Alle inzendingen over vangen

alles is te schrijven zelfs jij, mijn vlokje sneeuw dat in de lucht blijft hangen alsof je plagerig denkt zie de vrede dit jaar maar eens op een andere manier te vangen creëer deze kerst zelf wat vlokjes licht en laat ze weerkaatsen in ontmoetende ogen warm je handen niet in schoenen maar in de handen van een ander alles is te…

De bunker staat daar maar midden in het Echo bos daar waar klanken draaiende wind keren en wanhopige kinderstemmen de bosrand verlaten de bunker staat daar maar tussen zo maar een boerderij en een kleine ondiepe sloot waar kroos stapjes lijkt te vangen tussen reeds bloeiende bermen en ontkiemend zacht wuivend riet de bunker staat daar…

voorjaar door de takken die naarstig bloesemen in een wazig rozerood Ik adem lenterig voel een lichte stuwing door mijn aderen Zou willen dansen maar hier op straat lijkt dat toch wel idioot Wat miezerregen smeedt echter snode plannen Geselt dikke hagelbollen in mijn oneindig blij gezicht Maar door zo’n opponent laat ik mij echt niet vangen…

Zich ritselend laat vangen, standvastig blijft, niet draait. Kan ik eenzaam, lange uren staren naar jouw glimlach in mijn glas. Je ogen, je mond, hoe mooi je was. Maar de dood speelde al door je haren. Een kam met veel te scherpe tanden op een hoofd waarin de waanzin laait, als de wind die stro aanzet tot branden.…

wij zullen samen sterven of ieder alleen door verdere dagen de zomer is weg, straten worden langer alsof schaduwen geen bestemming meer vinden voor de zoveelste maal zie ik het kind opnieuw ze woont aan de rivier gevormd uit een beetje poëzie en mijn innerlijke tijdloosheid ze droomt, zegt ze ze is de ziel van jouw stilte ik vang…

Is het halfvol, halfleeg het glas De keuze zal de kijk bepalen Zo ook de stand van beide schalen Die wikken over groener gras Ik weet het juiste antwoord pas Als ik geestdriftig met verhalen Haar aandacht vang en volle zalen Tref in haar blik, zij even kras Opveert bij het aloude KNIL De met de Gordel zo vervlochten Zwarte, nu witte orchidee…

de hemel weent ik vang de tranen op in regenton waar ze samenvloeien tot kostbaar water helder en koel goed voor planten tuin en vijver de vissen dansen op hun staart de tuin gonst van activiteit talloze bijen snoepen van honingzoete nectar vogels zingen van geluk bloemen stralen in hun zomerkleed de mooiste kleuren lichten op…

Ik word warm als ik jouw glimlach vang. Wat een plezier hebben wij gehad.…

ligt het dan in het hart onbesproken of is het soms maar een idee een vreemde die dichtbij kan lijken in een spinsel van een achterdochtige zin of een uitbundig ding die het uit in misschien is het geheim dat het verborgen wil blijven in de contouren van het dichtprofiel vreemd gedicht je gezicht laat zich niet vangen in de ruimte…

ik vang je op, als je me nodig hebt zeg je het maar. maar wat bedoel je met je kunt het, is mijn vraag. dat merk je vanzelf, daag! de ster stijgt op en verdwijnt in het donker. ik kijk omhoog, daar staat hij, de ster.…

Ik weet nog steeds niet of er juiste woorden bestaan die de geur van je huid kunnen vangen, van jouw golvend haar, het bewegelijk licht van je ogen, wat mij onbewegelijk maakt, verlangen vanuit de vingertoppen, strelend gebaar van verwachting op het puntje van je lippen.…

zij die geen dromen vangen verstrikt in het web van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden hangende…

Huntelaar Die staat vingers gespitst getergd klaar met Wesley en Persie om afvallende ballen op te vangen en snoeihard in te knallen…

Het is voor woorden ook te gek, een broeiend wenselijk verlangen, doch waarneembaar in kort bestek als wat uw ogen en oren vangen. Gedreven door een waterval van nevelende zinnenkracht. Het daglicht ontwijkt het tranendal zolang het is wat werd verwacht.…

Daar is in 't Meer voortaan Voor u slechts slib te vangen.…

Aan de oevers van naderend welbehagen vangen steile stranden een golf van ijdele hoop, in verdronken vaarwater ten grave gedragen. Het is onbekend hoever wanhoop kan zinken naar de laagten van de zwaartekracht, voordat verkalkte echo’s onderaards klinken.…

verlangend naar stilte in tinten te vangen dient zij zich aan in groteske amorfie geen heimwee naar verre verlokkingen en ik - begerig - koester haar totdat de lokroep van de wereld haar laat ontsnappen vanonder mijn pen krachteloos tussen vinger en duim spinselen van hersenen en gedachten voeren oorlog in mijn borst moorden…

Een spin maakt haar net om een prooi te vangen Ik ben de prooi waarop ze jagen. Wat heb ik niet goed gedaan Vergeten door de omgeving Woorden worden weggeveegd Zodat de zinnen niet meer kunnen gezegd worden.…

ik wilde je schrijven op flinterdun papier maar mijn lichtgewicht woorden wilden niet beklijven op wit a-vier schreef zonder schaduw met mijn witte stift het contrast was te lezen als je dat tenminste zag ik wist dat je vingers langs letters gingen om warmte en emoties te vangen die daar achter bleven hangen op het eerste gezicht…

Ik droom een elfje dat niet van mij wijkt, en samen dansen wij op ’t sprookjesbord en vangen appelbloesem in mijn schort – tot huilen van het lachen mij verrijkt. Maar als ik weer in slaap gevallen ben ontvouwen zich heel andere verhalen, met thema’s die zich dagelijks herhalen. Het lijkt wel of ik die al eeuwen ken.…

Dat zal wel mooi zijn Dan ben ik de jager Dan ben jij mijn prooi Ik zal op je jagen tot ik je vang Maar als ik je heb laat ik je nooit meer gaan En dan eindig ik met een trofee Met jou in mijn hart en jou foto in mijn portemonnee Ben jij degene? ben jij mijn prooi? Ben jij degene voor mij?…

Mijn handen vangen altijd aan te trillen zodra ik zo’n couvertje openmaak en wat ik lees doet mij vol walging rillen terwijl ik diepe afschuwzuchten slaak. Ja, de vakantie gaat aan ons voorbij, (ik word tot op de knoken afgekloven) en dat is al de zesde keer op rij.…

Dromen die je vangen kunt Die minstens tastbaar zijn Regen die jou niet deren zal De paraplu bescherming biedt Ik wens je meer... Tegen je vallen en weer opstaan Dat het niet met moeite gaat Kracht waaruit je putten kan Ook energie is er genoeg Ik wens je meer...…

Zo blij om niets, maar 't is toch iets door juist alleen te zijn, ontdekt dat mijn verlangens zijn vervuld, dat iemand zo'n gesprek altijd wel ergens op te vangen weet.…

Geen mens heeft hem ooit kunnen vangen of verjagen, ongrijpbaar als een dief in de nacht, haalt hij wat hij pakken kan. En je weet nooit wanneer hij weer terugkomt.…

kleine vlinder die zij wilde vangen in een gesponnen vleugels van woorden, verlangens die ze begreep maar bewust ontweek, voordat ik sprak.…

mijn pogingen tot vertalen Ik luister aandachtig naar jouw vingers wanneer ze hun warmte met mij delen Ik herinner de smaak van jouw lippen wanneer ze mijn schouders strelen Ik vang de stem van jouw ogen in die van mij met een zucht laat ik mijn vertaling vrij Vrij totdat deze zuiver is en schoon van mijn perspectief vrij totdat…

Stel dat ik een vlinder was, een jochie spelend in 't gras rond lopend met een netje om me te vangen puur en alleen voor zijn eigen verlangen, omdat ie niet beter weten zou. Nee 'k ben een mens op twee benen dan maar geen dier, hoef ik ook niet het dierenleed te verwenen.…

( als antwoord op het gedicht Wandeling van Rutger Kopland ) we wandelden, verwondering alom deze schoonheid die bloeit hadden we niet verwacht, dat groen zo groen kon zijn en dat de wereld lacht in het fluiten van de bomen we praten niet, dit zou de rust kunnen verstoren ik vang haar blik, het lijkt alsof de liefde groter wordt als de aarde…

Maar kom, laten we reizen naar Córdoba en vlinders vangen in de vallei van de Guadalquivir en drinken van de vino fino tot uiteindelijk alles gaat wankelen en de alcohol ons met haar morsige poten te rusten zal leggen...…