Alle inzendingen over vel OR papier OR wit

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Hopelijk grijpen nu velen de gelegenheid aan om zich bij Gedichten.nl te laten publiceren.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

voor mij is poëzie bedrijven woorden verzilveren als het moet in een fraai schuinschrift op een nog maagdelijk vel wit papier... naar regels zoeken die naadloos in elkaar overgaan als bij de daad en dan wellicht nog tot een hoogtepunt komen ook…

voor jou heb ik al mijn jasjes uitgedaan nu kun je zien wie ik werkelijk ben je kunt mijn ribben tellen ze al of niet zien hangen mijn kwabben en mijn vellen mijn slappe witte huid ik heb me bloot gegeven me overgeleverd me kwetsbaar opgesteld als een vel wit onbeschreven papier jij zult me moeten beschrijven jouw gedichten op…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…

Sierlijke letters op papier met rood groene inkt geschreven als kleuren op een leeg vel neergedaald. Inkt zet zich in krullen op het wit strepen en puntjes volgen ik kijk op en ben trots want zomaar opeens staat daar jou naam.…

Een wit vel papier. Ze nestelen zich in de poriën Het worden woorden, dan zinnen, aaneengeregen regels van mijn hersenspinsels.…

(voor Marianne Vos) Daar ging je temidden van vele andere rijdsters je gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

ik leg mijn gevoel op flinterdun papier de pen ontbreekt evenals een vaste hand om te schrijven woorden verdwijnen voordat letters elkaar vinden als een aquarel kristalliseren emoties in kleur op het witte vel ik geef je een vlek om te lezen de neerslag van mijn leven…

Leeg en onaangetast Nog steeds onbewerkt De toekomst nog onvast Zonder kleur gemerkt Onschuldig zonder wonden Raakt de kuisheid niet meer rein Maar ik heb nu gevonden Dat schuld ook mooi kan zijn De kleur is niet meer daar Door mijn hand weggeboend Nog een exemplaar Door mijn pen ontgroend…

ik schrijf het witte blad met zwarte streepjes grijs jij zuigt gevoelig letters uit mijn pen combineert ze tot heel mooie woorden zinnen spiegelen akkoorden strofen zijn de melodie in mijn zwart-witte symfonie papier de hemel van plezier mijn hel als vol gekladderd vel vriendin in lange nachten mijn witte toeverlaat als ik moet wachten…

ik schrijf het witte blad met zwarte streepjes grijs jij zuigt gevoelig letters uit mijn pen combineert ze tot heel mooie woorden zinnen spiegelen akkoorden strofen zijn de melodie in mijn zwart-witte symfonie papier de hemel van plezier mijn hel als vol gekladderd vel vriendin in lange nachten mijn witte toeverlaat als ik moet wachten…

het licht en hoe ze ’s avonds knikken naar de aarde als ze slapen zo zeldzaam mooi is een dergelijke slaap de glans van bloesems geven zich ongemoeid over aan de aarde ja slechts aan haar en het weer dat zo ongekend en niet meer te volgen is als het brandende bloeien onder de donkere bomen de oudsten zeg gewoon hoe mooi het is als sneeuw zo wit…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap Dat is wie ik ben, mijn ik, mijn zijn Want als ik ergens ben, dan ben ik er ook Omdat ik me dat bewust ben En weet dat velen…

je bent de woorden kwijt maar stilte blijft haar letters steeds dicteren je kunt je niet meer concentreren op de tekens die verschijnen op het wit papier het scherm hier staat vol met vreemde talen waarvan je de betekenissen niet kan binnenhalen geef mij je hand laat ons samen schrijven zo kunnen we de onrust uit de…

ik schreeuwde naar anderen de stilte die in me zat die aan me vrat zonder geluid te geven een strijd van dood of leven tot ik schrijven ging agressie verving die constant in me woonde toen zijn woorden gegroeid zonder zicht op het wit van papier, hebben ze hun kleuren gebloeid uit de stilte van hier…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

wensrode strepen als ballast op het marmeren papier, hier en daar ontlast door blote genitaliën, geheel onverwacht niet dat we schrikken want dit is wat we willen geen soberheden in het zwart-wit maar de schoonheid op het markante gelaat van zij die op haar hurken zit het leeft op twee etages, ongemeubileerd terwijl de lege nis toch vele…

Wit papier dan onbeschreven, een schone lei wit krijt ons gegeven. De eerste januaridag ziedaar de geroemde dag van morgen hoe kan het anders dan beter gaan dit jaar. Toch heeft de mens reeds sinds aller tijden zich beter voorgenomen en was slechter niet te vermijden.…

Twijfelend verschijnen opstandige woorden op een maagdelijk, wit papier Fijne details, soepel aangebracht Hersenspinsels, vervaagd en uitgedaagd en zorgvuldig in het hier en nu geplaatst Er dwarrelen wel duizend woorden en hartenkreten steevast op het eerst nog zo schone vel.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Het wit tussen regels Ook het wit tussen woorden of ‘daar gebeurt niets’ Wit wordt gezien Dat is iets anders dan ‘daar staat niets’ omdat het op papier niet alleen is Vergezeld wit geeft richting aan ogen Richting lijkt er ook altijd te zijn als je gewoon om je heen kijkt: toch hoeft er niet speciaal iets te gebeuren…

angst is het oogmerk van de harde witte schaal die het oog omgeeft angst verdwijnt in het papier wit als een duivenveertje…