Alle inzendingen over uitgerust

Ik lig hier, niet aan de beademing Er staat een beetje wind ik krijg te weinig lucht om te praten, geen energie Mijn lichaam is in de weer om het virus uit te schakelen Ik heb nergens fut voor niet eens zin in nootjes of bonbons, slapen wil ik wel En uitgerust wakker worden In bed naast jou.…

voor anker wordt zij wiegend in slaap gesust languit ervaart zij verbaasd: de boot ademt mij dan ontzwemt zij ‘t middellandse warme water op stralen licht -als door ‘n vergiet, denkt zij later- in vissenscholen, zweeft zij zich van lichaam vrij met vliezen, bril en kalmte verrijkt en uitgerust…

Haar trouwe vierwieler staat gereed Uitgerust met een kleine mand Langzaam sluiten haar rimpelige handen om de handvatten,laat zich rollen over de stoeprand De eens zo sterke vrouw met benen als staal heeft alle delen van de wereld door gelopen Nu laat de "tand" des tijd haar de ouderdom ingaan Moegestreden toch nog op een beter hopen Af…

dansende lichaam draaiend als blonde liefdes spin gevangen in je onzichtbare web verdronken in je mooie ogen verliefd op je warme lach geketend aan je zwoele lippen genietend van je zonnige stem verbijsterd door je bergachtige passie bevrijd uit je omklemmende tederheid verenigd door uitputtende liefde opgewekt door je lieve woorden uitgerust…

Antwerpen steekt als eerste van wal nee, niet met hun haven of met hun voetbalploeg unicum in het land: "de vervuilinglast" een absurde geweven taks die oudere auto's moeten weghouden uit het centrum van Antwerpen wanneer hun dieseluitlaat te hoog uitvalt discriminatie eerste klas want fabrieken rondom de stad mogen gerust vuile rook…

door gidsen gebracht, slecht geoefend maar goed uitgerust zit ik op mos tussen magere berken ik por in de as van een stokoude stookplaats; vochtige neusvleugels, wenkbrauwen borstelig van rijp een vroege sneeuwhaas krijgt te laat lucht van de azende vos -------------------------------- uit: 'De witte sjamaan', 1988.…

Op die hoogte was de lucht ijl maar de wind bracht de koelte van de sneeuw op de toppen de ogen slurpten het eerste licht Het lichaam voelde zich uitgerust klaar om verder omhoog te gaan de zwaarte makkelijker te verdragen zodra de eerste stappen waren gezet Vanaf een hoogte naar beneden de wegen leken strepen waarop figuren bewogen veraf…

elk klein vogeltje heeft z’n wensen vrolijk geschetter en enkele die al zingen o wat ontwapenend en zo mooi je hoort het voorjaar er al in doorklinken die kleine wezentjes verstrekken onbewust mij weer hoop in die winterse kledderzooi ‘k zie en voel de natuur weer langzaam swingen en het vrolijke vogelgespuis heeft mij weer met optimisme uitgerust…

In dieper adem speelt de zon met schaduw langszij een buizerd in fluwelen lucht voor mij dwaalt een dal groen overladen een gedrapeerde toonzaal omringt de beek Mijn oog kijkt op een levend ver verleden uitgerust kleurt ontluikend de sleutelbloem herinneren trekt met hondsdraf mij het dal in verliefd leiden zwaluwen mij langs deze wegen…

niet leeg is geniet ik nietszeggend in de tuinstoel met half gesloten ogen alleen mijn geest spreekt spontaan naar hen die mij het liefst zagen gaan denk niet dat ik bang was voor het leven want dan heb je ‘t mis wel voel ik vreemde trekken op mijn smoel maar ben heel tevreden weggevlogen een mooier slot kon ik niet wensen was goed uitgerust…

Even terug, terug naar een veilige haven Om daarna uitgerust, gesterkt en vol kracht Weer de harde wereld af te schaven En te vechten tegen de dwingende macht. Dus laat me nu af en toe toch even kwijnen Ik ben echt geen gek die leeft in’t verleden Al moge de tekenen soms tegen me schijnen Ik sta heus wel stevig verankerd in het heden.…

Uitgerust worden ze wakker In hun luxe villa geurt de koffie Is de effectenbeurs hun speelveld Is onverantwoordelijk risico’s nemen verworden tot dogma Uitgerust worden zij wakker Een nieuwe dag vol kansen gloort aan de horizon Een nieuwe dag vol spel Een nieuwe dag vol overdadig eten En drinken Een nieuwe dag vol ……..…

komen dan diep ondergestopte warme gevoelens vrij je ervaart de natuur en bekijkt het leven net als hij je leert van hem hij maakt je blij je sombere gevoelens worden terstond geblust plotseling voel jij je weer uitgerust…

tonen in mijn hart nog het pure broederschap dewelke wij ervoeren doch, het weerzien had geen “ statement “, paden werden gekruist en belangen verstoord door eigenzinnigheid van ons beiden maar harten dragen geen wrok, slechts wat stille woorden die in mij als onuitputtelijke affirmaties werden geuit, zo ook jij, groot en sterk maar uitgerust…

curatoren met vergrootglazen onder ezelsoren in graven op kerkhoven met ratelboren op oude beelden van mais en volkoren in archieven bij de metaforen kantongerechten de procuratoren te Hillegom zeer vele bolsectoren op schouwtonelen en regeringskantoren met smeerpoetsen in stille locomotoren in hospitalen tussen erffactoren door met diploma's uitgeruste…

De tuin is nog geheel onbetreden als ik uitgerust en onverplicht beneden mijn ogen op de tuin richt. Het moment ademt heldere regenbogen de togen ontdoen zich van de sneeuw al honger ik als leeuw naar meer vrieskou ik stroop nou eerst mijn mouw op er komt geen Elfstedentocht.…

vader na het werk, de grote organisator niets ziet hij over het hoofd DVD schermen beloofd is beloofd bijna is er niets meer te regelen Poekie naar het asiel een ander tehuis demente Oma met een smoes naar het ziekenhuis na de vakantie pret en zon zien we wel weer of het niet of wel kon we hebben zo veel geld bespaard we zijn lekker uitgerust…

Voor wie de scharnieren niet ziet lijkt hij volkomen intact; een vader die straks uitgerust weer overeind zal komen. ------------------------------------- uit: 'Meervoudig afwezig', 2017.…

signatuur wordt de mei langzaam maar zeker in haar bloei tot staan gebracht nu ik de contouren van een vrouw zie, zittend onder de es hoe ver is ze van mij verwijderd in het lentegroen in roze en wit en voorjaarsgeel voor hem alleen, trots aan haar zij hoe paradeert zij in het lot van iemand anders van haar geheimen nog niet uitgerust…

Een uitwas van het proletariaat Dat was dat vieze slapen op de Dam Nu prijkt het weer voor één keer op 't program Omdat een kraakverbod op stapel staat Een update van een jaren-zestig-droom Met waterwerend telefooncondoom…

Hoe heerlijk het is om uitgerust wakker te worden op een nieuwe dag waarop ik de frisse geur van een groen kan ademen die met haar veelvuldige tinten en verschillende tonen verspreid ligt over stad en land waar lente bloeit en groeit op hetzelfde moment.…

Ik kende hem niet Micha Wertheim Ik zag hem voor het eerst Op oudejaarsavond in Spanje Op tv met ‘voor twaalven’ Maar het werd ‘2 na twaalven’ Dat maakte hij meer dan duidelijk Met zoveel inhoudelijk brandend vuur Van vooral verbazing, verontwaardiging Er viel best af en toe wat te lachen Maar mij heeft hij op z’n hand Weergaloos…

als je bij je eerste kindje bent heb ik nachten lang maar op en neer gerend Na een tijdje ben je zo uitgeput en moe wil je allen nog maar slapen en naar bedje toe daarbij komt ook weer het moment dat je weer aan werken toe bent Dus ik stop met vechten en neem haar als ze wakker is geworden tussen ons in We slapen allen lekker door, een nieuw uitgerust…

" "Zeg Sinterklaas en Zwarte Piet, Ik ben weer uitgerust. Ik kan weer aan het werk hoor, Ik blaak van levenslust!" "Da's jammer neef, want ik had pret En ook m’n Pieterbaas Maar ja, het is niet anders Want met Kerst ben jij de baas." "Maar als je het niet erg vindt Mag ik dan met je mee? Wanneer jij langs de kinders gaat?…

de zon een onophoudelijke aanzezigheid…

Van beider leven is alleen, wie aan uw sponde zit gebleven, en toch, wij beiden gingen heen in 't laatst gestamelde vergeven, waarvan gij nu ligt uitgerust, voor 't eerst uw schoon-zijn onbewust. Uw koude wassen beeltenis zal ik met 't laken zacht gaan dekken eer dat de dood in uwe trekken schaadt, wat niet te helen is.…