2799 resultaten.
"Daar was laatst een meisje loos"
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 230 Zonder gevoel vat het licht warm noch koel
een eenzaamheid die verdriet in zich draagt,
met vrijheid schermt in beweging zonder doel
omdat er niets om tijd en aandacht vraagt,
een wezen zich vanwege niets beklaagt;
een ledig zijn dat tegelijkertijd
de krachten spaart en splijt in zinloosheid
omdat niets moet of meeneemt in een stroom,
niets…
hoe alles weer werd
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 76 de bomen keken toe
hoe je stenen brak
toen je in het landschap
een slaapplaats maakte
ze zagen hoe de afdruk
van je lichaam achterbleef
totdat stromend water
je schaduwbeeld wiste
jij zag hoe bomen
weerspiegelden in
het water hoe ze
zichzelf eenmaal zagen
hoe de wind hen beroerde
het blad meevoerde met
de stroom hoe alles…
maaiveld
snelsonnet
4.6 met 19 stemmen 235 want boven ´t maaiveld, dát is ongehoord
maar altijd óók die ondergrondse stroom
die onverwoestbaar zingt: bescherm je droom
Jan woordenaar Bontje, 2 mei 2021…
alles wat je hebt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 er waren vogels met veren van onweer en dreiging
er waren uitzichten die alleen jij hebt gezien
er waren oceanen van wachten
er waren stromen van het leven die je leerden mee te bewegen
er waren kersenbloesems die spraken van geboorte leven dood en wedergeboorte
er is graniet en goud
er is smelten en bevriezen
er is binnen- en buitensluiten…
De Maan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 59 Verborgen stromen
gevoel en verlangen,
onrustige dromen
over spinnen en slangen.
Mysterieus licht
in de nacht,
een cryptisch gedicht
met magische kracht.
Meesteres over eb en vloed,
verraderlijk veranderlijk van vorm
als de kleur van het gemoed
voor de stilte na de storm.…
Bladeren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 Beuk en eikenblad
Van ouwe boom
Als woorden
dwarrelde 't blad
Dalend op dak, in goot
Besprak het hele jaar
't Verhaal van hem en haar
De dakgoot ving het daar
Zodat woorden niet verstoppen
Het water stromen kon
Ververste tot verzen
De aarde bereikte
Voor wortels van beuken en eiken
Rijmend alle ongelijk…
Vlakbij de dood
netgedicht
4.8 met 24 stemmen 42 de stilte
vlakbij de dood
bekende geen
kleur meer in
bewegingloze melodie
ondefinieerbaar
beklemmend grijs
sloeg vaag neer
in vertragend
afdekkende tijd
de condoleancerij
schuifelde op
geluidwerend tapijt
waarboven muziek
met donkere tonen
het verdriet van
de afgelopen tijd
heel lichtjes
in tranen deed
weg stromen…
zoeken
netgedicht
2.3 met 19 stemmen 933 Ik wou dat ik kon komen
bij bomen die zacht dromen
op de adem van mijn ogen
en daar waar ik zou mogen
zou ik langs bladeren stromen
Ik wou dat ik kon vluchten
naar zelf gedachte luchten
waar nog mensen leven
die door hun denken zweven
door zacht een woord te zuchten
Nu moet ik alles vinden
in het land van helse winden
en mensen die…
'n Traan.....
hartenkreet
3.4 met 8 stemmen 690 Wanneer ze eenmaal stromen
komen flitsen en gedachten
Zelfs in mijn dromen
Waarom nog langer wachten ?
Laat nu maar gaan
't reinigt hart en geest
Zelfs dit intense verdriet
om wat ooit is geweest...…
Was jij maar hier
hartenkreet
3.9 met 9 stemmen 763 Als ik mijn ogen sluit
en fluisterend zing lijkt het
alsof mijn woorden wegzweven
De beslagen ruit
waarop ik je naam schrijf
houdt de letters vast, heel even
Het transparante woord vervaagt
als tranen naar benee stromen
Een zacht vloeiende rivier
Zo vaak, zo stil gevraagd
zelfs om het wonder gesméékt
....Was jij maar hier…
Bovenwinds verdriet
hartenkreet
4.6 met 9 stemmen 599 Een spel van licht en schaduw
Waar duizenden, miljoenen lichtjes
De avond troostend bewenen
Ik spreek noch hoor de dromen
In vermeden nachten
Waar tranen worden opgeheven
Ik kan mijn eenzaamheid verbergen
In bovenwindse stromen
Waar ik bewust de sterren heb opgesloten
Een spel van stervend licht
In een doodgezwegen schaduw …
Daar ben…
Dierentuin
hartenkreet
4.2 met 4 stemmen 1.015 Het wordt groen op het gezicht
Met slinkse bewegingen
Van een haai al zoekend
Zwemt taxi stromen mee en tegen
Van rechts komt de olifant
Al blazend van vermoeidheid
De hoek om gekropen
En hij stopte bij de halte…
Berusting
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 703 wachtende
ongeduldig dolend
in het ongewisse
blijvend
starende ogen
priemen in het niets
dat een leeg beeld weergeeft
op een troebel netvlies
een diepe zucht
zakt diep weg
verloren in machteloze strijd
om zekerheid
eindeloze stroom gedachten
verwaaieren
in een onrustig hoofd
bezeten
moe en gestreden
berust hij…
Hoe u!
hartenkreet
4.1 met 18 stemmen 1.479 Ik had gewaarschuwd moeten zijn
De regisseur had het over beeldenrijkdom
van leven ende dood en teksten als los zand
waardoor structuren losgelaten een nieuwe
werkelijkheid ontstond
Ik viel in slaap, mijn laatste fort tegen
´Het Lied van het Hart´ met stromen bloed
ondanks het knierpend achtergrondgeluid
De Middeleeuwse kleren waren mooi…
De wolken van vandaag
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 395 Regen vult de boezem van de straat
Ik loop lichtelijk tevreden
Over een nat tapijt van stenen
Ik hoor waar water zich stromen laat
Bloed voelt de kou in mijn tenen
Zegen voor de wolken van vandaag
Een last lazert de diepte in
Verdwijnt in de kieren van morgen
Onder het oppervlak zit een laag
Ieder heeft een laag met zorgen…
Fanclub
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.051 Vanavond stromen zoete gedachten
langs mijn oren door mijn hoofd
woorden die ik nooit meer zal vergeten
worden door geen mens geloofd.
Vanavond krijg ik alle signalen
waar ik lang op heb gewacht
en ik had de hoop al opgegeven
zo vaak tevergeefs getracht.…
Kringen in het water
netgedicht
4.9 met 14 stemmen 671 ik voel vertrouwen
in je armen
in het bewegen van je vingers
sierlijk laat je
schoonheid vloeien
in de zomer,
nu voorbij
het kringt in hoge twijgen
en het diep gegroefde schors
ontvangen over het water
wacht het stromen,
los in mij
langs oevers
en langs bomen,
de brug van…
leven
netgedicht
3.1 met 14 stemmen 859 somber huis
ik hang er
rond en kom
tot niets
achter het sombere huis
ligt een lommertuin
ik dood er
rondjes
van verdriet
in de lommertuin
staat een hoge boom
een pijnboom
daar huil ik
uit
klaag ik aan
aan de pijnboom
zit een tak
daaraan hang ik
zeer
en terwijl ik
dat doe
voel ik voor het eerst
leven
uit me stromen…
Zo laag op de aarde
hartenkreet
3.9 met 16 stemmen 934 rivieren die stromen en groeien
verdwijnen in het dorstig land
nooit de zee zullen bereiken
maar wellicht ondergronds
hun zoetwatermeren maken
wachtend op de wortels
van groene wijngaarden
samen met de trage aarde
tot paarse druiven en bloed
de lach van een gelukkige vrouw
van een man en een schreeuwend kind
haalt water van…
als jouw tijd is gekomen
netgedicht
4.3 met 13 stemmen 1.491 als jouw tijd is gekomen
zal ik samen met de zon wenen
mijn tranen van koud
vermengd met de hare van warm
in beelden van zwart op wit
weerkaatsend in schaduw
van het boek des levens
gewikkeld in silhouet van toekomst
ik zal je as verstrooien
op geurige velden
van korenblauwe violen
waar nieuwe stromen…
ik heb je gezocht
netgedicht
2.6 met 15 stemmen 1.293 in deze stenen stad
die zich zonder oponthoud vult
met gestage stromen
van anonieme gezichten
heb ik je gezocht
in deze lege stad
met het open hart
waarin de striemende wind
een bres sloeg
heb ik je gezocht
langs de rivier van deze stad
waar meeuwen krijsen over het water
in deze onbereikbare verten
gebouwen waar misschien mensen wonen…
Vertrouwen gekoesterd
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 526 een concreet beeld
heeft mij aan het wankelen gebracht
tegen de stroom in naar boven
als mijlpaaltjes in de tijd
in een reliëf
van grote hoogteverschillen
blijft het een eye-opener
die indruk heeft gemaakt met een tijd
wat af en toe ondersneeuwt
hoe langer de tijd duurt
biedt het voldoende houvast
aan mijn geheugen
waarin ik mij…
Waarom
hartenkreet
3.6 met 10 stemmen 2.174 Tranen van verdriet
langzaam stromen ze
Zij begrijpt het niet
De verslagenheid,
Niet voor te stellen
'Raak het nooit meer kwijt'
Vertel mij toch, God!
Wat voor zin dit heeft,
Dit ondraaglijk lot?
Dit maakt haar kapot,
Te erg om te zien
Help dan toch, o God!…
Glassglow
netgedicht
4.6 met 20 stemmen 614 en ik vloog
hoog
met jou
schaamteloos los van de aarde
wijd op stromen
van stilte
en ik ving
licht
met jou
jaren verder dan poëzie
en de waterbron ademde zacht
melkwit
langs woordenwegen
de openheid van bewegen
binnenin
breek uit, riep je
toen de allergrootste sterren
cirkelden
je mij omwond
met de kosmos…
Zo volmaakt
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 3.646 Volmaakt zoals de
prinses haar liederen zingt
in heel haar naakt
laat ze het kind stromen
uit haar vrucht welke eens
was ontsproten uit ons
ouderlijk hart
Compleet zoals de melkweg
in het licht van duizend jaren
is het kind bijzonder
en toch ook heel gewoon
het leven strekt zich voor
hem uit, maar laat mij de dalen
nemen en hij de…
de kudde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 de opkomende storm woelt
door de verkleurende bosrand
zachte witte en vredige schapen
bekleden de uitgebloeide heide
stromen gedwee naar de verre stal
een schuilplaats onder de dreiging
nog even wachten op de felle regen
en de volle hevigheid van de storm
knus en warm gezellig blatend bijeen
heideschapen hebben ‘t niet slecht…
troosteres
netgedicht
3.4 met 16 stemmen 1.232 aanhoudende stroom langs
verweerde kusten
die ons bestaan overstijgt
in broosheid berusten leert
waar weemoed in het gaan
en keren schuilt bij een teer
gemis over weerzien droomt
onder weidse luchten lasten
minder drukken in wiegend
avondrood worden verlicht
waar een mensenkind zich
door de zee gedragen weet
hier aldoor…
Expressie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 115 Je hoort zo vaak weifelend: “Ik weet niet…”
Een schreeuw om gevuld te worden
Met mijn mening, mijn gedachtengang,
Met mijn stroom van informatie
– Belezen, overwogen, geanalyseerd,
Geordend, bezonken, gekanaliseerd –
Ik ben boordevol, ken ook dát gebied.…
Ballerina
hartenkreet
3.6 met 7 stemmen 679 Uit lenig hout gesneden
In een zachtfluwelen doosje
Verborgen in mijn toren
Daar wacht ze al een poosje
Wanneer ze langzaam opstaat
Gratieus in elke geste
Dan druppelen er klanken
Uit haar ingelegde veste
Buiten wacht haar lot
achter bossen en rivieren
dat ze heimelijk moet vinden
bijna hoffelijk versieren
Dans, mijn lief
Stroom in…
Hoe schuimend spat
netgedicht
3.6 met 11 stemmen 657 Ons leven is
geheimenis
en ieder mens
draagt zijn mysterie;
is duizendmaal
een nieuw verhaal
van vreugd en van miserie,
en eenzaamheid,
gemeenzaamheid,
ze doen ons beide groeien
tot eens het water
van de stroom
in zee zal vloeien.…