ik helaas voorbarig Men zei: 'Nú weg of u bent nog niet jarig!'…

Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

Klem gereden Door die ander Aan de kant Gezet en klemgereden Woede die om De voorrang strijdt Met ordinaire razernij Tot bedaren gebracht Door die prachtige stern Van zo mirakels dichtbij Voor de bestuurder van de witte bestelbus kenteken 01-VDJ-9…

gisteren op weg naar zierikzee met een handklokje afkomstig uit arnemuiden bedacht ik toen mijn klokje luidde iets dat in de trein niet hoort het betrof twee geliefden die in elkaar opgingen met in de coupé geruit en in de strik een lachtende derde uit de betere kringen iets dat inderdaad niet spoort…

. - Ritsling van vlucht Van klemen vogel even... Dan bewegen Noch ritslen meer... Ál stilte, àl teerheid: zacht Om ons van 't leven mysterieuze macht. --------------- klemen vogel: ?…

binnen in mijn hart herhaal je maar hoe kan dat je herkent niet eens het inpakpapier en het lint dat je achteloos laat vallen elk woord dat ons bezighield gooi jij op een letterhoop van roze strikken een gokje misschien omdat mijn glimlach nog steeds een droom opwekt telkens ik in jou sterf…

In glanzend wit violieren geuren zoet in klamme handjes heet gekrulde haren gebonden met een strik groter dan het hoofdje van een kind van zes. Verborgen in een rij kleine stapjes zwarte schoentjes zij aan zij het lange pad dat leidt naar de verlossing.…

Char is zo echt, dat zei iedere fan, Ze regelt contact met gene zijde, Waarmee ze menige mens verblijdde, Zembla’s kritiek zet het medium klem, Ratio werpt de illusie omver, Maar zien gelovers de vallende ster.…

Er stonden monumenten op het veld die door Van Gogh gepenseeld konden zijn De kleur geel zag je soms een blauwe strik van een zomerhoedje We lagen verscholen tussen tarwe en gerst bekeken de monumenten Hadden ze de namen van de verloren zonen of bleven het onbekenden…

witte sokjes met rode schoentjes gekleurde strik in 't haar beentjes strekken zich onwennig beducht voor vallen en gevaar vader houdt haar vast aan 't zadel ze trilt nu van spanning en plezier opeens heeft ze ’t door rijdt weg; lachend en fier…

Zij maar kloppen kneden en wrijven, ik lag klem en te verstijven. Het is niet te geloven, zij heeft mij verbogen. Het was een vrouwtje om te zoenen, maar ik stond daar scheef in mijn schoenen. Wat een blamage, geef mij maar franse of thaise massage.…

Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, Te midden van al mijn vrezen, Die mij gebiedt met zachte klem, Tóch niet bezorgd te wezen.…

Wanneer dr ergens iets klem zit, blijft hangen of zich groter strompelt, naar een knellende onvolkomenheid Geef dan geen centimeter toe, maar vecht meedogenloos, want wilskracht bergt hoop en vrijheid.…

aaneengeregen woorden vormen zinnen van een boek waarin vroegere tijden nog witte strikken droegen werd er nietsvermoedend aan stoelpoten gezaagd zij die het gezag ondermijnde verraadde degene voor wie het levenslicht niet bedoeld was ideologieën door de strot geduwd maakte van de mens een beest met swastika als leidraad…

, zo klinkt met klem Het zal er op verkiezingsdag om spannen ‘Het zoet komt’, zo zegt elk Haags creatuur Ik krijg daarvan spontaan vier jaar het zuur…

te Bensheim dacht een flinke rat ik neem een kijkje in de stad hij was op dat moment vergeten dat hij zich pas had vol gevreten plots zat hij shocking klem, och gut in één der gaten van een put hij krijste, moeder ik ga dood toen de rioolpers plaatjes schoot…

Nederland Verpakt in rood wit blauw Met oranje strik samen gebonden Strak georganiseerd Precies volgens de regels Nederland Het rood wit blauw pakket Met oranje strik Mocht jarenlang genieten Van aanzien en bewondering Nederland Langzaam aan wordt duidelijk Dat dit eens zó mooie pakketje In een kort tijdsbestek Met wilde handen wordt…

Tot in mijn hoofd gekapt sta ik met mijn rug tegen de muur gedrukt, met mijn lichaam als in een strik geveterd krijg ik amper lucht en het voelt zo erg mis, mijn ogen kijken door een gordijn van water. Daarachter zie en voel ik voor het eerst weer een jeukend litteken dat om bloedend vlees gewonden is.…

als ik je soms bezoek pak ik altijd mijn zoete zinnen in met violet velours en kanten strikken zo blijf jij lekker aan mijn lippen kleven en dan leg ik mijn rijk in paarlemoeren glans tentoon en rijg ik ronde klanken te luisteren in je oorschelp totdat onze vingers tintelen in een knoop…

Durf jij het niet te schrijven laat mij het dan maar doen ik wil gewoon de passie beleven zoals toen ik wil jouw zachte zoenen vochtig ondergaan te oud vóór, zijn droge cliché`s en mogen niet bestaan ik wil het hele sprookje met strikjes op mijn mouw maar strik ons niet te heftig mijn lief kom niet te gauw…

berg je maar want alles haal ik uit de kast om jou te strikken betoveren zal ik je als 't mooiste meisje van de klas mijn liefste kanten aan je tonen je trekken met de zoetste geuren en in mijn warme keuken je verleiden met alles wat mijn hart te bieden heeft je nooit meer laten gaan maar laat nu ook eens zien dat je mij hebt zien…

Je zit klem. Omdat HIJ niet van JOU houdt.…

Ze kijkt niet op, er is iets mis, moedeloos hangt ze tegen het bed, het laken op de vloer getrokken onder haar blote onderlijf de klem nog in haar haar…

is een wandelende kaars druipend van het vet die laat je voor tijdelijk ergens in ommelanden voor primus inter pares gedreven met jouw strik zijn gang maar gaan het is zwaar pet je zit te watertanden je staat in de fik was het niet vermijdelijk hij is niet voor handen je zeurt evenwel niet dat doet hij ook niet het is voor eeuwig aan…

Waarom pak je die paar laatste zinnen niet in met een grote strik er omheen wanneer je nog tijd over hebt een handgeschreven kaartje erbij weet je wel met van die mooie sierlijk gekrulde letters niets bijzonders hoor gewoon een handgeschreven kaartje en dan geef je het af wat je er op moet zetten ?…

Leven buiten alle vakken van de hulpeloze horde wachten tot de mokers hakken, wet van deze wereldorde ingedeeld in centimeters van spijkerharde hokjesgeest strikken wij de laatste veters nog voordat we er zijn geweest liggen in een houten jasje krap gestapeld voor de ruimtijd botten met een uitrijpasje grondgedachte zonder afscheid.…