Alle inzendingen over tros

de klas het vloeipapier sprekend aanwezig of ik zou willen of het nog net zo was, het uitzicht op de vijver met eenden en een toevoeging van verbeeldende gedachten doch, het heden is als een lente die het voorjaar ontwijkt in een collectief doch eenzaam verhaal het speerpunt van mijn taal ligt aan haar hart, vastgesjord door een tros…

Ik zend u dit sonnet met een tros druiven, onze eerste: niet onmooglijk nog wat zuur. Kom spoedig met ons leven, met ons wuiven de zwanen toe, klassiek, in 't schemeruur. Kom voelen hoe de zorgen vàn u schuiven, met de allerlaatste zucht naar 't Avontuur.…

uit de zwarte aarde paddestoelen ontkiemen en wat wortelwormen woelen op zoek naar lucht waarvan de ochtend dauwt het bladerdak weerhoudt geen straaltje goud het water wil langs groene oevers spoelen en elke bloemenknop de warmte voelen totdat zij zich vol weelde open vouwt dan zingen vogels elk op eigen wijs in blauw en groen onder een tros…

Een tros van drie is groots, een trotse trits bolronde schepselen, zonvolle kersen. Ik hoop heel erg te zijn een voorzanger van al wat leeft, van werken Gods een gids door middel van verheerlijkende verzen. --------------------------------- uit: '1000 Sonnetten', 1997.…

Naast de autoweg ligt een grote tros bloemen, vol gonzend leven, zingend voor mensen vol bloei, die hier de dood vonden. We zijn vol vragen op onze boswandeling, zoeken lange tijd naar beelden en gevoelens uit onvatbaar verleden. Vergenoegd speuren langs hoge maïsvelden en dichte struiken...…

Dit is de maand, dat druivenranken De zon met de eerste zoetheid danken, Terwijl hun tros, naar 't licht gebeurd, Zich langzaam tot het purper kleurt, Dat eenmaal in het glas zal spranken.…

Hoge lorken, in rechte rijen, waken tussen aanliggend weiland en dicht bos; hun fijne naalden hangen als wijde tros boven golvend gras, dat zich groot wil maken. Twee kleuren groen trachten elkaar te raken. Neer en opwaarts? Fris avondlicht komt los uit zomerzon, is een stille sluipvos, die hier vreedzame vesting laat smaken.…

Waarom blijven leven zonder tros, Alleen, zwervende?…

Volksgezondheid zal op grond van de bezwaren Nog eens kritisch gaan studeren op Red Bull Was de cafeïnedrank tot nu vet cool Het vliegen blijkt toch niet zonder gevaren Als de soap van BZN straks door zal gaan Schaf ik nu maar vast wat extra kratjes aan…

Was het de vonk die oversprong, of de begeerte naar een hangende tros druiven, waar jij met je kin omhoog, op je tenen, net niet bij kom komen. Of was het gewoon een metamorfose van je dromen?…

het licht zou zijn gedoofd Altijd waren titel en auteur helder te verstaan luisterdicht werden velen het boek positief gewaar al was het hijgend hij kwam exact binnen tijd klaar het vak kon juichend aan kassa's aan de slag gaan Tot van hogerhand ingreep wegens teveel climax met ros klonk als hoerenbuurt ook te schandalig voor de tros…

In zilvren luister, de oude kruinen neigen hun geel-bedroomde schaûw, wijl roerloos, bange ontbloeit, rond hen, mijn tros-gebouwd verlangen, zachtkens verruisend tot een heilig zwijgen. Langs 't rustend blauw, met mijmer-blond omweven, voel ik mijn ziel langs klare tonen zweven, opbeurend in wijd-klinkend koor gedragen.…

Vroeg in de dageraad de schone gaart ontbinden De gouden blonde tros, citroenig van coleur, Gezeten in de lucht, recht buiten d' achterdeur, Waar groene wijngaardloof ooit louwe muur beminde.…

Zijn vreemdste stukjes kwamen langs vannacht: Een Derrick die een keer verrassend boos was In een relatie die vrij hopeloos was En nog meer wat je niet zo snel verwacht Toch blijft het beeld van Derrick onomkeerbaar En, ook postuum, oneindig recycleerbaar…

Binnen is het, buiten adem Van de luchtweg die spelonkend De vleermuis in recordtijd aflegt, Nauwelijks nog uit te houden. Nog eenmaal ondersteboven En gierend ontsnapt en ruist het En geheel onkundig rekent het De hele wereld tot zijn grot. Met een onversperbare vlucht Werpt het zijn schaduw, sleurt de nacht, Duikt op in het geringst…

Hier groeien zelfs druiven, vol aan een tros. Wat voel ik me hier klein. Alles zo immens, grof maar ook fijn. Een enorm uitgestrekt groen terrein, iets wat ik behouden wil, hier wil ik immer zijn. Hemel op aarde is wat je het noemen kan. Helaas denken sommigen hier iets anders van. Alles wordt gekapt, vanwege een bouwplan.…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden de gouden blonde tros, citroenig van koleur, gezeten in de lucht recht buiten d' achterdeur, waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde.…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden De gouden blonde tros, citroenig van coleur*, Gezeten in de lucht, juist buiten d' achterdeur, Waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde*.…

lag in 't hangend haar Van uwe zuster, - want gij zijt Mij zusters in lieftalligheid, - En gij die ongevlochten pracht, Die als een bruidskleed van de nacht Haar lichtgebogen hoofd omsloot, - Uw handen hoog, uw schouders bloot, - In smijdige gedeelten spleet En spreien en zich vleien deed In rondgewrongen tressen, als Een tros…

Daar komt de bisschop met een tros ballonnen van bewakers, woordvoerders en secondanten. Zij voeden hem dagelijks het broodnodige eigen gelijk. Hij verwart zijn kruis met dat van zijn broodheer, een bergrede-nering. Woorden en daden vallen niet samen binnen die gewaden, amen. Dat kan ik beamen beademen...…

't Gerinkel van een emmer op uw erf Deed alle dingen leven, ver in 't ronde: Seringengeur woei los uit de gezonde Tros-volle struiken, en het speels gezwerf Van uchtends wind plaagde de bomen wakker; Een vogel wies zijn veren in een plas; Dan sloeg een hond aan: op de zandweg was De huifbedekte wagen van de bakker.…

Die prachtige tros met bloemen en hun etherische olie. Dampend in de vroege avondschemering. Mijn overgrootmoeder heeft veel voor ons geleden en hield net als ik van seringen. Als zeepjes hangen ze aan takken, bij mij violet en in lila. Altijd op hetzelfde plekje in mei bloeien mijn trossen seringen. Elk jaar lila.…