Alle inzendingen over troosten

Hij zal ze troosten de treurende kinderen wier levens compléét zijn verward- wier onschuld verwoest werd door de goddelozen, de móórders van een kinderhart!…

Raak me niet aan raak me niet aan ik heb verdriet ik heb groot verdriet ik huil, ik jammer ik krijs, ik schreeuw verstoor dat niet verstoor dat niet met een woord of een gebaar geen arm om me heen geen knuffel en zeker geen tranen van jou blijf ver van me vandaan hou afstand, grote afstand want ik heb verdriet ik heb groot verdriet…

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

jouw stem hoeft mij niets meer te zeggen ik hoorde je al jouw blik hoeft me niet te begrijpen dat voelde ik al jouw hand hoeft niet op mijn schouder te rusten hij lag er al jouw lippen hoeven me niet te kussen ik proefde ze al wees er en het is goed…

Het doet me pijn als jij je sluit Ik doe mijn best en meer Zoveel meer, onzichtbaar veel Het gaat verloren in hectiek Maar draag met liefde graag mijn deel Toch zal het stoppen Ooit verdwijnen Neem ik mij steeds vaker voor Na weer een huilbui Zachte troost Ondanks dat draait alles door…

Kom maar bij mij en sluit je ogen. Kom aan mijn zij, ik ga je tranen drogen. Wees stil en luister naar jezelf. Luister naar je stil verlangen. Laat de minuten langzaam gaan. Kom dichter nu en hou mij vast. Laat los die nare stroeve last. Negeer die wurgende gedachten uit voorbije lange nachten. Begeer je eigen blije lach.…

Vind de woorden van troost Help me, er toch uit Kijk ik ben hier, laat me horen Die woorden van troost Er komt troost uit een hoek Die ik niet verwacht Het zijn geen woorden die me troosten Het is de tijd, die uiteindelijk de pijn verzacht…

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

Dag mensje, Al ken ik je niet Weet niets van wat er speelt in je hoofd. Het is mogelijk een wirwar in je denken Zoekend naar een evenwicht Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken Dan zeg je, mensje : ”waarom?”. Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, e en gevoel dat er nooit mocht zijn…

Leg nu je hoofd tegen mij aan laat je tranen even los stel je open voor je pijn wees even wie je graag wilt zijn en laat je echt volledig gaan Leg je hand in die van mij en ontspan je helemaal even heel dicht bij elkaar laat mij spelen met je haar voel je even heerlijk vrij Ik ben toch zo met jou begaan door de pijn die je steeds lijdt…

Wanneer George Bush slagvaardig door zal tasten Waardoor de mensheid dus de dupe wordt Heeft dit ook weer gevolgen voor de sport En zal men elke wedstrijd afgelasten. Dan gaat het WK-voetbal ook niet door En geeft het niks dat Nederland verloor.…

O, hoe kan ik je nu troosten bij je oneindige verdriet? Stil stromen droeve tranen om wie jou hier achterliet. Toekomst lijkt zo grauw en donker, de zon is weg, het gras verdort. Doch na weken, maanden, jaren staat vast dat het weer lichter wordt. Want de tijd heelt alle wonden, alleen littekens blijven bestaan.…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…

Soms is een snauw genoeg Genoeg om me dat ene zetje te geven Soms is het iemand die net teveel vroeg En ik denk; laat me maar even Ik zoek troost en vind die niet De tranen die ik lopen liet Het is alleen mijn kat die het ziet En mij met een kopje zijn troost aanbiedt…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

Waar kleurrijke bronnen zich openbaren en eeuwige rust de gemoederen sust, wordt het einde een nieuw begin.…

Is het met je borsten mis? Treur dan niet, want weet je, Als je een bh een A-tje is, Dan heb je toch een beetje.…

als ik er strakjes niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw kerstster zijn die licht geeft in 't duister…

Wanneer mijn verdriet 't verre sterrenlicht streelt en ondragelijke herinneringen de dagen opsommen wanneer ik denk hoe de mens is, alleen mengsel van geuren, dromen en kleuren snel vervagend in de stroom van de tijd en zonnebloemen, zwart, naar de grond staren met honderden vragen verzwaard, wanneer de maan als vergeten parel in een juwelendoos…

Rouw even om mij, als je echt rouwen moet En laat je dan troosten door mijn groot vertrouwen, Dat wij slechts tijdelijk gescheiden zijn. Geniet van de beelden in je hart, Ik ben niet ver weg, het leven gaat door, Als je me nodig hebt, roep me, dan kom ik. Al kun je mij niet zien of raken, ik zal er wel zijn.…

Dag mensje, al ken ik je niet Weet niets van wat er speelt in je hoofd. Het is mogelijk een wirwar in je denken Zoekend naar een evenwicht Zwevend gevoel: tussen zalig en gebroken Dan zeg je, mensje: "waarom?". Nu pijn, dan weer vreugd Soms echt euforie Van een dip tot diep dal Tot diep in een kloof, Een gevoel dat er nooit mocht zijn Dan…

rust in mij gij oude mens verlaat u op mijn dragende troost voel mijn warme hand het verzacht uw pijn door scheiden overmand houdt mij nog even vast dicht mij uw gedachten toe ze worden nog enkel gedragen als een angstige last ga nog even mee langs mooie levenslanen ik weet u bent stervensmoe doch laten wij nog even dralen en ons…

De troost verraste mij vannacht. Ik trof haar aan terwijl ik sliep. Het was al wekenlang dat’k dacht, dat iemand mij heel zachtjes riep. Maar in een wereld vol lawaai, versta je zulke klanken niet. Pas als het stil vanbinnen wordt, dan lijkt het of de troost dat ziet.…

ik zou mezelf wel willen troosten maar ik heb vooral warmte nodig en mijn handen zijn zo koud stralend weer buiten maar ik zit binnen voel me lusteloos alle waarschijnlijkheden leg ik op een hoop wat een berg onzin plots stollen woorden worden weggespoeld in een vloed van regen kom ik mezelf tegemoet of heeft er egens iemand een…

nog, ik word juist met de menselijke onmacht meegezogen ik ben van stof ondergeschikt aan de natuur in mij brandt de vergankelijkheid dat dooft na korte of lange duur wat rest is mijn dodenhof zie hier wat ik deel met al dat ademt het is ook het vertrouwen dat over alles asemt mijn leven past in het Geheel het blijkt soms een troost…

troost zoek je in koffie, niet in mensen in de zwarte smurrie, niet in de grijze massa wanneer komen de inspirerende dampen aan in het gecondenseerde brein van het bestaan?…

Ik veegde mijn verdriet weg omdat jij liever Dr. Phil wilde kijken jij had al genoeg te doen met andermans leed daar kon ik echt niet bij dat zou zelfs jou te veel worden…

nooit iemand die het kan verklaren telkens op oudejaarsavond zijn ze allemaal echt even rond onze vette en magere jaren…

Eenzaam in de duisternis, bij het licht van de maan. Schreeuw en Sla ik, alle woede uit mijn lichaam. Een vernietigende oorlog, die diep zijn sporen achterlaat Ik gil en huil, bij het besef dat het zo niet langer verder gaat. Een hopeloze strijd die ik vlug verliezen zal Als ik uitgeput en verdooft in de onbekende diepte val De kleuren verdwijnen…

raad, waarom ben ik geen troost voor jou, er is niets wat ik niet doen zou, maar toch kan ik niets doen, het doet me echt heel erg zeer, toch zal ik er voor je proberen te zijn elke keer weer.…