Alle inzendingen over tovenaars

Tovenaars strijden hier tegen elkaar, om elke hoek dreigt er gevaar. Hoop is plots voorgoed vervlogen alle waarheid scheen gelogen. Redding brengt alleen een Halfling met om zijn hals die 'ene' ring...…

Met andere muzen converserend, een warm rendez-vous met blindgeworden tovenaars, straalbezopen en tandenloos. Dat. Wat droomcontact. Irreëel, maar even elkander rakend zoals vlinders vleugelvrijen. Bovennatuurlijk natuurlijk. Maar dat doet zelfs hij mij niet na.…

Ze geloofden in de geesten van de voorouders en natuurkrachten, tovenaars en heksen en Ama was hun oppergod. Nu zijn ze afgezakt naar beneden, waar ik met hen van gierstbier heb genoten, een filmploeg bekeken, die naar de toppen wilde.…

de mond den appelbeet te vieren, wijkt de blik te wimper voor gevaar, waait de scheemring over lustrivieren, wenkt het lied over de nachtgitaar, beeft het woud onder den roep der stieren, wiegt de slang – de melodie gewaar – weiflend over spleten zich en wieren: schrijft de vleermuis met nerveuze zwieren mij den wil voor van den tovenaar…

grijper die je net niet liet winnen het geluid van een draaiorgel en vroege discomuziek overal felle kleuren en dan dat gerochel van een man uit het botsautopubliek hij spuugde bijna in je nek hij zou het nu niet meer durven ze zouden hem bij de lurven pakken en uitschelden voor vieze oude gek in het spookhuis waren wij toch zeker tovenaars…

hanig hoog en piekig gestyled zwart reflecteerde uit het niets zijn kleur en om je heen hing de geliefde geur van chloroform uit jouw odeur je ogen loensden alle kleuren en de oren waren wit getipt op deze toch weer aparte outfit op de heksensabbat die in zwart en glinster paars een aardig stel gaat vormen met de lang gebaarde tovenaar…

Zo ruikt het uit vers-omploegde grond, Als over wachtend land ‘t prachtig gebaar Van gaande zaaier, machtig tovenaar, Zon, aarde en wolken oproept tot verbond. En om mijn hals wind ik de rode vlecht. En ‘k voel, ze rilt, nu op haar borst zich legt Mijn gulzige hand om de veerkracht’ge vorm.…

Ze zijn weer daar De laatste maanden van het jaar Tijd om dingen op te ruimen Tijd om zaken af te handelen Tijd om boeken dicht te doen Deuren dicht, andere open Tijd om verder te lopen Even terugkijken, niet te lang Vooruit Is het enige goede geluid Voetstappen op het gele pad Naar de stad met de edelstenen En de tovenaar Die ook gewoon…

Ontheiligt het gras in de eeuwoude tempel van Wimbledon Mekka van tennisvertier Maleisische Minoszoon magic millennial talentvolle twentyfirst century fox Foeterend scheldend op hoorbare schootafstand Middleton's kids in de royal box Servicekanonskogels vurende tovenaar sprintend op dropshots vlak achter het net Controversieel…

Zij wacht geduldig in het Witte Kerkje Een vleugel tussen ruis en roezemoes Van gasten, nog onwetend van de roes Die hen vervoeren zal bij ieder werkje De stilte breekt rond het klavieraltaar Met Liza's vederlichte toetsenspel Na intro's van een veelbelovend stel Twee leerlingen van Hristo tovenaar 't Publiek geniet van 'hun' Rachmaninov…

Een oude tovenaar bewaart zijn venijn, weet al loerend boze drang in te tomen, wil dat later naar buiten laten stromen, wenst de beide wandelaars alle pijn. Reusachtige zwammen werpen schaduwen van onzeker trillend grauw en bleek goud over de dwerg Kwetal, die zijn duim ophoudt.…

At Merlin's feet the weary Vivien lay: Jij zag in mij de Wijze Tovenaar, En 'k aaide, zelf al grijs, je roodblond haar, En 't leek dan, ik werd jong weer, en ik glee Naar 't paradijs op rode morgenzee. Dan zie 'k ook jouw kist staan, zwart, op de baar.…

de avondzon kleurt bloedrood ik zie al glimpen verlokkend bloot bij schikgodinnen in het donker aardse diep van binnen maken kobolden en kabouters zich klaar voor het feest van het jaar elven feeën en wat heksen op een rij bezemen hun straten in vrij entree voor magiërs en tovenaars in rood scharlaken ridders rovers en bandieten…

Ook grauwe stenen in een dartle bron Zijn oude watermannen van heel vroeger; Zij moeten stilstaan en zij lachen goedig Als je, schoenen en kousen in de hand, Over hun hoofden springt naar de overkant Om tovenaars te zoeken in het woud. Je gaat stil zitten op een dode boom, Wilt blijven kijken, maar slaap maakt je loom.…

Kees) mijn dochter hupt op haar skippy door de tuin voedert de eendjes en de beesten in het hertenkamp alsof zij alles in de hand mijn dochter zegt: papa, maak je geen zorgen spoken bestaan niet noch heksen niet noch tovenaars en morgen breekt een nieuwe dag weer aan mijn dochter wenst me welterusten in het donker, kust me op mijn wangen…

om de afloop (het zalige leven begint pas bij het happy end) Zo werd ik groot en de wereld groeide met me mee zodat mijn buitenwereld steeds verder weg kwam te liggen, en ik leerde het dagelijkse leven is saai en het is ondoenlijk om een held te zijn Maar mijn zoontje wil dat ik iets spannends vertel Dus ik haal brouwsels bij de tovenaars…

Dat ligt aan de ogen; genadig wrikt tovenaar geheugen aan de deur van de tijd; ontzien in het zien (weggeblazen heupen, dood haar). Die daar staan ont- staan voor elkaar bedrieglijkerwijs in vijvers van vroeger. Zij bieden elkaar een diep water, hier. Zo zien een man en een vrouw na jaren elkaar of niet of anders.…

Vaar Köbke was de voerman van een Beeker boerderij, hij reed met paard en wagen en deed aan toverij. Hij had z’n ziel verkocht om magie te mogen leren, maar moest in ruil daarvoor dan wel de duivel eren. Het ging hem niet om geld, om rijkdom, roem of eer; hij wilde z’n makkers imponeren en de meiden nog veel meer. Vaar Köbkes paardenkar…

Midden in de piste dekken zij een tafel, compleet met voorgerechten, wijnkaarten, brandende kaarsen, voorbijschuivende gezichten en stadsdelen terwijl olifanten, leeuwen, tovenaars en paarden achter de coulissen moeten wachten tot de twee verklede mannen ook deze voorstelling overleven. ----------------------------------------------------…

Toverheksen in het bos rond paddestoelenkringen Hoorden bij de eik een lang verwachte tijding zingen Bladeren die fluisterden met 't ritme van de wind Waar zich onze Adriaan de Tovenaar bevindt Ras gingen de heksen hem een toverdrankje brouwen Staken met veel vlijt de handen uit de heksenmouwen In een pot speciaal gemaakt van goud en edelsteen…

vertel van het kind dat bloemen droomde en elke voetstap een streling in een tuin die zij kleedde met kleuren en het lied dat zij zong was vol dromerig dauw vertel van het wit dat in stilte daalt aan de kim van herinnering waar kinderen slapen en een winternacht zwijgt maar vertel niet van koude die het licht doet splijten wanneer een tovenaar…

Mijn tovenaar, mijn magisch kompas. Meester genaamd anoniem, zuiver als een vlam. Ogen wijd open, zichtbaar gesloten, allesziend, zonder zicht. Weerspiegeld in de spiegel, bekendheid opgeëist. Ben ik beiden of ben ik jou? Ben ik de middenweg, het compromis? Gedachtes uitgevochten, onzichtbaar niet bestaand.…

Een voorbeeld staat me in het geheugen gegrift van een meesterlijke tovenaar. Er leeft een grote eerbiedige dankbaarheid in mij dat ik open stond voor zíjn krachten! Het wordt ééns tijd, dat ik de toverstaf overneem. En dat doe ik graag. Ik zal jou omtoveren van martelaar tot de goede, nieuwe messias.…

van het kind dat bloemen droomde en elke voetstap een streling in een tuin die zij kleedde met kleuren en het lied dat zij zong was vol dromerig dauw vertel van het wit dat in stilte daalt aan de kim van herinnering waar kinderen slapen en een winternacht zwijgt maar vertel niet van koude die het licht doet splijten wanneer een tovenar…

cool, zo heerlijk maf dat ik naar je vriendschap snakte we hadden hetzelfde ritme van denken en doen dreven op dezelfde getijden we waren 'young and restless' toen te jong om verlies te lijden en wat eerst gewoon aardig was werd een passie die nooit genas onze gedachten haakten in elkaar als schakels van een keten ik was de leerling-tovenaar…

Vooralsnog blijft Wang een spannende tovenaar en kan het alle kanten op met zijn gulle gebaar.…

Welnee, geen trauma voor wie mij kende Decennia nadien neem ik een test Vrijblijvend ditmaal en uit vrije wil De master zegt: een 'bona fide wordie' Betrouwbaar naar de letter en de geest Geen woordengoochelaar, maar -tovenaar En ook qua flux de bouche te goeder trouw En mondeling van tongriem goed gesneden Die qua schrijfvaardigheid…

De krokodillen zongen een requiem, terwijl de geestenwereld neerboog, in diepe achting voor de thuiskomst van een grote tovenaar, die al zijn kunsten opgaf in ruil voor het hogere niets. En Abraxas werd Een met hem.…

Maar is zij deze ijlte doorgestraald, voert zij geen zielen mede blijde en lichter, dan knielt aan de overzij beschaamd vóór hare voet Gods droeve tovenaar de dichter.…

De tovenaars lachen naar mij. Ik ga op in de Onnoembare. Ik zie vanuit de Andere Wereld in deze wereld! Dat is een diepweten waar jullie niet vertrouwd mee zijn, volkomen losgesneden van de Oerbronnen, ondankbare honden, spiritueel gehandicapten!…