Alle inzendingen over tred OR toekomst

Laat geen onkruid zich vertonen In de voegen van de stoep Van nette burgers die willen wonen Zonder hinder van deze troep Dat het zich zal voegen ten bate Van wetten en regulering Van de verdeling in gelijke mate Tussen tegels zonder speling Waterpas en keurig in de rij En haal ons niet uit goede doen Schik je naar onze maatschappij Stel…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

waar wateren zich voegen lijken oevers op elkaar gaan tranen naar zee als vogels over dunne huizen vliegen, wuiven wolken schrilheid weg met regen en wind ruimt het vuur, rest de warmte van het tastbare woord om elke ochtend dezelfde dingen te doen, het water te koken, dagen te lengen…

met palmbladeren bedek ik je bed ik tooi je met veren van de krachtige arend omring je met hemels geurige kruiden zuchtend blaast de machine lucht in je longen het infuus dient tikkend zout en glucose toe helend verbinden we de treden van de trap…

oningewijd de toekomst binnen verkeer aldus op nog onverlichte wegen mijn buitenste lichamen zwerven over het onbewoonde eiland daar kom ik alleen mezelf tegen…

de tijdgeest verdampt de treden de ruimte vult zich met gebroken stemmen vermomt in watten een blik die oplicht onvoltooide herkenning er kleven beelden aan haar handen, album van de geest, bladeren verwaaien in winden die haar zijn ontvallen schaduw die de toekomst leest ze slaat de dageraad om klapwiekt het verleden dicht…

Ik ben, zei Sapiens de wereldwijze, wijsgerig als 'hómo universális' ik treed buiten wat binnen perk en paal is, daar waar Petrarca en Da Vinci reizen ik denk, net als Descartes, dus ik besta, al had ik twijfels over grond en reden: besta ik in de toekomst of verleden toen in mijzelf de geest zei 'ik ontsta' sindsdien werd ik wie ik…

De zwarte lucht met talloze ogen verhaalt van onnaspeurbaar verleden, toekomst van onvoorstelbaar vermogen: "Al wat in 't aardse leven is geleden, zal Jezus' gemeenschap vergeten mogen, als Gods schapen door de Hemelpoort treden."…

verleden en voel mijn ongekende kracht ik neem zachtjes de kleine treden geniet van alles, heel onverwacht een rugzak gevuld met verleden wordt gekoesterd, teder en zacht…

Duizenden treden, ongerept, van een majestueuse trap, in afwachting tot bestijging, de eerste schrede op trede, steiging met onverhoopte hindernissen, echter gedreven uit levenswil, op weg naar uiteindelijk bereik, van het laatste deel, tesamen met het leven...…

Betreed dus elke trede voorwaarts op de lange levenstrap. want de toekomst ligt voor je, stap voor stap.…

Krakend verzet treed in wanneer de treden worden genomen naar boven. De ramen staan open toch voelt er geen wind blijft de kou buiten oprecht zijn de tranen. Van het geluk dat delen mogelijk maakt zoals de verf zich kleeft aan het witte doek.…

de angstige ogen van verweerde kinderen enge dromen tegemoet De hemelen lijken verder weg dan ooit als men de wapens verdubbelt op een doornig pad Ziet de Phoenix dan nog kans hieruit te kunnen herrijzen... ...als de toekomst er verloren ligt?…

gevoegd uit de specie van ongelijke bouw - stenen,ingelegd met zweet van het zwoegen,waar geronnen bloed niet meer uit kan treden.…

Ik leerde je kennen via de PC Ik hoopte op een toekomst samen voor ons twee Gisteren echter zei je dat je misschien zou gaan...…

Verleggen zij de horizon Pakken zij toekomst aan…

meer beschijnt waarin souffleurs mijn beeld bepalen in vertoning van wanscherts mijn mond in zwarte verbloeding in angst van bittere gal ik huil in aanwezige stilte waarin bloemen niet meer vertroosten mijn schreeuw van onmacht galmde tussen de bomen mijn verharde innerlijk verstild in restanten van lente werd zonder heimwee de toekomst…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

Achtervolgd door nieuwe uitdagingen Ga ik op weg naar mijn nieuwe toekomst…

Een man een vrouw bij wie het vuur feller brandde van wie zij de toekomst voorzag een paar waarvan de vrouw eerst door eigen vlammen zou verteren de man alleen vervuld van haat. Haar snik vult morgen met geluid zij veegt opnieuw verleden uit Kassandra weet de beste weg.…

competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers met zo velen Wees dan egoïst en grijp dan toch de macht schaf alles wat reeds is - gewoon af - Leven naar de rede niet naar recht en regel oordeel zelf met je geweten - een mogelijke toekomst…

zorgen voor morgen De toekomst is nog verborgen Maar Oh, wat zou ik graag een antwoord krijgen op mijn vraag Is er nog hoop en is er nog toekomst?…

Kijk nog eenmaal om doe de deur zachtjes dicht vanaf nu is mijn blik op de toekomst gericht…

De wereld glipt uit mijn greep, glijdt uit mijn hand. Als water sijpelt zij door mijn vingers, achterlatend een leegte. Het zand wordt verspreid door de kille wind die over mijn vingertoppen speelt. Vloeibaar leven krijgt vorm, verdwijnt. Water wordt vuur, wordt aarde, wordt lucht, wordt wind die luchtig het mos van mijn nagels schraapt en…

Ik denk niet zo vaak aan morgen alleen nog maar aan jou maar soms droom ik weg ik zie je zo graag ik heb je lief en dan durf ik nog te hopen dan geloof ik weer in liefde dan geloof ik in een toekomst een toekomst met jou?…

Hier aan de oever van het stil duistere meer diep in gedachten Fluistert het water uit onpeilbare diepten strelende woorden. Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

Als die mij nogal lief zijn - vrouw, bomen, vrienden - van mij heen zijn wil ik een snaterende grijsaard worden, wonend op het Maliebaan-station en in de zon. Gekleed in conducteurscostuum van Engels laken een goede indruk voor de spiegel maken, en zachtjes krijsen op het zoveelste…

, mijn toekomst...…

Vroeger is zwart gekleurd toekomst is licht geef dan je toekomst je eigen gezicht. Vroeger is voor niemand gelijk misschien woede en pijn. Ik hoop dat de toekomst voor allen mooi moge zijn.…

De toekomst ligt ook open. Want na vandaag ga ik de toekomst binnenlopen, en elke dag opnieuw is daar de strijd van het moment tot eens de Nieuwe Dag begint.…