inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 1.885):

Nocturne

Wuft de handschoen, wuft het klein gebaar,
wulps de mond en ’t licht in d’ ogekieren,
wolvenbeet de bont om ’t blonde haar:
vrouwen zijn de wonderlijkste dieren.

Bidt de mond den appelbeet te vieren,
wijkt de blik te wimper voor gevaar,
waait de scheemring over lustrivieren,
wenkt het lied over de nachtgitaar,

beeft het woud onder den roep der stieren,
wiegt de slang – de melodie gewaar –
weiflend over spleten zich en wieren:

schrijft de vleermuis met nerveuze zwieren
mij den wil voor van den tovenaar,
dien ik met een schreeuw in u ervaar.

-----------------------------------
uit: "Verzamelde verzen", 1968.

Schrijver: Gerard den Brabander
Inzender: ah, 31 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

2.7 met 17 stemmen aantal keer bekeken 5.096

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)