Alle inzendingen over uitbarsten

Aardbevingen en uitbarstingen Lavastromen over mijn wangen Vloedgolven van steen Als je weer gaat. De zonsverduistering achter mij Verslind mijn schaduw Een zandstorm aan de horizon Prikkende ogen, verblind mijn zicht.…

lang heeft het blad zich groen voorgedaan vasthoudend aan de primitieve ijkpunten van de ooit gewaardeerde woordenstam en nu oorspronkelijke kleuren nog even mogen warmen voordat ze zich losmaken van hun vertakking komt opgekropte gramschap ineens tot volle uitbarsting verrot is het blad dat langs de stam naar beneden scheldt uitgedragen…

Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt stramien Mens: louter spiegel die Uitbarst…

Hij zegt: ‘Het komt gewoon door mijn ambitie Een driftbui nu en dan, dat hoort daar bij’ Maar kift, vernedering en scheldpartij Zijn omgangsvormen die ik liever niet zie De fractie wil het nog één keer proberen Zal Dennis zijn gedrag nog corrigeren?…

Amsterdam Herengracht nummer 380 3 hoog achter zijn spionnetje ingeklapt huisbel onklaar boodschappen voor een hele week hij wacht voorkantig leven leeft zich na de ijspret en dooi knoppen van bomen staan op uitbarsten spreeuwen bevliegen weer hij wacht dan, langzaam, ontspruit hij voelt energie en warmte van de ander een virtuele…

bergen zijn de steenpuisten van Moeder Aarde kraters en kloven de littekens die ze vaak achterlaten Als ze op uitbarsten staan berg je dan maar probeer mogelijk de magma en lava uit de weg te gaan lukt dit niet dan wordt je misschien ooit eens opgegraven vanonder puimsteen en as zoals het lot ook eens Pompeii beschoren was…

Als kleuren uiteenspatten om twaalf uur dan leeft onze voorstelling andermaal in een glorieus vlammend domein Je laatste uitbarsting als palm of Gerbera gevoel van vrijheid als kleuren in de nacht knipoog ik terug door het sluiten van mijn gordijn.…

valt er nog te praten onopgemerkt houdt het je in de gaten, vanuit de lucht gegrepen en bespied, het sluitende systeem dat alles ziet en registreert, je hele doen en laten verdreven is elk onbekend gebied geen uitvlucht meer, niet schuilen in het riet wij hebben de ballon zelf opgelaten die boven hoofden hangt, van kleur verschiet en uitbarst…

dragen tijdens de theatervoorstelling van het leven zij moet allerlei vormen kunnen aannemen; zoals een glimlach of het stilliggend licht op een heuvel zwijgen als een blad dat tijdens de herfst ademloos ten onder is gegaan koorddansen op de rug van een rivier en een enkele keer overleven tussen vlam en vuur zomaar, zonder reden uitbarsten…

Maar het zit vastgeroest, gebakken als een harde korst, te weten dat ze niks zegt uit eigenbelang zegt meer en het duurt al zolang Dit moet welhaast openbreken dit moet uitbarsten zolang kan niemand zwijgen nooit voor zolang. Tot dan: blijft het haar geheim…

Losse letters smekend om een woord meegenomen door de woeste zinnen onder invloed van de vreemdste dromen dagelijkse beslommeringen overboord woordbloesem tussen het frisse groen een uitbarsting van nieuwe liefde mag ik jou vragen om een zoen?…

onderbewustzijn die bij tijd en wijle zich gaat roeren en haar verstikkende inhoud afvuurt naar het hart als vurige pijlen geladen met vragen en waaroms die onbeantwoord blijven maar wel aan het verstand gaan knagen pijn gaat soms gepaard met beelden en hoewel ze vervagen, toch blijven de details nog goed bewaard komt dan de uitbarsting…

Koud zijn mijn gedroomde dromen die als vier seizoenen in één bui uitbarsten met het wispelturige karakter van haar aard voelt de intentie als een geopende roos.…

getuigen van Duitse huisvlijt Grauwe gezichten dromend over bestemmingen weg van hier Een vereniging van Oost, West en bier Als jij West bent en ik Oost Met een verzameling lege flessen op de grens Op weg naar grijs Nergenshuizen en een bierpens Waar niemand elkaar gelooft Omdat een kater alles stilletjes verdoofd Een lange rit met vrolijke uitbarstingen…

Dat jij aan witte magie doet via de huidige technieken is mij duidelijk, dat ze jou hebben zwartgemaakt doet God in een lachbui uitbarsten.…

Uitbarstingen en aardbevingen. Bosbranden en orkanen. Overstromingen. Overspoeld worden we met nieuws. Nieuws dat zo oud is als de wereld. Natuurrampen laten ons mensen zien, hoe nietig we eigenlijk zijn. Vulkanen laten ons mensen ervaren, hoe de aarde zichzelf vernieuwt.…

De grote hoeveelheid oude mannen, met doorgroefde gezichten, de tanks, die zich op niets, maar dan ook niets richtten, de straaljagers die overvlogen, maar 't meest raakte ik bewogen van die eenzame man in zijn rolstoel, die bij 't aanschouwen van zijn kompanen in huilen uitbarstte.…

woorden van de witte boorden rijg ze aan elkaar 't is maar voor even morgen zullen we ze niet lezen er niet voor beven in dit vergankelijke leven maar zingen van leven gewijd aan God luisteren naar de stemmen en naar elkaar dat wat de wereld niet kan verstaan zal menigeen hun vrolijkheid beklemmen soms gaat het gepaard met een uitbarsting…

In woede doen uitbarsten. Kritische blikken, kunnen ons doden. Een enkel woord, is al genoeg. Gedachten maken onze hemels. Of onze zelfgemaakte hel. Ieder mens maakt zelf munitie. Als verworven mensenrecht. Iedereen haalt trekkers over. Niemand is daar schuldig aan. Verantwoordelijk is iedereen.…

stuift een straaljacht door uw ruim het laat u schuimen als het strand dat pas werd gladgespoeld. de lucht die is van u van mij voor nu kleef aan mijn lippen, luister de avondfoor op met uw dovemansoren, hoor hoe ik uw stilte preek bloemsuikerspinnen, zo smaak ik u die past bij alle uren, die hard maakt wat u 's winters beweert, soms uitbarst…

Krachten staan op uitbarsten als wij ze durven ondergaan... En dan komt het: Distantieer u van het geijkte. Verlos uzelf van 'zeg maar' dwang. Richt u op het Onvoorziene. Word een Ander in Lenteland!…

als drukte je opslokt spanning je opfokt coronavirus je ophokt een uitbarsting uitlokt maak dan korte metten ga je zinnen verzetten je mind resetten moet je opletten: vanaf Sellingen zit je op het fietspad Groot Koolwitje neem het voetpad rechts vlak vòòr de Vossenweg er staan paaltjes met een wit-gele en een witte kop even verderop…

vergelijkt me vaak met al die dode kunstenaars die het net niet haalden en bleven steken in voortreffelijke middelmaat Zij heeft grootse plannen, niet schieten is nooit raak Dikwijls verwijlt ze, kwijlt ze op mijn schoot en kijkt Schurkend tegen mij aan zoals jij is er nog géén één waarop ik een man die bijna voor haar bezwijkt in lachen uitbarst…

Zijn er niet bijgekomen terwijl Het volk er om staat te springen, Krottenwijken die niet zijn Opgeruimd maar weggeruimd om plaats Te maken voor stadions die niet zijn af gekomen En dakloos maakten de mensen Die er woonden - en nu ook De score waarmee ze verloren Open wonden maakt in ziel en zaligheid Lijkt de slapende vulkaan tot uitbarsting…

Van lente tot aan de zomer een uitbarsting van dat kleurig bloementapijt dat ons niet in droefgeestigheid om doet keren. Heden mogen we het weer beleven gelijk de vogels in het vrije veld. Het verhaal van een ongekende bloemenweelde wordt ook weer dit jaar aan ons verteld.…

Dit grote verschil is wat me zo benauwt 't is zo'n schril contrast, ik moet zo op mijn woorden passen, voor het geval je verongelijkt uitbarst, dat jij degene bent die gelijk heeft, (en al heb je het mis) je krijgt het van mij want het laatste wat ik zou willen is een woordenwisseling, daar schiet niemand iets mee op, dus leg ik me erbij…

wuifde maakten konijnen dat ze wegkwamen door 't zand bonkten onze harten als één, ogen die in elkaar opgingen jouw gedachten werden de mijne, zo vergroeiden we totdat wolken samenpakten, de spanning tastbaar jouw blikken feller, mijn woorden grimmiger maakten we ons verwoed los, van wat eens liefde was 'n zee van regen deed ons in lachen uitbarsten…

Soms dwarrelt er lichte sneeuw over de rand mijn loopgraaf in Ergens voorbij de middag moet het zijn al is dat aan de grijsheid niet te zien Ik lig hier nu al jaren Voor mijn gevoel zelfs wel een eeuw Wachtend op jouw volgende beweging, een sluipende omsingeling, een onverhoedse aanval, een uitbarsting Ik weet eigenlijk niet zeker of…

J'attendrai dat zou ik willen bereiken alles, maar niet de onverschilligheid dat wil ik misschien nog wel het meest niet meer schrijven nooit meer, nu niet later niet, nooit niet ook vroeger niet meer de vrede van een kist maar rust beangstigt weer de leegte blijft zeuren onderhuids en onderkoeld als dikke, rijpe puisten die op uitbarsten…

Het is aeonen geleden dat de hemel tot de aarde sprak dat de wind land en water brak in zeven zeeën in een uitbarsting van hevige weeën dat ieder elkaars taal verstond en Orion de Schorpioen verslond Zo is de tijd vergleden lichtjaren verder naar het heden Er woekert flora uit oeroude zaden verspreid door weer en wind die men op…