Alle inzendingen over tred OR toekomst

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ik zie je gaan in de verte herken je tred voel 'n traan Dichterbij 'k wil sneller lopen nog even voelen eens hoorde je bij mij 't Verleden komt terug waarom zoek ik 't op de toekomst ligt open loop ik nu té vlug 't Verleden is geleefd vooruitkijken 'n nieuwe start wie vindt de weg naar mijn hart ?…

een toekomst aan mensen op het evolutie pad waarheen en voor wat…

Wij kunnen niet anders dan wachten Wachten tot de tijd daar is En inmiddels gaan we in onze gedachten Voorwaarts in licht en duisternis Dwars door muren van ’t verleden Brekend in toekomstige tijd Over onzekere paden treden Waar het heden ons toe leidt En geruisloos gaan de tijden voort Van het leven slecht of goed Tot men op het einde…

Mensen ontzeggen elkaar toekomst. Dat doet pijn. Het houdt mensen klein. Maar in U mag ik mezelf gelukkig prijzen. Want onder het dak van sterren, heeft U grote dromen met mij. Vreugde vult mijn hart. Dat ik in uw Naam mensen toekomst geven mag.…

Blind voor de toekomst, doof voor de reden, besloot je toen maar uit het leven te treden. Het was je teveel, te zwaar, het was genoeg! Je koos voor de dood, al was het te vroeg. Wat was er van je geworden als je er nog was? Dan lag je nu niet onder, maar bovenop 't gras. En dan wist je hoeveel ik werkelijk om je gaf.…

onze geest tot onze toekomstige vereniging en in die korte tussentijd maken wer er het beste van...…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

we komen in onze toekomst aan treden buiten oevers verkennen het land dat zich altijd in vlakte verschool dat zich binnendijks veilig waande voor de bocht in de rivier de stroming houdt voet bij stuk van hoog naar laag beneden wacht de zilte moederzee oneindig gestaag nu we de stal ruiken, horen we de branding ruisen we verlaten…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

naar liefde en vlinders die dromen blote voeten stevig op de grond toekomst aan de horizon een wandeling naar het begin.…

Ik snel van trede tot trede met eeuwige haast tot de top was bereikt. met een uitzicht dat sprak in verre verten dat wat leek op dat dat wat ik al had meegemaakt…

Met lichte tred Ik zet mijn voetstappen in de tijd op papier niet zittend achter mijn bureau maar in de schommelstoel denkend in de nacht en ik zie het dag worden met lichte tred Straks Wakker in de nacht gedachten voor het raam vier koppen thee vier sigaretten één wisky gekrijs van meeuwen het is morgen er beweegt geen…

Muren als krantenpapier, verdroogd en blootgesteld aan noorder winden, het kind gespeend van een tastbaar evenwicht, vergroeid met het grint en de vrije distels op het speelkwartier taant de toekomst in zijn overlevering .…

De deur naar de toekomst staat op een kier, verveloos knipoogt zij mij spontaan een warm welkom toe en ik antwoord met een lach ik pak een van mijn sleutels en open de laatste deur, aan het eind van een hele lange, maar oh zo verdrietige gang Ik ga de trap op naar boven, de vele treden kennen even zovele verhalen, die in de loop…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Treed zachtjes, wandelaar; neen, treed vrijmoedig aan. Gij hebt geen nood van hem te wekken, Want ook al hoorde hij u op zijn grafsteen gaan, Hij zou het tóch in twijfel trekken.…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

Henk is meer van het weggaan dan het blijven. Bij hem wordt niet verenigd maar gesplitst. Toch zijn diverse clubs erop gespitst om zijn bejaarde aanhang in te lijven. Zijn komst is een electoraal geschenk. Het meest waarschijnlijk lijkt me Denk & Henk.…

De oude wind beweent met as de gouden zee daarop traag en treurend drijft de dag weg het sterft het streng en trouw gesprek en een zucht verheft zich tussen de donkere doornen wit schichtig de tred van de maan In de diepte en onder zwijgzaamheid trekken toekomstige handen naar het werk aan waters en aan de wortel.…

zo schots als rots natuurgeweld in handen van een stielman zonder waterpas met treden uit bomen met hun namen onuitspreekbaar hangt de trap uitdagend aan haar muren ankers trede voor trede een eigenzinnig verhaal voor iemand nieuw telkens weer gecharmeerd door de aanblik van een kasteel en niet zozeer het gebrek aan middel en vakmanschap…

Ik schaakte speels een pink hief toen lief hand en mij omhoog naar van uit het vuur zo heet langs de trappen van Terug.…

waar je loopt dwarrelen lentebloemen keert wind heel zacht de kleuren om zo dat jij lacht willen ogen je blikken zoenen in een speels contact maar jij ondeugend weert het losjes af ik weet de lichtheid van je zorgeloze tred bewonder het vertrouwen dat jij in anderen hebt maar zie handen in gebed te vaak ben jij afwezig in vergetelheid…

Er is geen weg terug, haar rivieren zijn doorzwommen, haar groene heuvels zijn beklommen, ervaring hecht als klei aan kleine schoenen, loopt zij licht, waar de sporen haar gebieden, ontwaart een toekomst die zich strekt tot aan een oneindige purper horizon, om in verwondering te kijken, na elke tred, die verder reikt dan de schaduw…

Het park is aardedonker mijn voeten stappen straf ongenaakbaar over paden vol drammen in de benen. Knisperend kraken zolen ik plet de slakken dood die groene onderkruipels moeten subiet vermorzeld. Het adellijk loof kaalgevreten door het vunzig ongedierte van horden rups en bladluis in walgelijk wuft gewemel. De tengels kringelen…

stap voor stap pas ik m’ n pas aan aan jouw tred samen houden wij de gang erin en raken elkaars spoor nooit meer bijster…