Netgedichten

netgedicht (nr. 81.717):

VER SCHOUWEN

Tijdens schone nachten voor het Kerstfeest
naar de hemel vol getwinkel kijken...
Bespeur je wellicht iets, wat kan lijken
op de wijzende Ster, die eens is geweest?

Menig lichtpuntje schittert , sterk of bedeesd.
wil het ons met een boodschap bereiken,
misschien ieders ogen met denkwijze strijken?
Men wordt overheerst door tijdloze geest.

De zwarte lucht met talloze ogen
verhaalt van onnaspeurbaar verleden,
toekomst van onvoorstelbaar vermogen:

"Al wat in 't aardse leven is geleden,
zal Jezus' gemeenschap vergeten mogen,
als Gods schapen door de Hemelpoort treden."