Alle inzendingen over strome

gelijk de golven van een zomerzee zo blijft jouw liefde in me stromen zoals een schelp het strand bemint leg ik jou in mijn dromen ‘k vraag de zilvermeeuw zich naar mijn koers te keren stuur zuchtjes tederheid naar zijn donzige veren vleugellicht tekent goudstreepjes tegen het hemelsblauw duinroosjes kleuren in het zand een hart…

flarden grijze mist dwalend, soms zwart versperren de weg naar herkenning woorden, zijn leeg vormen geen stroom kabbelen weg naar vroeger de uitgestoken hand zweeft doelloos blijft steken als een wapperend blad kijken, en niets zien luisteren, en niet gehoord worden maken de dagen tot ongekende eenzaamheid.…

Alleen de mooie herinneringen mogen binnen in mij wonen zodat er nieuwe levenskracht in mij naar binnen kan stromen.…

Het was een woordeloos zwijgen tot ik plots warmte in mijn hart naar binnen voelde stromen er werd overspoeld met mijn emotie die zich nu eindelijk bevrijden mocht.…

kolkende massa baant zich 'n weg door tegen en er overheen nietsontziend op zijn route vol destructie dwingt hij alles ten onder wat eens een beekje was wordt door metershoge golven overvallen alles verslindend beuken ze door wegen en straten kippenvel rukt op wanneer de stroom is uitgeraasd en gaat zakken zijn het…

wij spreken maar de woorden fladderen in het rond rusten nu eens in de ene dan weer in de andere mond er is geen sprankeling nooit stokt het oeverloos geneuzel dat onze tijd verbeuzelt ik kijk haar aan voel trage stromen informatie langs mij gaan ben doodgebloed in de niet aflatende vloed van wetenswaardigheden heb haar verlaten…

er ligt licht in het water intiem dat van je hand dat van het woord in de zon dat van je armen om dit alles op een zomerdag witte waterlelieknoppen dat tussen vruchten en de vlinder op een seringenboom dat wat je streelt over mijn buik in een zachte stroom samen als dragers van wat jij en ik verwachten terwijl de tijd kronkelt in het licht…

verlangensgrens bereikt de druk doorleefd de hartepijn doorkliefd Mijn grenzen voorbij mijn hart vervloeid mijn verlangen opgelost Gevoeld, weggesmolten zo vrij-van zelfs dat er alleen nog is de vrijheid in het grote verbonden zijn Eén met mezelf alleen Nog een onbereikbaar ver strand in de zee van jou-en wetend dat de vervloeiende stroom…

Schuimwolken dromen, stromen voorbij. De zee opent haar mond, laat mij zachtjes binnenkomen en op de bodem vind ik een woordenschat. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

Zullen stromen eensgezind een richting vinden op de thermiek van de wind. Gaan gedachten in één tempo samen in vriendschap om om parallel van geluk te zoeken. Vinden woorden eindelijk juiste klank van vreugde in menselijke omgang met elkaar.…

Hier raken alle windstreken de aarde land ingelijst door verre dorpen knipperlicht tussen zinkwit schuim kaatst zwarte vegen dansend over de weiden wegen totdat het erbij neervalt in regenbogen eerst dan zakt het doek in beken stromen ach, de natuur behoeft geen woorden ----------------------------------- uit: 'Het depressionisme', 1988…

Voor Els de Bruin Gedachten stromen Onophoudelijk elke dag 't Kost moeite soms Om ze in te tomen Toch is dat wat ik vermag Hoge pieken, diepe dalen Worden door jou en mij Op werkelijke waarde geschat Om te voorkomen dat ze me vermalen En samen lukt het om de echte Waarde ervan te bepalen zo dat ik - Goddank - verder leven mag…

dorst naar droogte is dodelijk geduldig in het gehemelte van bergen en dalen de stroom passeert schaamheden bij herhaling vervalt tot laagte en vlakte schuurt oevers, verzandt binnenste bochten eindeloos en voorspelbaar in fasen gebogen langs ontblote patronen met sleepsporen in lichtvoetige modder achtergelaten tijdens keren en dwalen…

Ik leg mijn pen neer doe mijn camera uit laat de leegte vol ontzetting stromen wereldse tranen vloeien bij het aanschouwen van welke moeder houdt 't droog bij 't lezen over mannen die (zogenaamd) onze veiligheid waarborgen houden onderzoeken tegen daar gewin in 't spel is hoe ziek zij wij ?…

Tijd is als de stroom van een rivier van begin tot het eind voor altijd in volle vaart in beweging weer of geen weer op weg van bron naar de tijd van leven die niet meer telt terwijl besef verdwenen is, vliegt de tijd maar door Gegeven tijd die wij slechts willen vullen net als de grotten die verweven met jouw schoonheid in de nacht…

Het hart nog ontbloot stromen beelden snel terug in verdwijnende dromen. Vóór mij de dag nog leeg, nog zonder pijn. Wie ben ik voor jou vandaag, mijn bloed? Nog voel ik je eerste adem op mijn buik, mijn huid nog druipend van verse liefde. Nu jouw woede mes op mijn keel, geen geruststellende gedachte. Of toch?…

Uit welke bron, Uit welke stroom, Uit welke zon, Uit welke droom?…

Je mag er kijken naar het water wolken die laag overdrijven De luchten, waarin ik je naam -met hoofdletters- wil schrijven Maar hoog kan ik niet reiken hooguit op m'n tenen de vingers gestrekt Hier zijn de watervogels ....goed gebekt snoepen uit de stroom vissen uit het water Vroeg in de morgen of later op de dag mag…

ze voelde zich met hem soms als een snel stromende rivier eigenlijk nog meer als een kolkende stroom van liefdeswater welke bruisend en golvend de denkbeeldige oevers overstromende in heftige ongecontroleerde golven alvorens samen te versmelten tot een bruisende klaterende watermassa die gedurende een zekere tijd haar leven…

De zee, groots onbewogen worst'lend met zijn eigen kracht Niet wetend te doorbreken de dijk, door mij hem toebedacht Kon ik als de zee zo stromen Mijn rijk uitbreiden tot de kim Geen euvel op de weg te vinden zo kalm rustig zonder zin.…

Ons bloed blijft stromen. De wereld draait door. Emails blijven komen. Wanneer we sterven kan niets verloren gaan. Microben veranderen onze cellen in stof. Onze genen reizen verder. Onze ego's zijn onsterfelijk, want ze hebben nooit bestaan.…

verborgen onder een vernis van zoekgeraakte woorden staken we wat we zeggen wilden in een nieuwe eenvoudige jas we vergoten geen bloed haalden niets overhoop hemel en hel bleven ongemoeid er was strijd noch gewoed in de ontembare stroom van die ingeblikte taal verloren we de vurige woordenstrijden van weleer…

zoals de stroom raast in vale kleuren en bezit neemt van het land haar oevers overschrijdt met niets ontziende gretigheid zo is mijn liefde kolkend in de regenbui en als de zon de lucht weer openbreekt onthullen witte dansers wat de liefde weet als ik oud ben omringt ze mij in alles wat de wereld kleurt en rukt uit de vergetelheid…

in stromen zweet belijd ik liefde nee geen sex het was wel heet je onderkoelde in verzachten mijn drift om jou nu eindeloos te pakken zag de glans van chaos in je ogen je hebt het roer op tijd weer omgebogen in naadloos raken van elkaar kwam lieve lust in harmonie met verder leven klaar…

Zijn gedachten stromen, zijn tranen vloeien, zijn verdriet blijft komen, zijn pijn blijft groeien Zij wil zo graag helpen, haar schouder geven, met troost overstelpen, de rouw samen beleven Maar hij zoekt de stilte, de rust en het groen, en zij laat hem begaan want ze snapt zo goed waarom haar liefste dit alleen wil doen en haar zo voor…

De meanderende stroom spiegelt zich in het zonnelicht. Ik ruik het pas gedroogde hooi dat gespreid ligt over het land. Bloemenvelden rijgen zich aaneen. De schaapherder dwaalt met zijn kudde over de heide. De zon kust het kimmenrood van de avond en begroet de nacht. En na de ochtendschemer gloort weer een nieuwe zomerdag.…

Alle inspanning Al 't streven [het is als zekerheid gegeven] komt niets dan samen als grote ruisende stroom en dendert, eenvoudigweg, naar beneden.…

In een golf van passie bleef ik schrijven Tot de zon opkwam De woorden verspreidden zich in stromen langs mijn lippen Liefde vult nu mijn hart, mijn ogen raken vol Het besef van zijn en niet-zijn De echo van je verleden in je ziel Liefde voor het pad dat voor je ligt Vrede met het pad dat je verlaten hebt Je bent nu niets Je bent stil Je…

Hoe traag de dagen waren daar langs de oevers van die stroom en ik onschuldige uren weefde in de schaduw van een perelaar de wereld leek zo eindeloos zo hoog, zo breed en alles was alleen voor mij ze zijn voorbij de trage dagen maar soms in de diepdruk van de nacht wenken ze en hoe ik mij dan keer op keer in hun armen stort totdat…

Je mag de natuur in zonder sleutel Je mag er binnen via dijken die de rivier tegen houden stroom doen wijken Ik ga de lapjes natuur bekijken vanaf m'n fiets kijk ik naar plassen waar vogels zwijgend waden of zingen in 't groen Dag in, dag uit zou ik dit peddelen in de Ooij overdoen.…