Alle inzendingen over uitgestrooid

hij hen verbazen Hun vernederen en verlagen Munten rollen over de bar Langzaam treedt de alcohol toe Steeds verder raakt men in de war Uiteindelijk is men verslagen en moe De centen zijn geteld Echt bier is niet geschonken Nooit aan iemand verteld Iedereen is tevree en dronken Zijn geheim neemt hij mee Niemand zal het ooit weten Uitgestrooid…

Als in een film dringt het water binnen ijskoud glijdend, zakt het weg in 't diepste binnen van zijn wezen brandt echter verzengend vuur erupties zijn niet te vermijden kokend, borrelt alles op hete vloeistof schroeit zijn lippen de aders zwellen de huid schrompelt vernietigde structuren overgang tot as uitgestrooid over het stille…

hij heeft een foto van zichzelf gemaakt die in honderdduizend miljarden gelijke stukjes gesneden ze in het luchtledige met kracht uitgestrooid in de vorm van sterren zon maan en ontelbare nog niet ontdekte planeten in lucht licht donker en weer in bloem dier mens geur kleur zintuigen in groot en minuscuul klein leven en elk stukje…

Clara kwam langs het huis ligt vol met sterren van heinde en van verre liggen zij uitgestrooid in de verstuurde brief die wij vandaag ontvingen liet zij de woorden zingen het lied van leed en lief en jaren naderhand als wij zijn uitgeflonkerd de schemering haast donkert dan licht er aan de kant één vonk, een niet-verwachte zo tussen…

't liefst van al schreef hij het firmament te pletter om daarna alles weer te schrappen stoffer en blik Pluto en wat protonen samen vegen maar het zonnestralen was hem te vlug af hij zou nog lijden onder wat residu uitgestrooide lichtjaren enkel in zijn ogen was hij sensatiezuchtig het sterrendom onderschreef zijn schitteren niet…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…

Woorden van liefde verspreid door de wind uitgestrooid over het land hopend dat iemand ze vindt Verlossende woorden zo lang op gewacht toen kwamen ze eindelijk zelfs eerder dan gedacht Woorden van begrip toch nog gekregen ernaar gehunkerd, zonder kon je er niet meer tegen Woorden van spijt zo warm als zonnestralen vallen in dorpen…

weet me geen raad met al die oppervlakkigheden die worden uitgestrooid als een gemoduleerd zinsnede die geëtaleerd wordt als een op zich zwaar voren trekkende machinerie die door de sporen ploegt van een heroïsche onbesproken verleden diepgang is een verlokkend woord om het drijfvermogen te doorgronden waar zelfs het zwaarste fundament…

De kersenstam Is met de teed're bloesem volgeregen, Die als een kostbaar uitgestrooide zegen Mèt lam en madelief de leiding nam: Tezamen zullen zij het weiland vegen, De bloem, de bloesem en het witte lam!…

Denk niet dat ik er niet meer ben als mijn as wordt uitgestrooid en verwaait met de wind dan zal ik ruisen, ruisen in de hoge toppen van de populieren word ik meegesleurd met de zaden van bloemen en planten zal ik rusten onder het bladgoud van de herfst tot ik verteerd in de winteraarde zal ontkiemen in de lente ik zal de witte lentekrokus…

Uitgestrooid over de zee vervulling van mijn laatste wens zo vrij nog nooit gevoeld in heel dit aardse leven kunnen gaan waar ik zou willen ongebonden en niet vastgesnoerd waai ik mee met alle winden ben er wel, maar niet te vinden de snelheid staat mij niet meer tegen alles is nu echt tot zegen soms spoel ik ergens aan kan in vrijheid…

zijn doordrongen, om elke vezel te verleiden tot het bloed druist door de longen uit het uurwerk van de ziel, komt de tijd voor wie de tijd is gekomen, het vorige is al bijgezet, wordt het jaar opnieuw in kaart gebracht, om weg en doel te laten samensmelten, in de revisie van het hart lijkt ieder jonger oude sporen zijn gewist, uitgestrooid…

uw doornen hebben mij diep geraakt en rozen heb ik voor u uitgestrooid ik ben u gevolgd in woord en daad en mijn hart met uw liefde getooid al moest ik van uw doornen dragen kreeg ik wonden die niet te helen zijn het gevoel dat u mij alleen had gelaten in stikkend verdriet en eenzame pijn toch blijft mijn leven een verwachten op uw liefde…

Handenvol gras en grint uitgestrooid voor de voeten. Vuurbloemvlinders spelen traag met vaag danslicht. Het ochtendorkest strijkt de stokken voor de ogen. De blauwe zondag wijst opnieuw het lange geitenpad.…

Waar het land verdampt, in asblauw een pluim een veeg uitgestrooide lijn het zand condens de adem licht de adem in waar. Ik had je uitgerookt ik knier je lag in splinters narwalhoorn in mosselscherven o.…

want het voorjaar is weer in je terug hoe hard het ook kan stormen jij loopt met grote passen met de wind in je rug De winter ademt een kille sfeer uit het kan je niet bekoren je hebt de liefde opnieuw ontdekt daarom is de sneeuw net sterrenstof wat vanavond alleen jou bedekt Dankbaar kijk je omhoog naar wat er over jou wordt uitgestrooid…

Direct daarboven begint een blauwe lucht met hier en daar wat witte wolkenstreepjes, als uit een onzichtbare losse pols lukraak uitgestrooid.…

geloof in feiten en non-fictie, met een eigen dictie van de realiteit betaald maar evenzo onecht, perforatie van papier met de pen en gevonnist tot de prullenbak, een schrijvers loep stelt het detail in een scherper diafragma vast, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid…

Lege banken stille stoelen golven breken tranen vallen Blinde vissen stille woorden meisjesogen vreemde vogels Dans van regen hoop op beter zon gaat onder verdwaald geluk Zo weinig, zoveel zo slecht verdeeld kracht naar kruis zo ver van huis Bruine suiker witte dood doodse stilte uitgestrooid Inzicht, oud zicht warmte,…

Waar zijn de kleine vissen, uitgestrooid in de oceaan, zoals de traditie vraagt.... verraden tezelfdertijd zo aantrekkelijk, een uitbeelding van de kosmos in het water en de vloed, een pleidooi om poëzie ..een vloed van golven, die de dagen eenzaam telt en in eigen kleur terechtkomt.…

non-fictie, in een eigen dictie met fictieve realiteit betaald als dagelijkse waarheid onecht, perforatie van ideeën gevonnist tot een prullenbak, de loep stelt elk detail in een breder prisma vast, versnippert het taalgevoel, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de magere vingers van ethiek, verknipt tot confetti en uitgestrooid…

niets beweegt, in het stiltebeeld van vlekjes in miljoenen kleuren groen, met witte, gele, rode spaarzaam uitgestrooide stipjes bloem niets beweegt het stille zilverwaas van haast afwezig water, net verlaten door de avondschemering van vermiljoen niets beweegt niets te horen nergens in de Oostgracht leven op dit schemeravonduur, waar…

non-fictie,in een eigen dictie met fictieve realiteit betaald als dagelijkse waarheid onecht, perforatie van ideeën gevonnist tot de prullenbak, de loep stelt elk detail in een breder prisma vast, versnippert het taalgevoel, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de magere vingers van ethiek,verknipt tot confetti en uitgestrooid…

Oorzaak: de 'ongewenste bruine tapijtvloeren' aan meeuwenpoep die over de buurt uitgestrooid worden. De meeuwen komen er weer graag omdat 'hardleerse, veelal allochtone broodgooiers' de meeuwen van voedsel voorzien. De Mos: 'Steeds weer moeten autochtone Hagenezen lijden onder de regels die de islam oplegt.…

Kabbelt voort in de verbeelding, voelt zich verleid aan de mateloosheid van de dag, die de betoverde hemel splijt, Het zal het hart bedwingen, de hunkering naar het tijdsbeeld, wat geil en zwanger was van de geuren van seringen, maar door vergetelheid z’n weelde liet verdringen in uitgestrooide as, het was mijn gedroomde horizon…

zevenmijlslaarzen over opgeblazen wolkenvelden platgetrapte bergen spottend met rivieren zwaartekracht en dood Zijn jas onbehouwen los van ongesponnen garen voor wie achterwaarts hem liefheeft trekt hij hemelbreed zijn spoor Iemand noemde hem een held zoveel anderen een ezel groter dan zijn eigen schaduw vreet hij liever lege lucht is hij uitgestrooide…

Mijn liefste Een roosje achterlaten op de plek waar je as twee jaar geleden werd uitgestrooid Even stilstaan en aan je denken, kijken naar het landschap dat je zo prachtig vond, het weinige dat ik nog voor je doen kan mijn liefste.…

WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID plots gaf zij een kreet, en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN…

Want zijn bloed Was in d' aders schier verstorven; In zijn goed Vond men nooit de pistoletten Van 't verraad, Uitgestrooid om scharp te wetten 's Volleks haat. Gierigheid en wreedheid beide, Die het zwaard Grimmig rukten uit der scheide, Nu bedaard, Zuchten: Wat kan ons vernoegen Goed en bloed?…

Dat was nog toen hij de humor in zijn bast voelde, maar in 2012 was hij zo verbitterd door zijn armoede en zijn isolement, dat hij al die rijkaards op hun supersnelle fietsen niet meer uit kon staan, dus kocht hij via via een grote hoeveelheid kopspijkers, die hij 's nachts over de etappewegen van de volgende dag heeft uitgestrooid als kwaad…