Alle inzendingen over vaag verlies

Ik voel een vaag maar toch intens verlies. Geen woorden vind ik om dat te benoemen. Een glimlachendl gezicht dat op komt doemen, verwaaide zwarte haren in een zomerbries. Een warme band, bekend van lang geleden omvat mijn donker hart dat huilt en lacht in het bewust zijn dat het nooit weer komt.…

Elke seconde Tik je Onverbiddelijk verder weg Van mij Elke minuut Denk ik Zwijgend Aan jou Elk uur Is gevuld Met herinneringen Met beelden Elke dag Ben je Bij mij Maar niet meer Fysiek Hier en nu Is niet meer Het is verdwenen Tijd betekent Niks meer, Jij, des te meer…

Vaag zijn de gedachten van hem, die je niet doorgrondt Vaag zijn de weinige woorden die je nauwelijks verstond... Vaag leeft hij in zijn eigen, enige wereld, Die een ander niet begrijpt Schyzofrenie is een ziekte... zij die er aan lijden hebben hun eigen theorie...…

het verlies waarvan ik niet kan spreken halsstarrig en zwijgend houdt het wacht maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht verlies als dreunend, dreigend teken. voor altijd in verlies verbonden en toch voorgoed, voorgoed voorbij ik heb gezocht maar niet gevonden het verlorene, lieve kind, dat ben jij…

Wat een gemis....wat een pijn. Kan er niet bij, waarom het zo moest zijn. Elke dag wakker worden met een brok in de keel. Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt. Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer. Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…

Een handvol zand: Met een hand vol zand begon haar pad van leven, onwetend wat ze zou beleven. Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen, dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden. Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht, ze straalden hoop, liefde en pracht. Ze danste op de tonen van het lied, dat vreugde…

In de wedstrijd van ieders leven is niet van de dood te winnen ook geen gelijke stand alleen maar verlies een groot verlies Sterkte familie sterkte fans dank Johan!…

Geen reden kunnen bedenken voor dit verlies. Het vertrouwen verliezen in alles. Emotioneel uitgeput raken. Met stomheid geslagen zijn. Dit alles door het verlies van een dierbare vriend.…

He Ik snap het niet Wat zegt ze nou Wat een vaag verhaal Wat wil ze nou Wat zegt ze nou Ik snap het niet Geen knopen in het touw Ik zie een mond bewegen Er komen ook nog klanken uit Mimiek, gebaren, alles lijkt okay Maar de woorden die ik hoor Maken geen verhaal voor mij He Ik snap het niet Wat zegt ze nou Wat een vaag verhaal…

of lijkt het zo mijn aanwezigheid in deze tijd is het maar show ik ben alleen vandaag alleen, dat is genoeg even tot morgenvroeg voel ik me alleen maar vaag.…

Januari baart schrille dagen schenkt fluisterdunne lichten luchten, wrang en jachtig waaien onheilsberichten tegen de heldere ruiten beslagen blijven mijn gedachten traag trek ik tekens van toen door het brakke vocht op het glas van vandaag waarop het vergezicht stokt druppels aan het vingerschrift zoeken een bedding naar een onbekende…

verleden zelfs huist in de ruwe schors van eeuwenoude statige eiken wind raast in de toppen verschuilt zich ruisend in ‘t eeuwige groen van statige bemoste sparren zwijnen spoken hier rond zwart smakkend knorrend elke geest vlucht jammerend tijdens hun nachtelijk maal in de morgen resten nog sporen zijn evers verscholen in ‘t groen vaag…

vaag zeurt een vraag aftasten sudderen en pruttelen op de achtergrond daagt een antwoord…

Tanka: Op de brede dreef staat een mensengedaante, nietig en eenzaam, voor een poort, door mist omhuld, tussen schaduw en vragen. Haiku: Ruime zonneglans warmt het bos vol reine sneeuw. Dat licht steeds volgen...…

Een breed wit meer van nevelig koud zweet uit slapende spoken doorzichtige zeiltjes zonder boot of mast zweven wiegend in wijde kringen rond mijden angstvallig het diepe midden waar een eenzame boom schuilt kaal _ plomp _ gedrongen... zijn bultige stam streng als een ridderburcht torst knoestige takken de stramme kroon vat stijgende…

je schildert een impressie van het land waar je woonde in een paar streken verschijnt een witte weide en altijd weer die vage vrouw met zwarte hoed je zoekt geen grenzen wijst naar je hoofd alles zit daar en daar zit het goed kwasten en drumvingers een enkele wijze haar het zij geloofd…

de laatste tijd heeft hij het gevoel dat er geen speciale reden meer is om langs te komen hun verliefdheid schijnt al voorbij als ze weer eens afspreken ruikt hij een ander soort parfum. draagt ze een ander kapsel en heeft ze weinig tijd. op zijn vraag wanneer ze elkaar weer zullen ontmoeten zegt ze tamelijk arrogant geen idee , je weet…

Zeg me wat te doen tegen mijn angst voor alles -- wat verborgen is.…

zijn ogen waren altijd vol ontzetting over de Bezetting nog meer ontzet was hij over het verlies van zijn geroofde tweelingbroer zo ontzet was hij over dat verlies dat hij zichzelf nooit kon ontzetten van zijn schuldgevoel zijn ogen waren ontzet van de Bezetting maar meer nog door de ontzetting over zijn verloren tweelingbroer…

Een laatste zomerdag Na een veel bewogen zomer Met zoveel verlies in me En zoveel verlies om me heen De bladeren vielen vroeg dit jaar In de harten van mensen De bladeren die verkleuren En die vallen gaan Ze weten van het verlies Ze weten van het verdriet Ze weten van de taak die zij hebben Om ons te laten weten Dat ieder leven vergankelijk…

ik heb je blik gevangen twee druppels, tikketak in mijn emmerbak glazig en glinsterend en leeg twee oogdruppels ik probeer te blijven kijken maar ze prikken in mijn zicht en knipperend verlies ik me in het licht en knipperend verlies ik me in je gezicht…

hoogblond de haren dun al dat verlies…

Er is een naam voor oudemensengebouwen -- ze heten: Verlies.…

als ik voel denk goed of kwaad alles niets gedachten negeren gevoelens begeren het is te laat als ik kies dan verlies verlies ik jou inspired by: Frank Boeijen – zonder woorden http://www.youtube.com/watch?v=EAxa9SU0ov8…

de cyclus volgend van verlies gevolgd door nieuwe groei…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

wind lispelt vage woorden door het schaarse blad zij zijn nog uitverkoren om de boodschapper te horen als dadelijk ook op de schoongeveegde grond de mededeling komt jij lacht en ziet takken driftig zwiepen in hun schrijverij net als het blad horen zij er in samenspraak ook helemaal bij ik zie jou de stammen met liefde omarmen…

Het zielt me dat haar geest zo snijdt besmeurt ze het mes met open wond die in kalme uren van eeuwigheid nimmer de kern van daglicht vond alsof ze het zwijgen lijdzaam hoort volgt ze zorgvuldig gekozen wegen innerlijke beproeving stuwt haar voort zelfs blijk van liefde houdt niet tegen blind voor wat haar wezen vreest zoekt ze naar eigen…

ik heb ooit de karakteristieken van je gezicht kunnen lezen maar waar zijn die markante lijnen vandaag de dag gebleven ik wil je leven zien in het ervaren van emoties liefde en verdriet misschien wat vage sporen geven nog enig zicht op wat er van je huid is gewist gelukkig spreken je ogen tegen met wat jij met je mimiek laat…

Pari je wist er is een stuk verleden vaag gehuld in mist en Pari jij als haar nicht hoorde een echo van een niet beleefd verleden een brief heeft onverhuld de waarheid omtrent jullie beider verleden onthuld armoede was de schuld maar toch met geluk en geduld zijn alle stukjes van de legpuzzel ingevuld helaas is gebleken…