Alle inzendingen over stroef

Stroef glijdt de staldeur open. Sneeuwvlokjes dwarrelden van het dak. Mijn paard kijkt naar buiten, rilt, Snuffelt aan de sneeuw. Ik stijg op, Stap de frisse buitenlucht in. Ik kijk naar de opkomende zon. Ovder de sneeuwitte velden komt een gouden gloed. Ik galoppeer aan. Sneeuw stuift op onder de hoeven van mijn paard.…

hart van goud verkracht of sluimerend verlangen flarden maanlicht bij nacht is het een dichter in het duister of uren vertraagd door pijn vrome woorden, diep gefluister over het liever niet schrijver willen zijn is het een waarheid klaarblijkelijk duister en droef van vergeten verdriet laag na laag misschien de werkelijkheid somber, stroef…

het blijkt gestoeld in de zetel die het leven draagt, kussens rijp van oud de leuningen geschaafd in het rijk van heden vier poten aan de vloer raken de aarde die eeuwig zwiert langs obstakels die het stenend licht aan het roer hebben gemeerd de zitting tam doch stroef knarst de tijd afwezig van een eigen zelf, erbarmen draagt het stof…

in 't vreemde pakhuis waar het overmaats geluk de overhand gekregen had was ik genode bruiloftsgast de toekomst liet er zich zo vrolijk soepel aanzien dronk uit de overvolle bolle glazen zo zelfgenoegzaam als zij was maar tussen mijn twee oren zette zich een ongemakkelijkheid vast die zich verspreidde als 't klamme zweet daarna nog stroef…

De rode knop boven spiralend staal beweegt van stroef naar soepel sneller en sneller op en neer het rood in blauw kleurt streepjes grijs de holtes zingen in de ingehouden stilte de tol zoemt over zeil wijkt langzaam naar de rand van ’t Perzisch wankelt, rammelt, rolt toont uitgerateld schilderingen in het blauw handjes grijpen het…

(de regen krult rond oude stenen en gebogen gras buigt eerbied naar de grond) mijn droge mond snakt moeizaam naar een kleine dronk, ze klonk zo stroef toen woorden uitweg zochten buiten, in de kilte van vandaag laat ik ze graag hun gang weer gaan opeengestapeld staan ze toch te wachten tot hun korte duur -slechts wetend- uit mijn…

ijl trillend glasachtig onzichtbaar haast zweven elfen fluorescerend in regenboogkleuren boven De Gaast Westerwolde is hen vergeten van Munnekemoer tot De Lethe sidderend in dunne stemmetjes hun misbaar overal waar vuile wolken uitlaatgassen een stroef laagje op hun vleugels maken moeten ze wassen zweven niet meer landen met hun…

Op grote stukken van de autowegen Zijn autobanden in het nat verzopen Het onderhoud is niet zo glad verlopen Dus kom je nu enorme kosten tegen Straks wordt, zo heeft men stroefjes toegelicht Het ene met het and´re gat gedicht…

De kamer hijgt nog, geil en stroef. Haar mond, gemaakt voor lippen en genot, haar mond, haar stoere, hoogverheven mond staat goed. ---------------------------------------- Uit: ' Haar naam is legioen', 2013.…

ik lig hier al een behoorlijke tijd om mij heen het hout hard drukt het tegen mijn rug en ik duw terug tegen de duisternis voor het licht ik weet nog hoe het verdween met een stroef geluid de laatste lichtstraal overspoeld met duisternis tot er niets meer scheen en ik duw terug mijn gewicht als wapen licht als doel weten ze niet…

Haar stem was donker en wat hees als schoven schelpjes langs elkander, haar hand was warm en stroef als zand. En altijd droeg zij om haar bruine hals dezelfde ketting met een ronde maansteen, waar in een neevlig blauw een kleine gele maan scheen.…

’s Nachts, in een vonk naar genegenheid houd ik mij verborgen voor een stroef ontwaken van de dag Soms kleden warme woorden mij als mijn naakte ziel er verloren staat verkleumd, stil en aangedaan dan is mijn huid als blank hout onder een schors van levensvragen is mijn lijf als een ivoren toren in een landschap van illusies beweegt…

Waar tranen aan de hemel staan zo stil langs dichte poorten gaan nu eenzaamheid stroef schuifelt Waar tekens van verslagenheid - een zorgelijke kindertijd - zich vormen tot een baken Van muurbloem tot aan zondebok geen veilig pad naar mama’s rok waarachter het kan schuilen Het meisje wordt zo vroeg rap oud de waarheid zwijgt haar zieltje…

wat glanst kreeg een stroef laagje wat glad is werd dof een laagje stof en de wereld zweeg. het stinkt meer dan zuiver zeelucht alleen het gras is nog niet gevlucht een hele streek naar de maan voor de vooruitgang ons bestaan.…

Vandaag besefte ik Een grote klap heb ik gehad Ben het nu voorbij Heb de schok geabsorbeerd Schokkend in een rij Nadenkend droef Vrij voorzichtig blij Over wat ik heb geleerd Na al die jaren Vandaag besefte ik Mijn familie speelt een spel Zoiets als levend domino Twee stenen vallen snel (links van mij) Maar ik weiger sowieso Standvastig stroef…

nu er geen lief meer wezen, Geen arm zich om mijn hals bewegen zal: Maar ik heb haast: mijn trekken worden stroef, Als in de koû des doods, mijn armen vrezen In beven, hangende op hun laatste val.…

'als het eenmaal is gebeurd ja dan' 'maar als het stroef gaat',' 'je weet het niet' 'het zal toch wel goed gaan, goed komen?' zei opa, 'maar je weet nooit hoe het gaat en dan...' hij kuchte even zag ook wat bleek hoe kan zo'n broze man nu zo'n zware operatie ondergaan?…

(Geo versus Ego) Je hebt de doornen van de roos gerukt zonder dat de bloei de bloem verliet alsof je handen de sterfelijkheid plukten eenzaam in een traan verborgen Bij dageraad schuurde de nacht langs de oevers van het droomloze waaruit ik stroef ontwaakte De glinster in jouw ogentroost bewaart een gulle lach in de holte van de…

gedraaid noot voor noot en maat voor maat zowel gezongen als beleden van de groef tot aan de kras Ik doof de kaars met zielenlicht en zie hoe met het klaren van de wijn de waarheid nevel drinken zal Ja, vandaag heb ik je begraven zijgend aan een gouden draad en ik ben niet droef slechts een draaiende bal die zich stroef…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…

proeven en met uitgestreken smoelen leerden veinzen, leerden liegen daarna werden ze volwassen, zeer bedachtzaam en verstandig, leerden heel goed op te passen, werden met de jaren handig in het kneden van het leven dat zo veelbelovend leek, maar zo weinig had gegeven en nu zijn mijn regels oud, hebben rimpels, zijn bedaard, kruipen stroef…

Daar gaan zij, kloek en moedig, Maar ernstig, stil en stroef, En vrouwen, meisjes, knapen, Gaan mee naar gindse groef. Voor hen ook toeft de dagtaak Op ’t bovenvlak der mijn, Als duizend voeten lager De vaders werkzaam zijn. ’t Flanel wordt aangeschoten, Men wisselt kus en groet; De werkers dalen neder, De afgrond te gemoet.…

Mijn buurman treedt aan ’t venster, trekt aan ’t koord Van ’t valgordijn... het valt met stroef gekras. Hij steekt de lamp op, kleedt zich ongestoord En in de spiegel zie ik hem zijn das Vaststrikken rond de hoogopstaande boord.…

Ziek zijn leek niet droef, Eer strenge school mij levens leed moest leren, Die 't stil blij droomkind maakte bleek en stroef. Mocht in uw vrede ik éen dag wederkeren, O veilig thuis, waarvan 'k de geur nog proef! ----------------------- Morgenrood (1929)…

Zijn glimlach oogt wat stroef, terwijl hij buigt - of dat probeert. Zijn botten zijn verplaatst en al zijn tanden staan verkeerd. Zijn bovenkant is onder, vicevers en omgekeerd. Daar staat hij, kop in’t zand, - voor altijd - uitgebalanceerd.…

geen kant op kunnen eens flink uit te dunnen zo, dat was dat hij likt tevreden bloed van zijn bek af hij is beschermd wie doet hem wat niemand schiet op hem doden is verboden het is fijn dat de wolf terrein wint, wat een geluk schapenboeren zijn alleen maar druk met verfijningen in hun omheiningen die worden wolf-proof hun gezichten stroef…

het begin liep stroef je zei: pas op voor jouw groove je noemde mij een kruising tussen cohen en gainsbourg toen ik je laatst sprak steeds meer op dezelfde toer namen we afscheid met een lach en geen geouwehoer verdomme bram stilaan tel ik mijn doden maar het is een kunst om te leven en jij begreep dat...…

beweegt vreugdevol dansen wij vol verwondering de groei in jaren van jouw ontwikkeling vreugdevol beseffen wij het ritme van jouw leven waarin oncomfortabel verdriet huist naast hoogtepunten vreugdevol genieten wij wat jij ons voelen doet door te zijn wie jij bent voor en met de ander vreugdevol zien wij soms vloeiend dan weer stroef…

pakte er al eens naast Ik gooide de eerste bal na overstuur Spreken was kort wazig vreemd avontuur Mijn lijf en ik vonden elkaar weer vlug Levensdrift geeft ongemak graag lik op stuk Ons bestuur begon zich weer te bevragen Zenuwen zoeken immer wegen om te razen Chaos wordt weer tot de orde geroepen Soms struint de nieuwe rechterkant droef stroef…

Kees krijgt wat moed en schikt zich wat En spreekt zijn reisbuur aan, Deez gluurt hem toe, vrij stroef en prat, En kan hem niet verstaan. Kees wikt zijn beurs en zucht er van En derft zijn lange pijp; En ieder rood-gekraagde man Brengt Kees wát in de knijp!…