Alle inzendingen over tikken

Niet eerder brandde het meer Het verlangen naar het missende deel Waarom doet het ons zoveel En weten we het zeker, keer op keer Een rivier stroomt door Zo doet het leven Een diepe sprong Het duurt maar even Varen op de stroom We gaan ervoor Nooit voelde ik Het verlangen zo sterk Het missende deel werkt Nu voel ik alles Tik tik…

.*) Hoor, het leven vliedt, de klok holt, tik, tik - zingt het jammerlied van het ogenblik. -------------- Uit: Verzamelde Lyriek, 1966. *) geleen: geleden.…

Door aders denderen chemometro's over rode en blauwe banen, station naar station pijnlijk misselijkmakend chlorixvervoerend schakelen stemmingswisselingen om en kanker uit vallende haren, tintelend brandende huid Lachen met ingehouden tranen elke stap is een te veel elke minuut een uur elk uur een jaar Tik tak tik tak, zou het aanslaan?…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

wijl herinneringen dromen fluisteren dragen wolken regendruppels aan ze tikken op het zolderraam een eigen melodie…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

gevangen achter horizontale tralies die nodig moeten afgestoft leest zij de krant van gisteren of eergisteren leest zei de krant haar thee wordt koud bij de terugkomende herinneringen aan morgen en veelbelovende gevoelens van weleer de klok tikt door één kant op net als haar hart zei hoort het tik voor tik een vlaag…

Vanuit de kamer van hiernaast weerklinkt het leven van de buren Tik tik. Hoge Hakken daar Boem, boem. Bas van Radio Give him something voor te leven Hear him out, just even, ja? En dat zou dan je leven zijn? Zo ziek, zo onvoorstelbaar klein. NOT! Nooit, niet nu, met niemand, niet! De buren horen mij zo niet.…

Tussen bleke huizenmuren hangt de dag van trage uren, evenwicht naar alle zijd; in de stilstand van de tijd lekt het sijpend ogenblik tik, tik.…

Vol verwachting klopte mijn hart, jawel dat deed het van tik tik tik, wie de koek krijgt wie de gard, en telkens weer, dacht ik: zal bij mij wel gebeuren. Dan het bonzen op de deur, je schrok je bijkans te barsten, konden die gasten niet bij de bel, dat bonzen, ruiten die zowat uit de sponningen sprongen.…

dichterbij niet komen omdat de lucht onzichtbaar is alleen maar voelbaar voel maar als een zuchtje wind en het stopt waar het begint tikken op tik tak gewoon op m`n gemak onderweg in dit leven ik neem niks weg en zal niets geven omdat alles nooit stopt en niks helemaal eindigt…

Kijk naar je, hoor de klok tikken. Denk aan het verleden, het heden, aan de toeko... Voltooid verleden tijd. De klok, ook ik, wij lopen door.…

Geritsel van de avondkrant ik zeg iets maar ik zeg het in de ruimte Het tikken van de klok weerkaatst van wand tot wand en pas veel later zeg je: 'Zei je iets?' Er is niets.…

Veel kan ik beslist hebben Van hartritmestoornissen Een coma, tot zowel baan- als Geliefdeverlies 'k Laat mij beslist niet (zo heel snel) kennen, want Tijd pauzeert echt niet De klok immer door, daar Een oude klok, ervaren Hangend of mooi staand Tikt met nooit tijd vergetend…

der dagen en ooit, ja ooit tik jij mij dan weer op mijn schouder ...…

hakken wil ik tikken vorm laten groeien door weg te nemen als Michelangelo eruit halen wat er in zit laten vallen wegspringen wat overbodig is…

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

Een buurtbewoner van twee vogelhuizen verderop als vondeling onder het raam ze wou waarschijnlijk zonder te tikken binnen komen één geluk haar borstje was altijd al rood…

Tik tak. Tik tak. De minuten dobberden op je bloed. Maar je gaat hier niet aan onderdoor. Je loopt hoogstens wat zachter en steeds een paar minuten voor (nee, achter)…

hakken tikken door de straat bomen kijken wie daar gaat gewaarschuwd door de vogels muren kaatsen terug een raam vertoont gezicht ziet haar op de rug wie is er op de loop in het ritme van haar passen de schaduw wordt nu uitvergroot ze danst op gevels het tikken is gesmoord gestopt in het geluid van remmen portieren knallen haar…

omdat de tijd maar niet op schoot gaf ik de wijzer een tik dat heb ik geweten de klok sloeg meteen terug wist meteen weer hoe laat het was foto:Martien Montanus…

notenoogst als profetie voor een winter zoals die vroeger was een uit de kunst geblazen glazen meesterwerk ik tik me hunkerend terug de tijd in en het sudderend spek zingt een winterhymne…

de seconden op de magnetron tikken weg seconden waarin verliefden hun eerste kus beleven elkaar hun jawoord geven baby’tjes worden omarmd mijn eten is opgewarmd…

Klik klak klok Tik tak tok Klonk in de Morgen, Klik klak klok Tik tak tok Nóg in de Noen, Tot, met de Avond, de Vlegels ge- Borgen Worden her- Vonden in Ander sei- Zoen.…

Een echo van het tikken van de stok. Het tikken van een klok. De tijd vloog, maar is altijd gebleven. Zo ook het leven. Tot op een zaterdag, de winkels zijn pas net gesloten, en de stok tikt naar de rand van een perron.…

Spontaan ontstaat uit niets uiteindelijk het zichzelf vermenigvuldigende leven Het tikken van selectie en aangepast zijn aan toeval wonder zonder oorzaak Intelligentie is een bijproduct een doelloos denken complexe tevergeefsheid…

Het hart leeft, ademt tikt haar tik vol levenslusten om de mensheid te verheffen uit schuld, straf en boete. Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

Het tikken van de klok zo hard met een zachte g glijdt de tijd uit stille uren soms verhaalt hij van vroeger zij kijkt hem vragend aan en wacht nog wat op later dat niet komen gaat…

Weer een jaartje wijzer Of is het alleen maar Het tikken van de wijzer Pijnlijke ledematen spreken Wijze woorden verzwegen Ervaring weegt door als de buik Ouder worden, zwanger van vergankelijkheid…

het breiwerk verloopt van donker antraciet naar lichtgevend wit op stammen staan opengewerkte knotten wol van zwart naalden tikken tegen de ruiten van de trein maar daar is ook de zon! en Utrecht, mijn station…