9797 resultaten.
JEZUS EN DUMUZI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 ‘Is Pasen en de wind is krachtig
Mijn windsels liggen op de grond
Er speelt een glimlach om mijn mond
Er zijn weer vele schapen drachtig
Het is en blijft toch raadselachtig
Ik fluit mijn trouwe herdershond
Die blij is nu hij mij weer vond
Hij likt mijn wonden, het is prachtig
Ik was slechts enkele dagen dood
Het is met recht waarlijk een…
de goede waardin
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 238 hij zit altijd op dezelfde hoek
in zijn vertrouwde bar
met trillende handen draaien,
de bladzijden uit zijn boek.
hij bestelt een grote cognac,
zuipt een flinke neut ervan
kijkt dan angstig in het rond,
voelt zich niet echt op z'n gemak.
na menig glazen drinken
gaan zijn wazige ogen open
ook de problemen met z’n handen,
beginnen…
moestuin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 61 bloeiende tulpen
in de Voelitsa Mira
Straat van de Vrede
stille getuigen
van hoe het leven hier was
hoe mensen leefden
het luide tjilpen
van mussen in de struiken
moestuin met kraters
brandnetelblaren
als we uit greppels kruipen
huid en hart verwond
dit was zo’n mooi dorp
nu zou zelfs God hier bang zijn
in de Vredesstraat…
Eens:
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 187 eens zal ik rijpen
eens zal ik begrijpen
eens zal ik verstaan
waarom jij bent weggegaan…
RUSTIG AAN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 294 Angst voor geraniums?
Helemaal uitgewerkt?
Zich van iets anders
dan werk niet bewust?
Echter beseft deze
euthanasiefanaat
wel dat hij nu kiest voor
ééuwige rust?…
Elke dag
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 362 Altijd als ik naar bed ga,
dan lach jij me uit.
Dan mopper ik op je:
“Grijns niet zo, jongetje.”
Elke dag weer, tot besluit.
Jouw foto op het kastje,
hij staat er al een jaar of elf.
Dicht bij mijn bed.
Zo heb ik hem neergezet.
Elke dag opnieuw
hetzelfde ritueel.
Ik praat dan nog wat met je.
Het wordt me nooit teveel.
Soms ben ik…
DE STRAATVEEG
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.418 Is geneigd om alles aan te bijten,
Loopt, wanneer men haar te lopen zegt,
Komt haar voeten aan de straten slijten,
Heeft zich voor de heren heengelegd;
Draagt uit kroegen kruiken drank voor mannen,
Kraait, wanneer men borrels in haar giet,
Lacht, in wezenloze sfeer gebannen,
Danst, wanneer men haar te dansen stiet;
Werd geschopt en vroeg…
Wobbelke
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 43 Ach lieflijke lief
gouden krullen omhullen
je zoetzure blik..
Diep in mij kriebelt
een onduidelijk orgaan
als een ragebol..
waan ik me bij je
o mijn zoete zotteke ..
kus ik je wangen
proef je blanketsel
je onverbiddelijke mond
gestrenge kaken.
Zachte mooiigheid..
laat me niet sterven vol smart
als je me niet wilt!…
Gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Herinneringen zijn als stenen,
gebarsten en verweerd.
Door onkruid overwoekerd.
Vast verankerd, onverteerd.
De tijd spreidde zijn mantel uit,
van zacht en vochtig mos.
Half bedolven in het zand,
in een donker, duister bos.
Ze liggen daar te wachten,
op iemand die ze vindt.
Lang vergeten zwijgende gedachten,
in regen en in wind.…
Constance en Violette
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 117 In 't jaar zoveel
was ze een deerne
met de fleurige naam
Violette
tezamen met hare zusteren
Constance en Bernadette
toog zij jong als ze was
naar de kostschool
voor juffers en maagden,
het pensionaat
Sainte Marie Antoinette
De mussen vielen
en bloc van de daken
de koeien lagen te slapen
toen ene Maurice
van 't voorname geslacht…
LENTELIED VAN EEN RECENSENT
poëzie
2.0 met 15 stemmen 2.192 Ei, al lente?…hm, dat ’s vroeg!
En dat gaat maar zonder vragen!
Vreeslijk lengen toch die dagen!…
’t Had waarachtig tijd genoeg!…
’t Endje zal de last wel dragen!-
Nu; het licht er toe… ’t Is fris…
Brrr ! Als dát nu zefier* is!
Hiet dat warm? het vriest, pot domen!…
En wat zie ik aan die bomen?
Zou dat ook al mee gaan doen?…
Al zijn leven!…
Raadgevingen van een oud recensent aan zijn zoon
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.224 Beuls-professies (petten af!)
Zijn sinds jaren meestal erflijk.
Daarom, kind! (een mens is sterflijk,
En uw vader helt naar ’t graf!)
Ware ’t nimmer te vergeven,
Zo ik u geen raad zes zeven
Vóór mijn end te slikken gaf.
Primo – Jongen, voel uw waarde!
Want een echte Recensent,
Schoon ’t langoorigst dier der aarde,
Houdt zich voor de knapste…
De Morgenstond
poëzie
3.0 met 12 stemmen 4.268 ô Welkom, schone Dageraad,
Die uit een gulden kamer gaat,
Met glans van held're stralen;
'k Ontsluit mijn venster voor uw licht,
Om met een vrolijk aangezicht
U minnelijk in te halen.
Gij wacht niet als ik open doe,
Maar dringt ten eerste mild'lijk toe;
Ja, eer ik kom t'ontsluiten,
En nog in 't nare duister zij,
Zo staat en wacht gij…
Waterstaken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 157 Onbewoond slingert het pad
langs hoeves van weleer
de mat ligt verwaterd
niemand veegt voeten
van ver komt het daglicht
dat sporen snijdt in de waterspiegel
kruinen verankeren dieper
dan de wortels
herfstbladeren brengen accenten aan
in roemloos gestorven regen
ik mis de branie van vroeger
het kind in mij wil het beeld breken
maar…
Liefdesgeheim
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 193 Aan niemand kan mijn hart
dit zoete teer verklappen
wat ik in de milde nacht over haar
en haar bloesem heb uitgedacht
omdat zij vroeger geen vrouw was
maar een androgyne man
met het verkeerde geslacht
en hoe ik haar liefde
omdat ik niets bemerkte
aan haar intieme behoeften
jaren ouder dan ik
die onervaren niet wist
dat zij ooit…
aardappelakker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 97 aardappelakker
ontelbare rijen rechte bedden
in de schuine schaduw van zichzelf
wachten op het geruisloos scheuren
door vermeerderen van één naar elf
met gsm en satelliet gepoot
in omgewoelde rulle aarde
kunstig gevormd tot ruggen
het onkruid is vooraf gedood
petatten zullen hier nu groeien
tot extra…
de wind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Ik laat me de waarheid aanwaaien door de wind
die daartoe altijd de juiste wegen vindt
Niemand houdt haar daarin tegen
waar geen weg is maakt zij wegen
Zij vertelt fluistert roept schreeuwt uit een ver verhaal
in een wie wil luisteren goed te verstane taal
Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee
brengt ze op haar wijde vegende vleugels…
O jongens, zeg je prevelementjes
gedicht
3.0 met 4 stemmen 4.155 O jongens, zeg je prevelementjes,
de geschiedenisleraar komt binnen.
Op de mutor is slecht nieuws voor doven en horenden.
'Er is een schuchtere rede die wij afschaffen.'
De realiteit sloopt de mogelijkheden.
Met de strekking naar de speelvelden;
welk gevoel roept het product op?
Ouwe Truffoto heeft de mutorreclamebron geslagen,
Kemp rimpelt…
Fernando 'Saudade' Pessoa
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 104 "Eeuwige toeristen
van onszelf
Geen landschap is er
dan hetgeen wij zijn
Wij bezitten niets,
niet eens onszelf
Wij hebben niets
aangezien wij niets zijn
Welke hand zal ik uitstrekken
en naar welk universum?
Het is niet van mij,
maar dat ben ik"…
Verjaardag
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 2.381 De dag waarop ik
elk jaar denk
aan je geboorte,
Godsgeschenk.
Je bestaat, ademt, leeft,
straalt, lacht,
ontvangt en geeft,
je groet, omhelst,
kust en wordt gekend,
kind wat ben ik blij
dat jij geboren bent!…
Gedaanteverwisseling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Zinnengeprikkeld nu vliegen wij
als vlinders
op noten van de accordeon
subliem door de Papillon
bespeeld
Montmartre als hoge heuvel en wijk
trekt al heel lang veel kunstenaars
en vooral schilders
Als ooit Van Gogh en Picasso
hebben zij zich hier
gevestigd. Met er bovenop de Sacré-
Coeur
Noten begeleiden de gezongen
woorden
Een mix…
Verslaving
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 166 Mensen kunnen makkelijk praten,
maar ik weet wat 't is.
Als je gevoel je in de steek heeft gelaten!
Ik heb keuzes gemaakt die niet goed zijn.
Doe daardoor mijn mensen pijn!
Moet mezelf weer terug vinden,
naar hoe het was.
En nu ik nuchter ben, besef ik dit pas!
Ik doe dit voor de mensen die er altijd voor mij zijn.
Ik word van binnen een…
bruggen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 168 bruggen
ik heb bewondering voor bruggen
hun bogen, hun gekromde ruggen
geven aan gleuven en aan kieren
aan diepe dalen van rivieren
in ons laag gelegen land
een zelf gedragen overkant
zelfs het betonnen viaduct
weet zeker dat het lukt
de kruizen van geklonken staal
spreken krachtig stoere taal
strak gedraaide draden trillen…
randgeval
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 103 aan de rand van meer en land
wacht het wrakhout op vergaan
loopt het spoor van slijt en slag
langs de richels en de knoesten
en door holtes in de binnenwand
op de rand van droog en nat
ontmoette ik op ronde schors
een man met uitgesleten zwart gelaat
een vrouw met in ’t gezicht een gat
te zaam een zware strijd gehad…
dirk
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 255 deze handen reikten en grepen het leven vast
alleen de herinneringen aan jou zal blijven leven
we hebben inmiddels geleerd om jou los te laten
want van binnen weten wij, jij komt niet terug
daarom zeg ik zacht, laat mijn handen maar
zij geeft mij dan een zoen en droogt mijn tranen
ik kijk verliefd en dankbaar in haar mooie ogen
dan zegt zij,…
Ik schreef eens
gedicht
4.0 met 17 stemmen 16.864 Ik schreef eens op papier van lucht
en alles wat ik schreef was lucht, en alles wat ik dacht,
en toen ik naar buiten keek zag ik een kraai van lucht
boven een bloeiende appelboom in het zonlicht
naast een schutting,
en ik hoorde iets scheuren in de verte,
er werd moedwillig iets verscheurd
ver weg,
nu is het mijn beurt, hoorde ik zeggen,
een…
Na het feest
gedicht
3.0 met 3 stemmen 6.206 De kleine mensen gaan tussen de grote
met het speelgoed van hun ogen.
Er slapen ook zulke vette bloemen in de sloten
en de takken waren zo blauw toen de maan
aan de andere kant van het huis ging staan.
In héél dit zacht delirium
van nacht en fruit en bloem
klinkt dof een weggedragen trom.…
grindpad
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 113 grindpad
achter het hek
aan het eind van
het grindpad vraagt
de stilte om aandacht
geen geruis in bomen
geen bewegend gras
de vogel zingt geen lied
de dood maakt me hier wakker
ik wist nooit goed
wie je was en waar
kon je moeilijk volgen op
je zelfgemaakt kompas
je achterstevoren denken
je eindeloze fantasie
je knikkeren met…
de hut
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 de hut
de lucht is blauw, egaal staal blauw
achter vier vermolmde houten palen
gekoppeld door een gebogen ijzerdraad
drie in het licht, één in het nauw
de pikkip of de pispaal, zogenaamd
de anderen, een gulle lach op hun gelaat,
droegen de erwten, bonen, hooi en klaver
om te drogen in ons zonnige klimaat
verdwenen zijn ze uit het landschapsbeeld…
landschap
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 246 landschap
het constant golvend blauw en grijs
belijnd door steeds weer wuivend groen
ruw onderbroken door puntig witte vlekken
tikkende touwtjes tegen een verticaal
het altijd stromend water naar het laagste punt
strak overtrokken door een gebogen horizontaal
stevig ondersteund door sterk betonnen palen
schitterend belicht door…