inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 45.503):

Van muurbloem tot aan zondebok

Waar tranen aan de hemel staan
zo stil langs dichte poorten gaan
nu eenzaamheid stroef schuifelt

Waar tekens van verslagenheid
- een zorgelijke kindertijd -
zich vormen tot een baken

Van muurbloem tot aan zondebok
geen veilig pad naar mama’s rok
waarachter het kan schuilen

Het meisje wordt zo vroeg rap oud
de waarheid zwijgt haar zieltje koud
te droevig om te huilen

Het schoolplein wordt tot heksenwaag
waar het te aardig kindje (of te traag)
de keel wordt dichtgeknepen

De overige kindjes in haar klas
komt al dat pesten wel van pas
nu niet wordt ingegrepen

door een van de volwassenen
zij zien het nauwelijks, en passant
of zijn het snel “ vergeten... “


Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl

Schrijver: Irmlinda de Vries, 28 oktober 2012


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 378

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Pama
Datum:
31 oktober 2012
Ons herkenbare geweten, waarvoor we nooit kunnen weglopen of blijft het een selectief vergeten?
Mooi Irmlinda
Naam:
Coby Poelman
Datum:
31 oktober 2012
Hoe treffend heb je dit aangrijpend verdriet beschreven. Het raakt tot in het diepst van de ziel, kippenvel bij het lezen.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
30 oktober 2012
'de waarheid zwijgt haar zieltje koud ' en die waarheid zal nog zolang bij haar blijven. Heel mooi gedicht.
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
30 oktober 2012
Een stukje wereld, een stukje leven vol verdriet.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
29 oktober 2012
en die wereld van eenzaamheid wordt almaar groter...ongezien...
Naam:
Thomas Koppelaar
Datum:
28 oktober 2012
Email:
thomaskoppelaaryahoo.com
Heel herkenbaar wat jij schrijft, Irmlinda. Het is triest en hard dat diegenen die pesten of gepest hebben in het verleden dit onder het vloerkleed weg moffelen en er schijnbaar ongestraft mee weg kunnen komen...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)