149 resultaten.
lach om de dood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 582 "
levenslang achter haar
was ze in nood
en opende het kistje
een glimlach
tekende haar gelaat
toen ze een week later
gevonden werd…
Zoals je gekomen bent
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Ogen die niets
Meer zeggen
Gummi-achtig gezicht
Gekomen met de tijd -
Groeven van
Pijn en verdriet
Die zo lang je
Aangezicht tekenden
Hebben je verlaten
Je naakte zelf
Dat zich heeft
Opgerold het enige
Dat overblijft,
Vijfentachtig jarige
Foetus die ernaar
Verlangt te mogen
Gaan zoals je
Gekomen bent…
Een regenboog verder
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 280 ik was in de wolken
maar meedogenloos brandde
de zon op mijn nalatenschap
tekende verstrooiing
in een buiige lucht maar
het feest was een regenboog verder
schreef donker betrokken
over wereld en waarden op
een zichzelf vernietigende aarde
het weer zat mij tegen
de zon won een heldere hemel
mijn testament heeft niemand gekend…
Vroor parels zonder huid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 210 je gistte
borrelde bruiste
en siste
verkleurde
werd warmer
en geurde
verdampte
sloeg neer
dat deed zeer
een koude ruit
vroor parels
zonder huid
tekende
gevoelens
van binnenuit
ik blaas je
transparant ontdooi
je met mijn hand
tot je
weer gist borrelt
bruist en sist…
verdrongen in de tijd
gedicht
3.0 met 4 stemmen 4.947 verdrongen in de tijd
in wankel evenwicht
gaat ze op halve leeftijd naar de psychiater
in wankel evenwicht
haar halve leven was gewijd aan tranen
een tranenregen als een niet te stelpen stroom
en rode vlekken tekenden haar hals
de nek geroest in rust
---------------------------------------------------…
ogen tekenden voor schuld
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 283 ik zag nog
hoe je was
je boog
jezelf overgaf
woorden hoorde
je niet meer
je koos voor stilte
deze keer
in zwijgen
gaf je opening
ogen tekenden
voor schuld
je schouders
waren al gebogen
je houding was
in straf gehuld
voor mij
was alles klaar
een kus een aai
over je haar
ruzies waren
snel vergeten
bij jou bleef er
iets…
Monddood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 Hij sprak niet
het was niet zijn stem
er heeft een ander
in de nacht gesproken
toen hij de tak tekende
aan de stille boom
die hij omhelsde,
groeide er klimop langs een slanke rug
over jouw schouders, rond jouw hals
kin, gesloten mond, neusgaten
er ging een wereld voor jou open
maar praten deed hij niet.…
Papieren vliegtuig
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 239 Met potlood tekende ik
mezelf achter het stuur
dichtte de laatste vouwen
en wierp me uit het raam.
Waar ik koers zette op een
warme luchtstroom, en steeg
en steeg, en vloog,
en nog verder steeg.
Wind droeg me mijlenver
naar waar ik landen zou,
zolang ik zweven kon,
in de wolken onderweg
naar jou.…
De verlangboot
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 6.093 Hij tekende wat hij niet onder
woorden kon brengen. Wat boven
water kwam drijven: een boot.
Een boot als symbool van.
Te zien waren: een heleboel
donkere poppetjes en een witte
meneer met een vraagteken.
Op de boot voeren geheime verlangens,
waaronder een boot.
Boven de boot scheen de zon.…
Zonder stigma
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 ik aanschouwde
verlichte geesten
in devote kleuren
gevangen door
het zachte lood
handen open
zonder stigma
alleen hij
bekende wonden
en zijn dood
zon tekende
door cirkelgang
de heiligen naar
rang en stand in
religieus verband
ik heb die hemel
snel bekeken
zij overkoepelt de
gebreken waarmee
wij dagelijks leven…
ik zag de nimf in haar
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 476 dit spektakel had ik
willen aanschouwen, haar lijnen
die fijntjes haar tekenden
op het scherm van ver
voor de horizon
zelfs had ik haar nog
meer kleuren willen geven, ach
ik beken, haar aanraken
in de bevalligheid van mijn streken
haar zien willen bewegen
zoals een vrucht op het zachte wiegen
van de wind, haar roze wangen
willen plukken…
binnenin
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 128 onder wolken van lood
tekende ik sporen in het zand
in smeltende hitte schreef ik
een goddelijk woord
ik vluchtte voor beelden
van de krokodil
doofde de vlam
verbrandde mijn ziel
vouwde een zingende
vogel van papier
fluisterde mijn
traagste gedicht
ik spelde mijn naam
op de schutting
uit de binnenste muren
kwam geen enkel geluid…
In bewegend poseren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 ik heb
op water geschreven
zag in blauwdruk
de hand van de hemel
rimpelloos tekenden
wolken en zon
volmaakte natuur
in bewegend poseren
met tedere gebaren
wist ik mijn liefde
voor jou te verklaren
zonder de spiegel te klieven
een vlaagje wind
als getuige sloot af
met een speels golfjeshart waarin
geliefden zich naar elkaar buigen…
Doen denken in een luister
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 354 ik vlocht herinneringen
in woorden
zocht een bron
zonder erin te verdrinken
ik zag dat de zon zich keerde
naar de verlatenheid
een glans
tekende zich een lange tijd
op een kerkraam
hoe kleurig toch weerkaatste dat glas
en ik voelde en wist
dat dit liefde was
een missen
is niet uit te wissen
gedachten zullen in strofes…
de kleur waarmee je tekende was rood
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 364 handen voelden
weer jouw ziel
je gebeente was
versteend, alleen de graven
kenden nog je tekening
het was de rekening
die je ons schreef toen jij
hier in de rots verbleef
ze hadden alles uitgemoord
je dagelijkse bede voor bestaan
werd door de goden niet verhoord
de muren bloeden
door de beelden van je dood
de kleur waarmee je tekende…
Boomhuwelijk
netgedicht
1.0 met 97 stemmen 6.027 Twee eiken trouwden
Wij waren hun getuigen
Op mijn gebogen rug
tekende een sjamaan
de huwelijksakte
'Quercus,'vroeg hij,
'neemt gij Quercus?'
en wij lachten..…
De geestelijke wereld ( B. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 Petra tekende alles op en sprak; daarmee had men
vooralsnog, geen rekening gehouden!
De dichteres beschreef velerlei zuivere getuigenissen
en stak haar borst vooruit.…
Architect van mijn ziel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 158 Alleen door jou voel ik mij beter
Op zeldzame wijze lach ik door jou
Met een grenzeloze compassie
Ik ben een beter mens
In hart en geest
Je hebt mijn morele huis herbouwd
Je bent een begaafde architect
Tekende mijn leven opnieuw op
Ik was niks
Nu ben ik een goed mens
Wat als jij gaat?…
Zo voor het rapen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 127 jij had de rust
zo voor het rapen
maar je sporen
in het zand
lijnden vaste koers
geen twijfel
of moment van
overweging tekenden
hun speelsheid
op het strand
in het spel van
wind en wolken
ging je volledig mee
toch bleef je tred
steeds parallel aan zee
de verte focuste
in eindeloos herhalen
maar op een eiland
vertellen einde…
Gezicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 188 Voor onbekende gezichten
die nooit iets tekenden
of in werkelijkheid
zonder wereld betekenden
bewaarde ik
een wit potlood
gegrond op zwart papier
met een grijs verleden
van armoede en eenzaamheid
wanneer ik tastte
in het hemels duister
met de geneugten
en het genoegen
raakte ik nooit
een gevoelige snaar
maar met ontloken ogen…
We kusten stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 ik wist je altijd
blindelings te vinden
maar het streepje maan
tekende mysterieus je naam
volgde het profiel
van je gezicht
prachtig werden de zachte
rondingen scherp uitgelicht
we kusten de stilte
van een dromend ervaren
om het paradijselijke in de
schepping samen te evenaren
wij hebben sterren gezien
maar in het volgen van de…
Engelwolken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 248 Boven Zaltbommel
tekende hij wolken
maar geen gewone
alledaagse
hij toonde in zijn
kunstwerk
diepere lagen
vormde er
zijn beleving in.
Boven Zaltbommel
dreven tolken
zij laten door het leven
van alle dag
het Goddelijke zweven.
Geïnspireerd door de aquarel van
Anco Wigboldus.…
Sluipdagen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 960 In stille haat tegen jezelf
ging de wereld ten onder
geen kleur tekende nog
jouw bestaan alleen
brede zwarte kloven
je ziet een beeld
als enkeldun
ben je breekbaar
maar de spiegelgestalte
houdt je handen niet vast
schreeuwend alle woorden
beefde je hart
bijna tartte je
de levensgeest
sproeide hij zijn adem
toch omwille van het stijgen…
sneeuwdrager
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 226 winter rouwde
om het kind dat altijd
schreeuwde
’s nachts
wanneer het gezichten
tekende
tot zichtbaar en tussen meer dan
lijnen op papier
winter kwam ook steeds vaker in verhaaltjes
waar armen en benen kwijt
raakten
en god, ver weg van
de koude aarde
alsof monsters gedurig wisselden
en de manen bevruchtten
met de dood…
Klein
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 92 Het landschap had geen behoefte
om de kunstenaar te tekenen
diep in zijn droomwereld
in de duisternacht
dus tekende de kunstenaar het landschap
met de onmacht van zijn onzekere potlood
helemaal van streek met een strelend gebaar
klein voelde hij zich nu
uit de aardkloot herrezen
een rups die vlinder wilde worden
een wees met heimwee naar…
Ontwrichtend
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 32 zij lachte
innemend
haar warmte
straalde de
gloed naar
anderen uit
als zij las
in een vrolijke
huppel nam
zij de zinnen
zonder hak op
de tak om steeds
inspringend te
kunnen beginnen
zij had de sfeer
van het verhaal
al snel te pakken
geuren en kleur
tekenden bekend
alleen finesses
openden ogen
in hun subtiliteit
raakten…
Opnieuw beginnen.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 121 Al wat haar tekende
kent nog die angst waar zij
soms dagelijks mee strijdt.
De strijd met het verleden
worstelt met ons heden.
Ze heeft ons nog steeds niet
zonder meer van onze trauma's
bevrijd.…
Het africhten van mijn lichaam
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 vanzelf gegaan
het africhten van mijn lichaam
het eten, poepen en slapen
op vaste tijden, de grenzen
die me straffen
als ik er overheen ga
om bewust te genieten
van de vrijheid die ik niet had
als baby, toen ik nog zuiver
een waarnemer van de wereld
was, een stormend rustpunt
een hemel van de grenzen
hemel van de constellaties
die ik tekende…
Licht uit verleden
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.582 ze tekende mijn beeld
op haar verweerd behang
dat vertederde mij onverdeeld
plots was ik niet meer bindensbang
wij werden vrienden voor het leven
minnaars vol geluk in harmonie
tot het na veel gepieker en geworstel
voorbij was, einde van de symfonie
nog onlangs ontmoette ik haar
ze kwam langs op Internet
was naar Amerika gegaan
en was nu…
Gift van de zon en de zee
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 wij hebben
de duinen zien bloeien
als gift van de zon en de zee
eerst het lichtere paars
dan het zomerse geel
de wind speelde mee
verlieten de drukte
van zaken en stad kozen
de stilte van het glooiende pad
in het zand bij laagwater
tekenden sporen de lijn
een horizon verder zal het rustiger zijn
elkaar bij de hand
in een tocht…