Netgedichten

netgedicht (nr. 9.586):

IJlbode

De postduif trok gelaten veren
achter zijn zwoegend vlerken aan
op naar thermiek om kort te gaan
sneed hij zich lelijk bij het scheren

Hij schampte langs een wendend haan
die zich geen blikken scheen te deren
aan ons koerier die val en keren
alleen nog kerfstok uit kon slaan.

Een tollend vloot bleef manoeuvreren
zwenkte schier roerloos; half in waan
-men kan vast zonder vliegen leren.-

Een blijde boodschap klonk en trof er
nog voor de bode `t slot kon forceren
een ijle hoop, vervlogen, was doffer.