Alle inzendingen over tollende gedachen

tollend de gedachten herhalen van uur tot uur zich de herinneringen naast de zorgen ook in moeilijke tijden als je vast wilt houden wat jou innig lief is is het lastig slapen hopeloos is het denken als het weten onontkoombaar stil onzegbaar dat fluistert wat jij niet horen wilt geïnspireerd door de liefde waarin jij je wortels…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de chaos turbulent zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan de Dood getooid met hoed kantelt in de tollende wind weggaan is een beetje sterven in ieder uur en op elke plek verlies je iets van jezelf rites de passage de uitgebluste…

Zintuigenloos tollend zelf weer, Gloedrijk gevoel van weleer. Mee nu in alledag, Samen waar alles mag.…

Een tollend vloot bleef manoeuvreren zwenkte schier roerloos; half in waan -men kan vast zonder vliegen leren.- Een blijde boodschap klonk en trof er nog voor de bode `t slot kon forceren een ijle hoop, vervlogen, was doffer.…

Een misselijkheid van de ziel tollend cirkelend draaiend malend onrust zonder gedrevenheid.…

Ogen schaduwen gebroken tijd terwijl de stilte kil de klanken van het woord omvat gedachten vallen in vergeten slechts dat ene blijft in monotoon herhalen klinken wentelt leven tollend steeds benauwder grauwt het hartritme in nood kanker galmt het vonnis en dan denk je ik ga dood tot vanuit de diepste angst een kracht oprijst…

Een tollend muntstuk beslist. Beenharde kuiten onder de rode zoom. Een modderveld met plukjes gras, een klaverblad. Gemompel en gewuif…een schreeuw ontploft in de arena. De kleurenzee van vlaggen. Koperblazers vullen hun wangen. De spits legt aan, een gekrulde wreef schilfert de bal, een kwartdraai van de heup, een ingetogen dans.…

Geen schram Geen geknakte vleugel Geen brandend wrak Geen tollende hoogtemeter Het rijzende besef: De dood zoekt geen prooi om te spelen zoals een luipaard Hij haalt een manke gazelle onderuit en laat hem terug lopen.…

Rond een kern van rots ligt een mantel van ijs Zij tolt in een ijl gas De blauwe maan die om haar wentelt keert altijd dezelfde wang toe in een gelijk tempo tollend om de as Zij reist meer dan twee eeuwen in een wijde, ovalen baan om de zon te ver voor die lens die bol staat te tasten naar die schaduwvlek rond haar onzichtbare evenaar…

toen stenen en glas door de straten vlogen toen monden schreeuwden door de koude muren heen toen tollende lijven met groot lawaai de stad in stormden en alles tot puin was gewalst toen het licht begon te worden en een vreemde stilte binnensloop en jij je in gesnik verloor en duiven onverstoord koerden en je rondkeek naar wat over was en…

Ik zie het digitale licht op groen en weet, ik zal het ermee moeten doen dus blijf ik kijken en kijken tot het dooft, met bonzend hart en tollend hoofd, en besef ik ik ben toch wel een verschrikkelijk wicht, ik ben de slavin van het groene licht....…

Voldaan verlaat je de pilaren, je hoofd nog tollend van wat je gehoord hebt... (Bezielde ruimte waar je met Iemand aan de praat raakt over de berg Horeb.)…

M'n benen verpappen, ik staar naar het tollende stuur.…

ik even bij u boven mag zijn neen, niet om nu al voorgoed te blijven ik wil graag weten wat u ziet als u naar de aarde kijkt ik kan me er geen enkele voorstelling van maken ik kon bedenken, dat alles heel erg klein zou zijn maar zo miniem heb ik zeker nooit gedacht hoe kan u in Godsnaam aan iedereen aandacht schenken het is een rollende, tollende…

Dood, met mantel en hoed getooid je zit ons te dicht op de huid je snijdt recht door zee in harten en illusies je zet ons met twee voeten op de grond Dood, dagelijks marcheer je in maskerades voorbij in doorwaakte nachten fileer je onze zielen tot op het bot als een speelbal kantelen we in de tollende wind Dood!…

nieuwe maan kil en koeltjes zoekend naar een warmbloedig bestaan in de striemde regens van verdriet met vage vergezichten in het verschiet Achter de kale trede een steile klim naar een wijde blik achter de horizonnen waar geleden verleden zich snel en slim vermengt met luchtkastelen en ballonnen vol opgeblazen dromen voor overmorgen snel tollend…

Jij tintelt al mijn zinnen raakt mij woordloos aan maakt mij warm van binnen laat mij tollend naast je staan neemt me mee in draaiende wielen kijkt door mijn ogen om je heen samen een gedachte, twee zielen verbrijzelen we steen voor steen al is het pad soms slingerend raken wij elkaar wel eens kwijt boven aan het duin is het end vinden…

Tussen cipres, korenaar en zonnebloem Drijft hij de sterrennacht voor zich uit Loochent het gebod Verdoofd door absint Gespleten schilder die de kogel koestert Vergulde pil tegen waanstemmen Het fortuin rinkelt op zijn kist Erfenis en naam in het uitstalraam Zoals een zelfportret met brandende baard De tollende lichtkrans, het zwart…

Die maakt een hobbel en ik val gewichtloos in het heelal over de rand de diepte in gas of remmen heeft geen zin willoos tollend als sateliet Wegenwacht bellen lukt me niet. Lekker in de auto gewichtloos virusvrij nergens mee te maken ben ik dan zo blij ? Eenzaam in de ruimte donker, saai en kil is dat wat ik wil ?…

De tollende aardkloot schuift baanvast Een maagdelijk jaar binnen Het lijkt wel een milde verkrachting De feestroes gedempt door de schok Een ruwe schatting van vermisten Lijken met een uitgewist gelaat De vloedgolf Zoog ze bulderend mee Spoog ze sissend terug De pers knaagt aan de kluif Het dodental verraadt zo weinig mogelijk Van de…

Ik houd in de hand waar mijn zoekende ziel heden is beland het kleine codicil vol kerven van ´t leven voorzichtig is het streven nalatig zou zij kruimelen en in een warrige windvlaag tollend kunnen tuimelen zo diep en oneindig traag verwaait en vervaagt jouw rauwe rouw de resten nog kan het niet het is veel gevraagd door regen…

Ze zweeft gelijk een kiekenveer, al tollend in de slotgracht neer. Daar zoent ze kikkers in het riet, het zal haar wat of hij het ziet. Dus bidt ons ridder aller macht, dat er geen prins huist in zijn gracht en of de Here hem nog redt, al is dat meer een schietgebed. Want Erik, radeloos en al, weet wat beslist gebeuren zal.…

In de grachten, tollend van vuil, roeit de bacil van cholera asiatica aan. Venen tussen de steden dof overstromend. Droge gronden hoeden jager en herder. Aan de oostgrens rondom de dorpen weiden; akkers met meekrap, vlas, hop, hennep. Laagveen daalde in 't water af.…

’t Verlaten en vervallen vacuüm cumuleert een maalstroom van atomen, tollend zonder tal. O, de profundis, waar het stof zich hergroepeert in glorierijke weergeboorte van ’t heelal. Het afval stroomt doorheen de hel van ’t universum, waar tot op heden oude Chaos werd beleden.…

IOVIS ROSA Polaire cyclonen in witgrijze stromen meedogenloos snijdende ijzige winden magnetische velden in couleur locale Thor laat tornado's genadeloos gieren in noorderlicht vlammend rond tollende manen Wodan werpt woedend de riem met de dieren in nevels en ringen die vuren bedwingen Dan rijst uit dit allegaar van godenduistering…

ach wie weet zingen we later die canon van: ‘Das war einmal’, koest’ren hypotheek en kater, spreken een ‘wij zijn er’-taal lachen om wat nooit geweest is omdat later wel zal blijken dat echt lijden pas een feest is als je erop terug kunt kijken maar voorlopig dus die wallen, tollend vol van alcohol, tot in de late ochtend lallen, wij onstuitbaar…

Duizend vragen, tollend in je hoofd zoekend naar de zin van het bestaan Lange dagen, moederziel alleen Het lijkt alsof echt niemand om je geeft Onbewogen, starend naar de klok vragend aan jezelf waarvoor je leeft Als het geluk je plots verrast Denk dan niet na maar grijp het vast Iedereen kan soms het leven niet meer aan Iedereen…

tijdelijk vermaak notabelen, vermetel hossend in hun malse pantser brallend van geleende wereld onopvallend de dorpsgek in zijn oude Janusjas as bestuift nochtans beschilderd vel in later dagen schraal - een weggeboende schandvlek - de konen blank, de zatte kop ontbloot voorbij uren gedrenkt in dwaze kolder verloren nijgt de danser nu zijn tollend…

Op ons tollende bolletje in eindloze baan. De bebaarde bard beweegt nog eenmaal zijn behaarde hart: Gedichte gedachten, die niets dan gedrochten brachten. De meermin zingt. Rome zinkt, brandend in de golven: een nieuw rijk zal volgen. Lijkbare magie van wonderbaarlijk donkere woorden wordt toonbaar romantische nonsens.…