2802 resultaten.
Zielsbesef
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 783 Nu onze dagen zijn geteld
in het bittere vooruitzicht
blijft alles wat je hebt verteld
verstenen in het tijdsgewricht
zielsbesef in krijt gehouwen
uit steile wanden van de rots
teken van fossiel vertrouwen
gebeiteld met genade Gods
wat wij in het leven zochten
verglijdt van bergen in een stroom
eeuwig met elkaar vervlochten
in oude wortels…
levensader...
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 235 Schepen bevaren me
varen de stroom
op en neer
beladen en onbeladen
Schepen bevaren me
kennen mijn nukken
onvoorspelbaar toch
mijn daden
Schepen bevaren me
wind en ontij
mijn handlangers
mijn trawanten
Schepen bevaren me
ik doe ze schutten
en sluizen van
ondiep naar dieper
en omgekeerd
kennen mijn ruwe oevers
botte kanten…
Luchtbrug
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 786 Watertrappen heeft geen zin meer
hier midden op de oceaan
in de stroom waar ik verkeer
wil zeemansgraf voor leven gaan
waarom steek ik mijn vingers op
tussen deze hoge golven
noodkreet in natte notendop
onder weer en wind bedolven
mijn leven draait als film terug
naar kusten met een veilig strand
via de ingang van een luchtbrug
vervlieg…
Mijn wit spinseldier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 kom
mijn wit spinseldier
laat mij nu snel
je vleugels ontvouwen
heb maar
vertrouwen
in ons warm
vluchtig luchtplezier
hoppen
van kelk naar kom
drinken ons vol
met zomerse honing
rusten
in wiegen op
wind die ons draagt
vlaagt met licht van de zon
kom
mijn wit spinseldier
ontsnap uit mijn dromen
laat het bloed maar rood stromen…
Ik verdrink in jouw ogen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.804 Ik zwem in gedachte naar je toe
met alle kracht die ik in me heb
maar ik ben zo ontzettend moe
en ik raak verstrikt in jouw web
De stroom is ineens veel te krachtig
ik probeer me vast te klampen aan jou
maar het wordt me allemaal te machtig
het maakt niet uit waar ik me aan vast hou
Ik voel dat ik lichamelijk vertrek
dat ik geestelijk…
Het denkraam (naar: Marten Toonder)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 248 Achter gesloten ogen
Ligt de nog ongedachte
Gedachte onbewogen
Te wachten
Op een grofstoffelijke trillingsvibratie
Ontvouwt zich een sidderende sensatie
Een kaleidoscopisch kleurenspectrum, een repeterende ringcollage
Niet te koop, onbetaalbaar
En geenszins geschikt als handelswaar
Stromen mijn gloednieuwe gedachten
Naar mijn gedachtenetalage…
van Kostroma naar Kirov
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 222 diep in het Oblast
nog honderd en twee werst
in de trojka
doorheen geschilferde berken
snerpende wind
zweept ons voort
door het kale bos
Chlynov nog ver
maar dat bestaat niet meer
ook de Vjatka
zal ophouden met stromen
alles verdwenen
zelfs vadertje vorst
weet dat de lente komt
en de berken weer
de Vorovskogo Ulitsa zullen…
Rotterdam
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 130 Er is maar één stad
Waar ik mezelf
Echt in thuis voel
Dat is de stad Rotterdam
De stad waar ik ter wereld kwam
Waar ik ook ga of waar ik ook ben
Mijn Rotterdamse bloed zal ook
Buiten Rotterdam door
Mijn aderen blijven stromen
Rotterdam is en blijft voor mij
De enige stad, de mooiste stad
Waar ik graag thuis wil komen.…
Duizend doden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 74 Zo
word ik wakker
op de kade van een diepe gracht
met daarin
in trage stroom
het bloed van duizend doden.…
De berg
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 283 daar heb ik gehuild
ze stromen nu bergafwaarts
naar een mooi vallei
zie je die rots daar?
ik was hard voor mijn hart
liet niet toe wat eigenlijk voor mij was
de rots is weg en mij hart is mee gegaan
naar een plek van hoop,geloof en liefde
zie je die berg daar?
daar ben ik vanaf gegaan…
O koningin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 314 O koningin, o koningin
de lust wordt mij ontnomen
u wilt niet langer als vorstin
ik heb het net vernomen
O koningin, o koningin
hoe is dat toch gekomen
weegt u nog eens de plus en min
mijn tranen blijven stromen
O God, o God, geen koningin
kon U dat niet voorkomen
zo heeft het leven weinig zin
laat Alexander komen…
Ararat-anomalie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 (Boektitelgedicht)
De rivieren Eufraat en Tigris
stromen echt al eeuwen
IN BABYLON, tegenwoordig Irak
SNEEUW dwarrelt en vaak stormt
in dikke vlokken of stuif
als de top van ARARAT
na vermoeiende
en zware dagen
op zoek naar de ark van Noach
eindelijk is bereikt
Zelfs DE sportieve CHINEES
heeft zeer scrupuleus
vlag geplaatst…
Innerlijk licht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 246 Er stromen rivieren rond jouw naïviteit
het is zomer, je roept een ober
je vraagt vriendelijk om innerlijk licht
alsof zwaartekracht niet meer bestaat
weemoedig meewaait met de wind
nu al mijn woorden zijn verdwenen
je glimlacht voortijdig naar een kind
rozen bloeien sober, je voelt je onbemind
over wat jij mij aan diepte bracht
de horizon…
Wij
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 306 Noodweer kan als een rivier van de berg stromen.
Maar het beekje in het dal evenaart onze krachten
Net zoals wij ons gevoel uitspreken van ideale dromen.
Waardoor opklaringen ons natuurlijke wij kan verzachten.…
Het stille geluid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 Niet voelen,
niet zien,
niet stromen,
niet bewegen,
niet beleven.
Zelfs duizend zuchten
gaan geen stem geven.
Machteloosheid slaat toe
niets houdt de fluistering nog tegen.
Ze hoort het geluid
in zichzelf breken !…
aardappelland
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 233 Drenteland, ik kan je niet bezingen
niet in je klein
en ook niet in het groot
je bent niet mooier
groener, stiller
dan waar ik eerder heb gewoond
je mist veel van de stadse reuring
er is geen zee die trekt
geen strand, geen grote stroom
maar in de late middagzon
op weg naar huis
kan ik niet méér genieten
dan van 't bloeiend veld…
het dode stuk van de rivier
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 125 vreemd is het gelaat
van de nacht
en als losgeraakte touwen
stromen twee rivieren
regen is wat er liggen blijft
lakens alleen gelaten, in de nabijheid
van morgen
ik herken ze niet
en de stappen die ik zet
ter hoogte van jouw ademhalen
sterven bij leven
ontheemd tot op het laatste woord
wie zal nog de oevers zien
uit dode rivierarmen…
eten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 141 spruitjes glimmend
van een vleugje olijfolie
witlof heeft een zekere trots
als je er gedachtenloos naar kijkt
ergens zwom een vis tegen de stroom
en die ligt nu op je bord met kappertjes
de regens slaan het aardappelland
beetje schillen of niet,met wat jus
de asperges zwemmen in boter
en niet te vergeten
veel peper en zout
'mon…
Turquoise
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 Voor het eerst intiem met jou
hemel open, wij overstelpt
een stroom van liefde
ware liefde die voelt als de zon
voor jou wil 'k dienen
als rots. Jouw liefde vervult
mij waar met trots
de schoonheid van jouw lijf brengt mij
keer-op-keer weer in extase
prachtige kleur ogen; turquoise…
Poëzie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 64 schone en trieste melodieën
rozengeur en
passiflora
hangt in 't wonderbaar licht
waar we
de liefde voelen stromen
in dichterlijke aandrift
met wenende ogen
zich baant een weg
door ruimte
en grotten waar ze
de poëzie
door 't trots
gemoed bespotten
het regent klachten
die op
beredeneren wachten
verloren voor de poëzie…
Niets is gewoon vandaag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 108 De dageraad voel ik door mijn longen stromen.
Dankbaar voel ik me,
omdat ik middenin de herfst,
met open ogen leven mag.…
Stil strand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 146 ons mooie strand
en levendige dorp
heeft uitgestorven straten
de zee is kalm
alsof ze vredig
zo verlaten
haar golven van gemoed
kan laten stromen
uitgerust aan een rustige kust
ons stille strand
blijft onvermoeibaar wachten
niets veranderd wat is verankerd
in ons hart
zo dromend langs de lijn
weten we waar we trots op zijn…
verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 waar zijn de dagen
dat ik als vrije vogel
op de rug van de wind
gedoopt in regen
sneeuw of zonnestralen
met de stroom mee
of soms er tegenin
overal vliegen kon
met vastgebonden voeten
de vleugels geknipt
achter tralies van glas
zing ik nu gekooid
het lied van verlangen
dat snel een einde komt
aan de horror van angst
die ons het leven…
drijfvermogen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 op de heenweg
lijk ik te verdrinken
in neerwaartse stromen
ik daal in weemoed af
om diep te zinken
en weer boven te komen
de laatste druppel
valt met onbedaarde
zwaarte in een
lentebries bij vlagen
de tijd achterna, fris herboren
als voorbije dagen
ik doorwaad poreuze aarde
tot innig hemelgloren
wat wilde ik je ook alweer vragen…
Mist uit zee
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 101 De zee is grijs en vlak
Slechts een streepje stroom
glinstert bij het hoofd
Dan wordt het licht gedoofd
en schuift een witte muur
geruisloos en obscuur
over strand en stad
Ze maakt m’n huid nat
strijkt de dag plat
gumt lijnen uit
maakt beelden buit
Ik ga naar huis
Sluit de gordijnen
om ook te verdwijnen…
(i) Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Zal ik gewoon dromen,
zolang de beek blijft stromen?
Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of aan?…
Vervagend vuur
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Zal ik gewoon dromen,
zolang de beek blijft stromen?
Een berk gloeit na in de sleetse dag,
een eik hult zich al in het donker
van de nieuw geboren nacht,
terwijl laag boven me een maansikkel
wolken oogst –
liminal
eng
in de hoek
wacht de grens:
hoe zal die vallen,
uit of aan?…
Dansen blauwe vlammen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 542 wij branden
al inferno's die
hitte hebben we gevoed
de warmte deed goed
in eigen zweet
en tranen kwamen
we samen in het
stromen van ons bloed
nog heeft het rood
ons niet verblind
dansen blauwe vlammen
zachtjes hun verlangen
laat de wind ons raken
dan kan het vuur in
eindelijk ontwaken een
laatst inferno maken…
Voor- en tegenwind.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 685 Gaat het tégen-wind, mê-Vrind,
Laat een Schipper U dan leren
Te lavéren:
Doe, alsof je er niet naar vroeg
Om aan gindse kust te komen,
Maar zeil voort met wind en stromen...
En - ben je eenmaal ver genoeg,
Wend dan over de' andre boeg!
Gaat het vóór-de-wind, mê-Vrind!…
Spinsels...
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 659 Ik laaf mij aan de vele woorden
Die stromen uit mijn hersenspinsels
Samen verbind ik ze in akkoorden
En schrijf ze op als papieren verzinsels
Mijn woorden laat ik zwierig dansen
Voor de ogen van een menig lezer
Het zijn vaak geschreven kansen
Maar ook soms dienend als genezer
Ik luister naar mijn ongeschreven taal
Die woorden zijn nog ongeboren…