Van muurbloem tot aan zondebok
Waar tranen aan de hemel staan
zo stil langs dichte poorten gaan
nu eenzaamheid stroef schuifelt
Waar tekens van verslagenheid
- een zorgelijke kindertijd -
zich vormen tot een baken
Van muurbloem tot aan zondebok
geen veilig pad naar mama’s rok
waarachter het kan schuilen
Het meisje wordt zo vroeg rap oud
de waarheid zwijgt haar zieltje koud
te droevig om te huilen
Het schoolplein wordt tot heksenwaag
waar het te aardig kindje (of te traag)
de keel wordt dichtgeknepen
De overige kindjes in haar klas
komt al dat pesten wel van pas
nu niet wordt ingegrepen
door een van de volwassenen
zij zien het nauwelijks, en passant
of zijn het snel “ vergeten... “
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 28 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: verdriet
Mooi Irmlinda