Alle inzendingen over tilt

"alles is liefde" golvend zacht tilt het water jou op in satijnen sluiers veilig vanuit de moederschoot geeft het jou uit handen gedragen in maagdelijk wit in lavendel blue het dijbeen gehuld geleend parelsnoer omhalst je wankelt niet al wordt je gedragen door oude schoenen nooit weggegooid omdat je niet vergeten bent…

Een zonnige dag Laat je kijken in het geheim Van een wonderlijke tuin Met schitterende bloemen Die met een zachte bries Bladeren omhoog tilt. De oh zo kleine rupsen worden alsmaar mooier Door een fel gekleurde zon Die de ware schoonheid laat zien Met donker rode rozen En blauwe,gele en rode vlinders Vliegend om ons heen…

voor hen Die het duel Met de eenzaamheid Durven aan te gaan - Juist hier de Eenzaamheid die Ik voel om wie Ik verloren heb De boomkruinen Wijzen mij loom De windrichting Aan waarin ik Mijn troost mag Zoeken, ze wuiven Met zachte beweging Mij de troost toe Die ik zo nodig heb En de warmte van Deze lome zomerdag Tilt…

in de palm van mijn hand draag ik een wereld; uit de verre verte is een luchtballon geland met een verblindende kleur ovaal in vorm, het is met een eigen zon gevuld zwevend in een goddelijke geur ik ontwijk de doornen links en rechts ren door dromen en gedachten, mijn hart slaat op tilt het is roemrijke lucht slechts die vrijkomt…

mezelf achter in de ommuurde tuin verdwaalde herinneringen lopen met me mee naar vergeten beelden voorzichtig blaas ik over dauwdruppels op het gras ik voel het mos op de zwerfkeien zie het rood van de klimop tegen de buitenmuur ik streel het tere blad van de magnolia de bleke zon doet wat ze kan een lavastroom aan droombeelden tilt…

ter rouw ter tafel het brood gedeeld het stilzwijgen onopgesmukt men tilt elkaar baarvoets stille rites ijlend van bed naar altaar doorzichtig treedt men in elkaar op plaatsen waar men zichzelf niet kent het behelzen met voorraadkasten en rantsoen brood en water voor het leven wat zout op de huid en het ongezegde in de gebaren als…

je bent mijn tegenpool en zoekt in kleuren van een bloem de wesp je wind draagt horzels aan en laat de muggen steken in warmte van de zon laat jij het minderen van kou slechts weten je tilt het licht om schaduwen wat zwaarder aan te zetten je draait het groen om op de achterkant de rups te pletten mijn vlinder is vermoord…

mijn glimlach tilt je van de grond we dansen op de liefde die ik in je ogen vond het is muziek van alle tijden waarin ik lente naar jouw zomer zal gaan leiden we reiken naar elkaar tot schaduwen verdwijnen en licht alleen zijn warmte zal schijnen we versmelten in elkanders geven hopen weer te delen in het nieuw ontstane…

Dan treedt uit de schaduw op hem toe een gestalte met zijn pink naar voren en tilt hem uit het glas veilig op het droge. Hij kan zo zien wie zijn redder is – een Jood.…

Je tilt me teder van de grond, ik kijk in je ogen en ik voel je mond. Ik wil niets liever dan samen zijn met jou, de zon die schijnt weer, de lucht is weer blauw.…

schaduwen leven Rorschachvlekken flikkeren dit psychedelische verknettert cellen dag en nacht weken, maanden weet ik veel hoe lang al het hele systeem op tilt snij mijn oogleden af die hebben geen nut meer met naakte ogen kijk ik de wereld in, dat wat er van over is… doorklief mijn schedel met een botte aks zoutzuur druppelende, zelfs…

Mijn dagboek is volgeklad Morgen is een open einde Op de trein volg ik de stroomdraden De dunne boog neerwaarts Ze zingen onbestemd eentonig Sneeuwvlokken smelten op het raam Shaduwvlakken schuiven over het gelaat Een donkere woede zet me klem Snoert de strop om de strot Tilt me op Laat me los Tot ik oplos in een luchtbel Alles gaat…

Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk, jacht op de liefde door levensblij kind - vallen na werveling neer op het grasveld, juist op de plek waar het spel net begon. De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest, verzopen baljurk rest als lege luchtballon.…

schaduw vangt bomen met de oude zang van hoop een jaarring teveel * een perk wordt een park wanneer vier blaadjes geluk samen opgroeien * zelfs de lucht is grauw wanneer de zee geen vorm krijgt in mijn gestalte * alsof zijn vleugel de horizon omhoog tilt tot een meesterwerk * een felgroene glans lokt de merel naar de top de…

Mijn zintuigen gaan op avontuur zwervend door mijn contacten nu tilt iets mij boven mijn kunnen zelfverzekerd kijk ik achterom wil van geen wijken meer weten de wervelwind van het bestaan trekt aan mij voorbij en fluistert mijzelf leren kennen in al mijn vezels mijn nadenken geeft mij achterdocht het leven duwt mij nog steeds voort…

verre planeet waarin ze met heldere ogen de randen van het leven registreert in haar voltrekt zich de trage kleine tijd haar ogen reizen naar de dwaze wegen die ze ging van alle winters ter wereld is deze dieper dan de stilte hij vindt zijn hart in de dood een ijle toon van weemoed fluistert hoe het gras de sneeuw omhoog tilt…

Een zucht tilt je op, voert je langst honderd stromen, laat je rusten op wervelende paden, ijle rivieren van de lucht. Zacht dwaal je neer als naar de bodem van de zee waar je opnieuw zal bloeien. Maar wees geen bloesem die opstijgt en nooit meer terugkeert naar haar witte lakens.…

Zijn laatste hoop danst schuchter binnen de zoom van het leven dat hem smoort het ritme ruw gestoord koestert de goede momenten naast vallen en opstaan dat hem dagelijks parten speelt moeizaam wandelend langs de Tarn de geur van kabbelend water en pas gemaaid gras tilt hem op hoop gloort in het vooruitzicht en hernieuwd evenwicht…

rode raamluiken schemeren door de nog kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en wat roestige spijkers geleefd stilleven met een mesje krabt hij een dun laagje van de aangebrachte verf weg de poes tilt traag een ooglid op hij struint wat door de tuin kijkt naar de gevel, de lucht…

Een hand, mijn hand tilt je voorzichtig op Met mos en takjes dek ik je toe, prevel iets wat mens noch mees verstaat – ooit zul je uitvliegen…

Ontwakend in de nacht der kale dwerg Schuift Barre Voets de winterslaapgordijnen Ziet zilverwit het maanlandschap verschijnen De sluier der eclips schuift langs een berg Een sprong in 't duister liet de avond kwijnen In 't zenit van de top van 't ruggemerg De maanvloed keerde terug in de getijden En sprong van stond af aan op tilt…

opdoemend uit naamloos water roep ik jou als een kind dat niet kan spreken langzaam vervaag ik een golfslag vindt mijn hand tilt mij over bergen in vormeloos wit begint de aarde opnieuw opnieuw valt de regen verwaait het zonlicht hoor ik jouw hart drink ik de beker opnieuw proef ik jouw liefde waarmee jij geen raad weet…

Hij tilt me op, Hij is sterk! Maar het voelt veilig... Hij veegt de tranen van mijn wangen En kijkt me zo liefdevol aan, Hij zegt dat hij van me houdt, En dat hij er altijd voor me is, Hij kust me heel lief en zacht, Het voelt zo veilig bij hem... Ik kijk hem aan En vraag hem, Waarom ik...? Hij lacht En zegt: Omdat ik van je hou…

wijsgeren blijven in taal repeteren hertz tilt m`n frequentie om hoog ligt een graftombe, wij leren in staat tot niets, bij chateau dom zo staat het standbeeld vrij ongeduldige pagina`s en bibliotheken lantaarn hoekpand zei zij genetisch bepaalde neusje bleek kijk zie simpelheid met je rollende glibberige onmogelijke en er was vervlogen…

In een impuls grijpt een voetganger haar stang, geroep… hij tilt haar met fiets en al terug op de stoep. Rakelings schuurt de bus langs haar wang, het valt niemand op in het gedrang maar míjn hart stroomt vol, ik kleur er van want die spontane redder is míjn man.…

waar warmte zich mengt met geur en smaak daar voelt het als thuis schaduw draagt het licht tilt het de morgen in de dag maakt een start schrijft weer verhalen over het levende dorp naar de daverende stad - de fiets staat klaar nog een borstelstreek door het koppige haar ik peddel langs een verpozende beuk rood vlamt zijn…

haar vingers elke top strekt uit tot waar haar schittering beweegt door haar haren strijkt hij zacht zijn liefdeswensen en bij nacht verbergt haar hart zich in het zijne uit haar ogen veegt ze angst, ze laat twijfel snel verdwijnen voorzichtig leg ook ik mijn moederziel in weggeveegde zorg ach haar mooie meisjes-zijn staat borg, tilt…

De trompettist tilt mij op uit de mist. Op de tonen van een blues song raakt die mijn snaren; worden mijn laatste zorgen uitgewist. Is de trompettist een bedrieger? Een illusionist die mij straks terugplaatst op dat schip in de mist. Een eenling zonder fanfare; die zich in zijn doelstelling heeft vergist.…

Sigaret pils een dronken kroeg hij tilt een lach en anderen naar muziek en krullen vingers martelen vol gedrevenheid toetsen de tintelende sounds van jazz en blues dwepen zacht in varianten octaven jagen in het rokerige beelden klanken als weeën hard zacht klevend aan golfjes vervoering in sfeer speelt ritme vogels zuidwaarts en…

Schrikt wakker midden in de nacht Zijn vrouw en kind zijn afgeslacht Hun os ligt op een knekelveld Hij moet eruit wordt hem verteld De frisse lucht in voor wat kracht Het kleintje kraait, spartelt en lacht Ze gaan en staan al snel versteld Die frisse tintelkou, dat wit Zodra hij op een parkbank zit Is daar een grote, dikke man Hij tilt…