Alle inzendingen over tijd beschouwen

2020; wat een jaar een 'lockdown', geen vakantie, wat raar allemaal nieuwe woorden, een andere levenswijze zelfs de werkwijze in het land werd aangepast dat zorgde op onze wegen voor minder overlast Mensen bleven meer in hun eigen omgeving op advies, maar ook als naleving van de gestelde regels voor ons land want waarin zijn we toch beland…

Soms valt het leven zwaar in tijden van narigheid Dan denk je terug naar waar het mis is gegaan en verlang je dan terug te keren in de tijd. Terug naar toen, om die andere weg in te slaan, vergeefs, want ik weet nu met grote zekerheid, dat alleen je karakter bepaalt hoe je leven zal gaan.…

zingende, spelende, engelen op hun lier kondigen de komst aan van een nieuwe tijd herders gaan zoeken de eniggeborene Zoon van God, Verlosser, voor de mensheid…

Wat is tijd wanneer ze verdwaalt in zijn onomschrijfbare universele ijlheid?…

Het wordt de allerhoogste tijd, om het leven te vertrouwen. En elkaar. Elk moment. Elke dag opnieuw.…

de leegte tussen de sterren omsingelt stille woorden verscholen onder een stolp van glas iemand blaft met schorre keel naar geesten achter koude muren botst in schommelend licht tegen het verlies van wie hij was iemand dicht met haperende pen op de mestvaalt van het tekort betast de taal met vingertoppen in onverlichte tijd…

Zoveel glimlachen gaan verloren achter al die mondkapjes. De zon gat onder huizen weven schaduwen in stille straten. Bottende knoppen smeltend ijs, pas gewassen groen bladeren. Achter elke deur tikt de klok die het geluk van thuis wil proeven. De wereld is mooi als je de triestheid wegdenkt woorden vallen stil. De psychiater…

anderen bekoord in levens die zijn uitgewist toch zo herkenbaar in de trekken van ons andere gezicht ik zag je staan ontdaan tot in de grond, visioenen van het eeuwenlange wachten op je mond ik wil je terug en breek met zinloos aarden, kom bij me en verraad de tijd want ik ben eindelijk bereid…

Wist je, dat geen mens weet: wanneer het voorbij is, je leven dat ooit heel pril begon net als bij iedereen het leven, wat ooit is ontstaan en gegeven kan voorbij zijn in een oogwenk, een tel een moment, dat je daar bewust van bent! Geen mens weet, wanneer het voorbij is, het leven wanneer het hart stopt, het over is geen individu weet wanneer…

Allen heen en weer Als rat, doch is levenspad Eenrichtingsverkeer…

, ach de tijd huilt…

Schuin valt de zon langs de schaduw van de uitbouw op de drempel van het huis op de vrouw in de deur Wat heeft haar gelokt naar deze voorpost van het oude? waar geen pad meer is om er te komen waar geen hek is, geen grens waar alles open ligt, leeg zonder een begin van ergens heengaan De gordijnen kieren haar hemd valt open en…

wie enkel tijd voor oordeel heeft heeft geen tijd om lief te hebben want verloren tijd vind je niet terug tel daarom als vlinders het moment dat jij en ik die moed vinden mogen ons geduldig tot elkaar te richten met oprechte aandacht voor elkaar de tijd nemen bruggen te bouwen om in contact en wederkerigheid elkaar te verstaan en te begrijpen…

De tijd van slapen is voorbij Naar dromen over averij Een tijd van het nieuwe genieten Afsluiten van alle bloed vergieten De wereld speelt zich naar de lente Het herschikken van levensprecedenten Een leven vol met harmonie Ochtendzon met nachtegalenremedie De wereld is mooier als je samen waardeert Stoppen met datgene wat bezeert Harmonie…

verloren tijd valt nooit in te halen…

Ik zou een deur van een tuin willen openen waarin ik vrij kan wandelen en mijn flink gevulde rugzak met een voltooid verleden tijd erin die ik altijd heb meegenomen om het even waar neerzet Een eigen hof met stukje aarde waar de zaadjes van mijn winters groeien en bloeien.…

Bij dankend en vragend bidden wegduiken in een woeste melkbeek, die zingend spat. Het reine, gezonde wit, helend nat, laat Hemels brood vol genade ruiken. Luchtig schuim springt naar de oeverstruiken van het hoopvol wachtende "hoe en wat?" Dan wiegelt en ritselt een levenswijs blad om krachtig geloof te doen ontluiken. Over de stroom, tussen…

genoeg voor zolang het duurt echt ik maak me niet druk over hoe lang het nog zal duren immers niemand die het weet maar het duurt vast wel mijn tijd…

In stilte is tijd niet te meten, de tel niet -- aan iets te ijken.…

Waar ik vandaan kom staat haast niets meer wat er stond Wat ik verliet heeft mij onzichtbaar ook verlaten Als ik er kom en mijn verleden naspeel Kijkt alles me bevreemdend aan met steeds een nieuw gezicht Alleen de kerk en de rivier Alleen de oude maan en bomen zijn nog hier Als ik er kom smaakt alles naar een onvermijdbaar later…

soms droom ik al van het einde der tijden maar … eerst in stilte liever nog wat lijden…

een kraai zwerft tussen de bomen en krast vol stromend bloed zijn zwarte schreeuw aan de rand van het stoppelveld landt hij in het hart van de gevleugelde tijd…

waar nu het oude jaar eindigt kijk ik terug op voorbij de tijd aleer het nieuwe jaar begint ik geniet weer de vrolijkheid van familie en vele vrienden ik gedenk wie mij vertrokken naar de overkant van de tijd waar het nieuwe jaar begint ter herinnering en houvast pak ik dit alles voorzichtig in om ze graag weer te openen in de mij frugale…

slaperig schuif ik mijn horloge -een analoog geval- onder het bed het zal mijn tijd wel duren in mijn droom geuren vastgeroeste stoffige uren tot Nox verschijnt godin van de nacht zwijgzaam giet zij de wijzers in lood terwijl ik zweef in stilgevallen tijd…

van de golfjes de lange aken de trage tijd turend naar nieuwe auto's of andere vracht op het dek…

De tijd vliegt maar de dagen gaan traag en dan ineens is er weer een jaar voorbij dagen verschieten tot witte vlekken hoe meer ik zie hoe minder ik geloof Achter de dijken onder de hemel huilen de wolven in de koude nacht het ettert in de buik van de aarde spiegels stijgen tegen de klippen op Meestal is stlte beter dan woorden stilte laat…

verder verder veeg hem niet weg volg hem omarm het kind in het dodelijke licht van het stervenswoord laat het gaan naar vlinderlichte tijd…

De zomertijd gaat zondag weer beginnen En ik betaal hiervoor een hoge tol Mijn bioritme slaat weer flink op hol Over een week kom ik pas weer bij zinnen En bovendien voel ik een groot gemis Ik weet niet waar dat uur gebleven is…

voor Andriy en Alina In de donkere kamer het bed waarin nevelige dromen je verzwelgen Je smalle bovenlijf ontbloot ontdaan van het haastig losgeknipte gevechtstuniek In de schaduw een gehavend lichaam je terneergeslagen blik die niets dan het niets ontmoet In tijden van oorlog moet gesneuveld worden lichaam en ziel uit elkaar gedreven…

Nu zij hem vertelt over een verboden liefde in Nevers Hij over de verschrikkingen van Hiroshima spreekt weten ze hoe het is hoe het verlies van geliefden is. Ze zegt: mijn kale hoofd van toen is dezelfde als de kaalheid na de bom Hij onderbreekt: wij delen een trauma herinneren is een daad van herscheppen je bent niet begiftigd met een…