Alle inzendingen over tekening

Zijn ziel verzand in stilte gestrand vond zij hem aangespoeld met het laatste licht van de wassende maan in zijn ogen een vreemd gesternte gegraveerd in zijn rib haar Naam in vergeten tekens.…

de taal zijn stille tocht Een plaggenhut markeert verlatenheid wanneer koude mijn ogen blind traant De windhoos blaast een boomkruin kaal lenig dansend herfstig sjansend wat meteen de adem stokt En waar mijn geest de winter wacht waarin ik jou zo naarstig zoek met handen blauw gevroren draagt jouw stem mij verder weg van stille tekens…

Zelden zoveel zwaar vuurwerk om mij heen gehoord. Voor de hond was het continu oorlog. Doodsbang ondanks alle pillen. Oren van mensen, honden, vogels werden bijna zonder onder- breking achttien uur lang mishandeld. Buiten was het verstikkend door smerige dampen en clandestiene vuren. Waarom gedogen wij dit als intussen 64 procent voor een verbod…

waar zijn mijn handen nee ik heb geen tijd ben gisteren al je broer geweest op het feest van glazen vol vreemde ogen die mijn handen willen ik wilde gillen want ik hoor daar niet was te druk met andere zaken een afspraak had ik om binnen iets te maken heb de tekening in mijn hoofd maar het huis was verkeerd vol familie en ballonnen…

in een bijbels sprookje verschenen op wonderlijke wijze tekens aan de wand van het paleis van Belsazar ze spelden groot onheil als goddelijke straf voor de verwoesting van zijn tempel vandaag staan de tekens als moorddadig geweld en genadeloze terreur bloedrood en kamerbreed op ons netvlies geëtst we willen ze niet zien en…

De tekenen blijven komen. Wij maken er een wereldje bij. Wanneer eindelijk kom jij?…

de dagen geketend aan stilgevallen uren getekende wijzers naar geërodeerde stomgeslagen tijd…

Mijn oma heeft een bril en kan een hele poos mijn tekening bekijken En vragen: "wat bedoel je toch met dit of dat?" Maar ook: je hebt de kleuren mooi gekozen. Zoiets moois dat krijgt een plekje bij het raam en stoel in huis. Mijn moeder heeft niet eens een bril en kan zonder kijken zeggen: Dat mijn tekeningen prachtig zijn...…

soms treft een doener in gedruis rondom een bres waar stilte woont en een zeldzame vogel zingend hem blozen doet…

De dichter kent geen geheimen waarover hij iets weet te zeggen dat niet een woordspeling is, het tijdverdrijf van zijn regels Hij kiest uit een taal vol tekens de tekens die stilte verbreiden: zijn woord, uit stilte genomen, keert tot de stilte terug.…

tekens van verdwenen dieren verdorde bomen, bliksemschichten tekens in verkleurde inkt wie dekt de tafel voor een nieuwe smaak? een volle beker staat te wachten op de rand het lepelt door de buik van het voorgeslacht lepelt en roert honing en bier wat heeft de mond gedronken dat de mond niet proeft?…

Kundig, tikt taal Kuddes tekens, tot meer hoofdbrekens dan lezers lief lijkt…

taal in deze uitgestrekte vlakte waar tekens onbekommerd zweven…

moeder van mijn tere kind, verteerd door liefde maar ook verdriet, zal haar einde tekenen grillig en zwart…

Ik wilde geen tekening maken. Ik wilde niet schilderen. Toch wilde ik iets op doek. Mijn geheugen bleef kloppen. Ik zag het vrouwengezicht voor mij maar het was omgevormd in streepjes. Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren. De omtrek had mijn hand ook ontweken. Toch verschenen haar ogen, met een verleidelijke blik.…

ach ja mijn kinderjaren die afreisden met de snelheid van het licht wat ik er nog van heb is een tekening van Willem Minderman in een prentenboek uit 1952…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

blauw is de lucht en het lied van de merel groen de tekening die stilaan vervaagt nu zij jouw hand niet meer draagt…

Tussen de regels van de decemberzegels verspreidt de wereld tekenen van vredig licht bovenop een warm bericht.…

kil waait de wind schrijft onleesbare tekens in plassen vol regen mistroostig hangt nat na het langdurige bad aan de boom te versterven hol klinkt de ziel van de gloedvolle herfst in het zompig bederf zo lang dagen nog korten zal overvloed rotten naar een vruchtbaar begin dat zal groeien als winters vorstige tekens in ijs en sneeuw…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

In de diepte tekenen zich dingen ogenschijnlijk verborgen haarscherp af, blijkt het hart zich bezwaarder te zingen dan eigen stem er tekenen aan gaf. Groeven van pijn, zelf opgelegde straf, eigen falen krast er sporen van schuld, zwarte dagen, een overvraagd geduld, opgeklopte eisen aan prestaties warme wensen, verlangens onvervuld.…

In het holst van de duistere nacht toen de verzwakte halve maan zich achter donkere wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven In vroegte van druilerige ochtendregen begon ik aan mijn korte brief voor een vreemde verte Ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in…

I Ik wil voor haar een tekening maken. Wat zal ik tekenen, een zee? Hoe berekenend moet ik zijn. In de weigering van haar voet zie ik steeds meer dan traag bloed alleen. De aderen en de vaten vernauwen zich naarmate ik haar dichter nader.…

weldadige zon verwarmt mijn lijf op de blauwe koepel tekenen enkele hoge vliegers met witte stoom hun tamtam…

Tekeningen maken bij gedichten is ook zoiets dat gebeurt soms denk ik is het een proberen erbinnenin te geraken en er van daar uit te kijken ernaar of iets in die aard…

Bedroefd zijn de gezichten Met slechts tekens Een signaal van breder geworden kloof tussen waarheid en wat wij zouden willen…

hebben de voetstappen ons achtergelaten en het besef ervan in een eigen tekening meegedragen en bepaald. de elementen buiten, gaan tekeer onbaatzuchtig in een zee die zich neerlegt met haar golven. betrekkelijk is het te blijven lopen, meelevend te lopen, blijvend meegeleefd achter de duinen.…

je tekent zwart glijdt potlood over weerbarstig papier nog geen markante lijnen maar de eerste compositie ligt hier ook de vlakverdeling van donker en licht brengt wat expressie op het gezicht de esoterische sfeer roept om diepte in een eerste aanzet door verfijning met kleur karakter en ervaring zijn gezet voordat magie voorzichtig…

ik heb geprobeerd je te tekenen in houtskool met vinger en duim voor contrast en schaduwpartijen maar ik kwam niet echt heel dicht bij je zelfs in een licht vergelijk bleef jij voor mij een vreemde ook al opende jouw ziel voor de kijk maar als ik naderde verdween zij gelijk ontsprong jij de dans gaf mij geen kans iets van…