2879 resultaten.
Vijver
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.251 1
Roerloos, stil
ligt daar de vijver,
vol leven
dat onzichtbaar groots
zich omvormt
tot een nieuwe wereld,
totdat de grote
steen des doods
met wreed geweld
het water brekend
het stille
oppervlak vernielt.
En nooit,
nooit meer is iets hetzelfde
Omdat hij ging
van wie men hield.
2
De steen zal
zakken tot de bodem.…
Vijver
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 2.127 Daar in de kleine vijver
zag ik held´re lissen staan
die kleurden zich vol ijver
veel geler dan de maan.…
op de vijver
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 388 zo windstil kan het
op de vijver niet zijn
dat er geen rimpel
aan het oppervlak
opkijkt als de loopplank
onder mijn voetstap
meent te moeten kraken…
Vijvers
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 162 droom de witte duif
in je landschap
beweeg langs vijvers
die stilte bewaren
raak me
herken de liefde
in de schittering tussen takken
reflecteer mij
duizend lelies zullen drijven
in de meren van tijd
beleef me
in jouw diepten
ik ben er
voor jou…
vijver
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 98 de vijver wacht weer
op de sprong van de kikker
ligt zo heel stil nog…
vijver
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 84 de wind waait voorbij
voorbij de regendruppels
de vijver loopt vol…
Vijver
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 147 De vijver ligt er nu verlaten bij,
na een lange dag van vallen en weer opstaan.
Een gekraste ziel zie ik in de laatste zonnebanen,
het was slechts één dag
dat hij onze zorgen dragen kon.
Een zware last, maar alles voor een kinderlach.
De vijver zal zich nu ter ruste leggen
en morgen tranen huilen
om vergane winterpret.…
klimaatverandering voor eenden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 de vijver bevriest niet.
is de eend blij dan? neen:
de eend is in de vijver.…
Harteloos als steen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 De steen valt in de vijver,
en verdwijnt in de diepte.
De rimpels, dat zijn wij.
De rimpels beginnen na te denken.
Over wat menselijk is.
Over wat mensen angstig maakt.
Wat hartelijk. Wat blij.
Narcisten kijken in het rimpelloze water.
Zij zien alleen zichzelf.
Harteloos als steen.…
Sint- en Kerstman 'k zag hem echt!
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 757 De kerstman keek eens naar benee,
dacht:
wat moeten we daar nou mee,
stapte vervolgens in zijn slee
om zijn collega te ontzien.
De Sint was zich niet bewust
van enigerlei onrust,
begreep dus niet waarom Kerstman,
speciaal voor hem naar beneden kwam.
Toen de twee tegenover elkaar zaten
en genoeglijk begonnen met praten,
vroeg de Sint verbaasd…
Vijver, juwelen waterkom
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.752 Vijver, juwelen waterkom
vijver der liefste, waar rondom
de paden onzer lopen
met slingeringen en verknopen
van hun gedachteloze gangen,
Vijver der liefste, waarin hangen
de waterlelies, boven drijven
en ingeschreven cirkels schrijven,
Vijver der liefste, helderheid
die maar op éne, op éne beidt;
de hemel is er in en…
stil ontwaken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.032 zijn vroege prooi
vogels begroeten de nieuwe dag
jubelen hun blij gezang de ijle
hemel in
ergens luidt een verre toren
laat de stilte zich even horen
voor wie zich nog verwonderen wil
.…
reflex
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol
in de eerste paar seconden
met uiterste spanning op de uiterwaarden
en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan
op het randje van barsten
niet om zeggen ei zo na dood
de doem komt met het avondrood
in de hitte na de regenval
komt het afronden
het gewicht van water
al…
Het inwendig leven V
poëzie
4.0 met 4 stemmen 3.043 Maar toch roof ik naar behoren
uit dier vreemde heren rijk
schat van ogen, schat van oren,
voor ik weer tevreden wijk
naar mijn eigen stalen toren.
Daar in 't eigen stille duister
bindt mijn eigen vaste wet
heel de wilde, vreemde luister
in één helder stralennet,
één nadrukkelijk gefluister.…
aan de rand
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 615 Hoog, boven op die toren,
besef ik dat ik heb verloren,
Hoog, boven op die toren,
besef ik dat ik de moed heb opgegeven,
wil niet verder leven.
Hoog, boven op die toren,
doe ik een stap naar voren.
en terwijl ik val,
bedenk ik me...…
Vijverraadsel
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 339 Het kind
en de vijver.
Avondgeschater rimpelt
de nevel.
Water, glimmend,
het water knippert.
Het spelende kind,
zo zoekend reiken zijn handen.
En de oude vijver lacht,
mistig lachen.…
Haiku (in de vijver)
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 252 in de vijver
van de paleistuin
krooneenden…
Brandenburger Tor
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 196 Brandenburger Tor,
je paarden en hun menner
weten nog,
vergeten niet.…
Het Beeld
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 604 Slechts omhuld
door het warme licht
vanuit de hoge ramen
voor een ieder in zicht
staat zij daar
starend naar de vijver
door seizoenen heen
staat zij maar
bewegenloos
gebeiteld uit steen
emotieloos
starend naar de vijver…
Oktoberblues
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 542 Zoals 's winters een vijver het leven inslikt
zo heeft deze nacht de gezellige herfst
ingeblikt.
Niets komt ooit nog terug. Het is
gedaan met deze wereld, ook
omdat een boer in oktober dooft
uitdooft tot een wolk van vervlogen as.…
het jeugdig schrijven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 44 van mijn taal
ligt aan haar hart, vastgesjord
door een tros van gespleten tijd, hoe
laat het is is slechts een wording
van aaneen geregen twijfels
momenten zijn kostbaar telkens
wanneer onze ogen zich kruisen
en vragen ontwijkend de dag
passeren omdat genegenheid
het houvast is van beider droom…
tranendal
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 500 de dag triest open
een zwaan richt zich op
en slaat de vijver wakker
de wilg kijkt
in de al dan niet gestegen spiegel
van het water
en lijkt steeds dieper te treuren
haar lange haren laten de vijver niet onberoerd…
pluk de dag
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.085 Ik heb een tuintje met een vijver.
Die verzorg ik met veel ijver.
Op een dag was ik vroeg opgestaan
En zag een reiger bij mijn vijver staan,
Die, voordat ik het merkte,
Een grote goudvis naar binnen werkte.
Ik schrok maar dacht terstond:
“Morgenstond heeft goud in de mond”.…
Ontijdig
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 460 Onder de toren
razende voorbijgang.
Boven de toren
draaien de wolken.
Tussen de cijfers
op de klok
rusten bedachtzaam
de minuten.
In het uurwerk
hangen onverstoorde
webben en
zittend op een wijzer
klaagt de onbewogen nachtegaal
geen ochtend aan.…
In jouw ogen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 273 weg was ie weer
de zon scheen
de wind streelde de vijver met rimpelingen
ja, jouw ogen zijn het voor mij...…
samen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.313 als ik heel voorzichtig
met bijna ingetogen tederheid
mijn hand leg in de jouwe,
als ik heel zachtjes
naast jou ga liggen bijna
zonder mijzelf te verplaatsen,
als ik overspoeld word door dat wat
lang geleden bewust werd afgesloten door mij,
dan voel ik me samen…
Hier is mijn lichaam
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 274 Hier is mijn lichaam,
neem het maar mee.
Probeer me, vertrouw me
mol me, herbouw me.
Hier is mijn lichaam,
neem het maar mee.
Proef me, ruik me.
Voel me, gebruik me.
Hier is mijn lichaam,
neem het maar mee.
Open me, ontleed me.
Laat me, vergeet me.…
de eenden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 281 Wat drijven ze daar te niksen
op de stille vijver. Decemberzon.…
Ode aan de Martinitoren
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.310 Toren toren kijk mij aan
zal ik van jouw spits afgaan
Stel, vlak boven het carillon
zet ik af van het balkon
Zweef statig als een adelaar
doch het flappen valt mij zwaar
En ook het bidden van dit dier
helpt mij als springzondaar geen zier
Het carillon zoeft snel omhoog
uit het gezichtspunt van mijn oog
Met mijn neus richting zenith
waar de…
Paljas Palissade
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 1.686 De toren spiegelt zich in 't water van de gracht
Met een tevreden blik paradeert zij op de strakgestrate
Kade
Niemand had toch ooit verwacht
Ruziënd met een lawaaiige cicade
Te belanden in de sprookjes van duizend-en-één-nacht
Het o-ja-erlebnis ervaar ik meerdere keren per week
Ingekapseld tussen de breinen
Als synopsis een bekend verhaal…