Alle inzendingen over uit zinnig

Je ziet het in mijn zinnen Wat een leven ook verstoort vind het in de zin Zinnen die worden gehoord Zo zinnig als het leven het leven zinloos aanhoort is het een verzinsel dat ontspoort maar in de ruimste zin van het woord heb ik mijn zinnen gezet, met dit als antwoord op zinnen, verzinnen, bezinnen heb ik dit zintuig de juiste zin gegeven…

Soms blijven ze even vluchtig hangen meestal kijken ze langs je heen als altijd op zoek naar het leven voor de dood ach kon ik ze weer blij maken in m’n armen nemen je grote trieste ogen kon ik ze slechts troosten met woorden of zinnen zinnige woorden die de dood passeren en achterom zwaaien naar wat is geweest om daarna weer te leven…

er zijn woorden opgesloten binnen in, geen zinnige zin is goed genoeg voor een begin bij het eerste woord valt alles om, te lang gewikt, gewogen gezwegen met mededogen ongeremd opstandig zijn ze het eind is zoek vanuit elke invalshoek ongehoord doof en veilig, geloven in heilig, volgorde en verband altijd resterend in gezond verstand…

steeds breng jij me van mijn stuk - zo mooi is je melodie Voor jou wil ik iets vrolijks schrijven omdat ik je zo mag, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo lief is je schaterlach Voor jou wil ik wel walsen schrijven omdat ik van je glans, maar steeds breng jij me van mijn stuk - zo schoon is je rondedans Voor jou wil ik iets zinnigs…

waar paarden bloemen kussen terwijl de pad de stoel versiert om te zien hoe elfen bankjes schilderen Imagine een land waar de blinde muggen ziet terwijl de schol eksters vangt en ma de liefjes vertroetelt Imagine een land waar de nacht vlinders baart terwijl de aal bessen draagt en de week dieren telt Imagine een land waar de waan zinnig…

redeloos dagen zij de zinnige lusten smeulend eerst maar snel al met vuur en vlam wakkeren zij de passie tastend verleiden zij in gedane beloften geen rede te vinden die weerhouden wil wat lokkend aandrift tot zinderend geluk wee maken zij de reine gedachten met zwoele fantasie die in kolkend bloed gekmakend raast door lijf en leden…

En ik, ik kan geen zinnig antwoord geven. Ik heb het een en ander opgeschreven en dan verscheurd; zoveel stond er niet in. Toch zeker niets waarmee ik jou herwin: je bent en blijft voor altijd afgedreven. Ook dit sonnet zal het wel zo vergaan. Nog vier, vijf regels en het is voltooid. Maar dan, laat ik het daarna nog bestaan?…

Ik ben niet katholiek, maar vrij zinnig.'…

Van zinnig tot onzin wordt een kool niet voor een geit gespaard. De gekkigheid van een sexueel beleven van sex tot sextig een verder sex belust leven.…

Bloemen leven licht-zinnig in hun bladen. Dieren lopen vanzelfsprekend; ze zwijgen van wat ze zouden kunnen zijn; hun daden gebeuren altijd nu; dieren zijn eigen. Mensen doen alsof. Bestaan in ijskouden, denken, denken, denken dat ze bestaan. Geen mens kènt een mens. Men wil zich vasthouden. Angst laat niet los.…

ontleed mij doorheen mijn vel en huid gaat mij verklaren vind mij te vinden zie mij in de ogen kent mijn bronzen hart splijt mij met mededogen zwart mij niet met koele smart ik ben en meer meer en anders ook vind mij als ik mij vind dat alles wat in mijn lijf en daarbuiten bevindt een rad van beeldend avontuur, een kind van zinnigheid…

Een rechtzinnige reformator vertelde graag over god dat doe ik zei hij zonder beeld of metafor want sprak hij keek zeer verstandelijk god is onveranderlijk tja om daar een vrij-zinnig antwoord op te geven is niet zo moeilijk hoor dat duurt maar even ik vroeg hem in onwetendheid als god onveranderlijk is ben ik het even kwijt waarom…

Ik trek de onkunde naar me toe – (krank)zinnig zoals je een kapot geknuffelde knuffel, koude krentenbol, kater of aspirine nog wat dichter naar je hoofd brengt om troost te bekomen. Verdwijnen. Vergaan. Vergeten worden. Wegsterven in onbemind gemis.…

Dichters in zinnige gedichten schrijven. Daar geloven dichters heilig in. Geloven in bedoelingen. Zonder minder. Zonder meer.…

oktober dampt zich in de eerste kille ochtenden als voorlopers naar winterse donkerte af en toe schijnt er een waterige zon oktober spiegelt zich in goudgebladerte en grijze wolken die zachtjes uitvallen in humusrijke aarde volgende lente weer zinnig groen oktober verdonkert zich in bewolkte nachten en benevelde aarde terwijl de maan aan…

Een leegheid... dat is wat er is er is een leegheid in mijn hoofd een galmend en hol echoënd gebonk niets is zinnig, alles is verdoofd witstarend het papierlijk oppervlak geen indicatie van iets wat iets belooft geen woordregels die vanzelf ontstaan Ooit werd elk gedicht gemakkelijk ontroofd aan de hersenspinsels van mijn brein met het grootste…

vandaag ben ik het huis niet uit geweest en bleef maar zitten op mijn luie stoel ‘t was zoals ik het gisteren had gevreesd de dag zou eentonig worden, zonder doel dat gaat nu al weken en lange dagen door als ik ziek ben en het huis niet kan verlaten de moed zinkt weg, de energie gaat teloor en ik kan niet meer over iets zinnigs praten…

geen titel zal ik dit schrijven geven geen naam mag het hebben er valt ook niets echt zinnigs in te lezen en ik probeer er niets in uit te leggen want veel te snel geven we namen aan iets wat dat niet mag hebben veel te vaak menen we dat teksten iets waardevols zeggen menen we iets nietszeggend als diepzinnig uit te moeten leggen…

was het doodtij hij gleed gestaag voorbij de uren vielen als los zand op de ongelezen ochtendkrant binnen oog- en oorbereik hing de deurbel stil voor lijk de telefoon hield zich ook al dood waarmee hij een saaie aanblik bood uit de radio kabbelden geluiden die op niets bijzonders duidden slechts wat slome variété verder niets zinnigs…

In de verte slagen van een klok die mij oorverdovend luid wekken: uren die om zinnige invulling vragen, antwoorden die stomweg uitblijven. In alle volheid ervaar ik in leegte iets dat ik God noem. God, wat verlang ik naar God om dit eindige bestaan te vullen met een 't niets ontstijgende betekenis.…

Scherven vinden dichters in verhalen waarvan ze zinnige gedichten lijmen, die naar liefhebbende mensen gaan. Ook dichters zoeken naar betekenis. Daarom zoeken lijmende dichters. Naar zuivere dichterslijm.…

Ik heb niets van het leven begrepen en nog minder als die of gene iets zinnigs bedoelde te zeggen om over gelovigen maar te zwijgen die slaan het leven gewoon over voor een eeuwig leven na hun dood mijn persoonlijke unieke innige ik zegt wat een flauwe kul er is niets wellicht kan je iets of wat of dat van je verborgen verleden lichten in…

Wordt dit een zinnig vers? 't Zal mij verbazen. Het werk aan dit gedicht lijkt onbegonnen. Het resultaat? Slechts veertien holle frasen.…

een zeis of is hier sprake van een groep gestoorden die malend deze troosteloze oorden verwisselt met het aardse paradijs de winnaar juicht, krijgt knuffels van een miss en schudt blijmoedig uitgestoken handen vol onbegrip aanschouw ik het festijn de meet ligt in een stad vol droefenis Roubaix …mijn God, geen ziel wil er belanden geen zinnig…

Je reist met stille krachten, die ook Hem verwachten na de stille ademtochten van de dood, naar een onbegrensde ruimte, zinnig in gedachten waar het liefste wordt gevonden, onuitspreekbaar groot.…

Omdat ik op zulk naïeve vragen geen zinnig antwoord geven kan, wend ik me dan af en met een vage glimlach antwoord ik ze dan: “Er is meer nodig dan papier, een pen en een bureau, en ook met al het dichtplezier ter wereld krijgt u het niet cadeau; het is een aangelegenheid van verdriet voor al wat leeft, voor de meedogenloze tijd en wat…

zwijgen is zilver woorden, zinnen waar te beginnen om uit te leggen iets zinnigs te zeggen te delen mee te spelen blijheid, vreugde, droefenis, verdriet wat al niet kun je daarin leggen om die ander te zeggen hoe je iets voelt ondergaat of ervaart niets of niemand wordt soms…

in mijn kinderdromen had ik me destijds voorgenomen een David te zijn die een Goliath verslaat maar begreep al gauw dat dat niet zomaar gaat of een Abert Schweitzer die voor de kinderen in Afrika zou zorgen gewoon iets zinnigs worden of op z’n minst iets kunstzinnigs een zanger zoals Bob Dylan zijn dat leek me ook wel fijn misschien…

het gefladder in mijn buik het weeë gevoel maar ik eet niets en ik zeg weinig staar een beetje voor me uit de vlinders maken mijn knieën week ze maken mijn mond droog ze laten mijn handen beven en dat sinds de dag dat ik in jouw ogen keek als ik je zie ga ik blozen geen zinnig woord komt uit mijn mond durf je nauwelijks aan te kijken…

Daar stond je dan Die leuke charmante man Bij wie ik geen zinnig woord uitbrengen kan Te bang om voor schut te staan Plots keek je me in ene strak aan De twinkeling in je ogen verriedt je blik En ik wist even van schrik een ogenblik niks te zeggen en zonder iets uit te leggen wist ik je aandacht te verleggen van mij naar je koopwaar…